13 กรกฎาคม 2550 12:13 น.
กุ้งหนามแดง
เรียน..ท่านผู้ดูแลระบบรัก
เคยอกหักวุ่นวายตั้งหลายหน
มีคนดีไหมหนอขอสักคน
อยากหลุดพ้นความโสดโปรดเมตตา
มิต้องหล่อล่ำสันขบขันนิด
คอยใกล้ชิดหยอกเย้าเอาภาษา
นิสัยดีเคร่งครัดไปวัดวา
ภรรยาและลูกไม่ผูกพัน
ด้วยครองสิทธิ์เดินเลียบความเงียบเหงา
อยากลบเลือนความเศร้าเคล้าโศกศัลย์
สมาชิกร่วมสมัครโปรดผลักดัน
ครบข้อมูลแบ่งปันตามบรรยาย
มอบอีเมล์เพื่อรอติดต่อกลับ
รหัสผ่านส่งปั๊บมิลับหาย
ได้ลงกลอนเผื่อรักมาทักทาย
อย่าดูดายตอบรับ..นับวันคอย..
..
ขณะนี้เดือดร้อนมากมาย.. น่ะท่าน..
:)
11 กรกฎาคม 2550 08:41 น.
กุ้งหนามแดง
โถ! เราพวกต่ำชั้น...........ติดดิน
สิทธิ์แค่ความพอกิน.........ยื่นให้
อดทนย่อมชาชิน.............ทุกข์ผ่อน
คิดอย่างเดียวจำไว้..........อิ่มท้องไปวัน
ถูกผิดจิตต่างขั้ว............ธรรมดา
หลีกห่างวางตำรา............สู่หิ้ง
หางอึ่งตามปัญญา..........รัฐหว่าน
เทียบเท่าคำเพราะพริ้ง.....ส่วนน้อยดังเกณฑ์
โอกาสตกสู่พื้น...............ฐานทุน
ทรัพย์เซ่นสนับสนุน.......คล่องแล้
รอท่าความสมดุล............เกินกู่ กลับมา
ใครเล่าจักหมายแก้...........เหลื่อมล้ำจำยอม
ยกระดับคับแค้น..............พอทำ
ปรับเปลี่ยนความระกำ......เคลื่อนคล้อย
สุดโต่ง.อมพะนำ.............แทบด่าว
ซุกซ่อนรอยด่างพร้อย....ร่างร้าวรานใจ
..
5 กรกฎาคม 2550 08:58 น.
กุ้งหนามแดง
เป็นคนไร้ประโยชน์จึงโดดเดี่ยว
เดี่ยวจนใจเปล่าเปลี่ยวเที่ยวตามฝัน
ฝันหยิบยื่นโดยคำผ่านรำพัน
พันหมื่นสรรบนลานกานต์กวี
กวีเอยรู้ไหมว่าใครเศร้า
เศร้าคละเคล้าซุกซ่อนอักษรศรี
ศรีความเผยความนัยไล่วลี
วลีแทนวจีล้วนที่ตรม
ตรมเพราะความอ่อนแอเคยแพ้พ่าย
พ่ายเพราะคนลืมง่ายหลายทับถม
ถมความช้ำทั้งปวงคำลวงลม
ลมนิยมหนึ่งหอบหาปลอบใจ
ใจแห่งจินตนาการใคร่พานพบ
พบเพื่อลบบางฝันทำหวั่นไหว
ไหวจบสิ้นตัดเยื่อมิเหลือใย
ใยสัมพันธ์แบบใหม่ได้ทดแทน..
..
4 กรกฎาคม 2550 07:59 น.
กุ้งหนามแดง
เหินเอยเหินห่าง
ถูกทิ้งขว้างรักลง ณ.ตรงไหน
ละเลยเคยถวิลสิ้นเยื่อใย
หนทางไกลข้ออ้างแห่งร้างลา
ทิ้งระยะทีละนิดขาดติดต่อ
ไม่เหลือหลอคำโปรยให้โหยหา
ความแหนงหน่ายจากทรวงถึงดวงตา
เหมือนย้ำว่าจากไปพร้อมใจเอย
..
ไร้คำพูด พิสูจน์ใด..
เสียใจ..เพราะใครลืม....
..
26 มิถุนายน 2550 19:55 น.
กุ้งหนามแดง
กว่าจะจรลีถึงอิสาน
คิดถึงใครบางคนพอทนทาน
แต่ร้าวร้านหัวใจมิได้เจอ
ถึงปั๊มป.ต.ท รอคุณทัก
ต้องปักหลักเติมพลังมินั่งเด๋อ
อาหารกล่องของฝากลำบากเกลอ
นำเสนอข้าวอัดผัดกระเพรา
ถึงโนนโพธิ์บะก่ามวิทยา
เป็นสถานศึกษาสภาพเก่า
ท่านเจ้าบ้านต้อนรับจับมือเรา
ช่วยบรรเทาเดือดร้อนแต่ก่อนมา
แล้วใครเล่าช่วยน้องตอนหมองหม่น
ช้ำกมลเพราะขาดวาสนา
หวังสิ้นภาระกิจคิดพึ่งพา
แบ่งเวลาบวกทดเพื่อชดเชย
เลี้ยงอาหารผู้มาเยือนเสมือนมิตร
จัดโต๊ะชิดเวียนดูมิอยู่เฉย
เติมข้าวปลาเป็นระยะมิละเลย
คำพังเพยขอย้ำรวยน้ำใจ
สำรับใดขาดพี่ฤามีรส
เศร้าสลดแผ้วพานเกินขาดไข
กว่าจะเคี้ยวครบคำล้วนร่ำไร
เขียวหวานไก่-ต้มยำ..ช่างกล้ำกลืน
กิจกรรมของเด็กเล่นกลางแจ้ง
มิแห้งแล้งรอยยิ้มอิ่มกว่าอื่น
หากเทียบรอยยิ้มยั่วเมื่อชั่วคืน
สุดแข็งขืนดวงจิตให้บิดเบือน
หมดหน้าที่งานบุญอบอุ่นนัก
แต่มิยักเทียมใจ..ใช่จะเหมือน
อ้อมกอดรักเคยสรวมเมื่อร่วมเรือน
จะเลอะเลือนบ้างไหมยามไกลกัน
ถึงน้ำตกตาดโตนดังโดนสาป
เคยตักอาบร่วมยืนพี่ยื่นขัน
แต่มื้อนี้อาศัยน้ำไหลพลัน
จึงโศกศัลย์ลำเค็ญเย็นเดียวดาย
พรุ่งนี้เราคงพบงานจบสิ้น
หวังได้ยินรักอยู่มิรู้หาย
หากโทรมาคงทุ่นความวุ่นวาย
ใจสบายพักผ่อนนอนฝันดี
เมื่อลืมตาตื่นนอนตอนใกล้รุ่ง
ใจยังฟุ้งเจ็บแปลบอยากแอบหนี
ขืนรอค่ำแสนโหดโปรดช่วยที
ในฤดีมีใครมาก่อกวน
อุทยานไทรทองเมื่อมาถึง
ต้องตะลึงดอกกระเจียวบานเต็มสวน
ผาหำหดเดินชมตามสมควร
มิกล้าชวนคนควงเพราะห่วงใย
ถึงต้นไม้พันปีนารีข้อง
เคียงคู่สองยาวนานถึงกาลไหน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มตัวและหัวใจ
รักยิ่งใหญ่โดดเด่นเช่นตามอง
ป่าหินงามที่ตั้งของตั่งหิน
ตามแต่จินตนาการผ่านสมอง
ทั้งแน่นหนักมั่นคงและปรองดอง
คือครรลองของเราดูเข้าทาง
สุดแผ่นดินยืนรอผาก่อรัก
คิดถึงนักผาขาดมิอาจขวาง
สายหมอกอาจคล้อยเคลื่อนดูเลือนลาง
ไม่เหมือนอย่างหัวใจ..ใครชัดเจน..
..
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
1566
