31 มีนาคม 2556 09:54 น.
กุ้งหนามแดง
นี่คือความเจริญที่เดินพร้อม
กับภาวะจำยอมแห่งหนี้สิน
ห้าสิบปีผ่อนพลางร่างฝังดิน
จะได้ยินเสียงใดจากปลายทาง
สมัยแม่คิดแค่มีรถด่วน
ถึงกระอักกระอ่วนล้วนถือหาง
เพื่อต้อนรับ AEC เร็วรี่วาง
ระบบรางตามรัฐพัฒนา
ในวันนี้ส่งผ่านสารจากแม่
เยี่ยมหรือแย่คิดถูกไหมลูกจ๋า
ขอให้เจ้าเข้าใจเจตนา
ไม่ก่นด่าเย้ยหยันบรรพชน
อนุสรณ์รถไฟความเร็วสูง
ยกประโยชน์ชักจูงฝันฟุ้งขน
เป็นศูนย์กลางอาเชียนแลกเปลี่ยนคน
สำเร็จผลตามเป้าหรือเปล่าดาย..
..
7 กุมภาพันธ์ 2556 12:46 น.
กุ้งหนามแดง
จะเป็นไรไปเล่า..เฝ้าเขียนอ่าน
อุดมการณ์ต่างกันฤากั้นขวาง
ต่างรับรู้ความเหมือนไม่เลือนลาง
เพื่อนร่วมทางอย่าท้อสู้ต่อไป
เท่าที่เคยรับฟังไม่รังเกียจ
อย่าเคร่งเครียดเสียขวัญจนหวั่นไหว
จะเปลี่ยนแปลงตรรกะเพื่ออะไร
ความหมองไหม้ของตนแลกคนดู?
เป็นตัวของตัวเองคงเจ๋งกว่า
ถูกตราหน้าว่ากบฏน่าอดสู
หลอกตัวเองทำไมใครเชิดชู
แม้ศัตรูยังเยาะเกาะรั้วแซว
สุจริตทุกครั้งตั้งใจมั่น
มุ่งบากบั่นกรุยทางและวางแถว
สะท้อนงานการเมืองกระเตื้องแนว
หายใจแผ่วทิ้งไป..ทำไมมี!!!
..
14 มกราคม 2556 12:22 น.
กุ้งหนามแดง
ฆ่าตัดตอนละครสามตอนจบ
แล้วสยบข่าวลือมือสังหาร
ยกเรื่องราวทายท้าบรรณาการ
เสียงวิจารณ์ลุกลามจนข้ามแดน
เสรีภาพเข้าปิ้งสิ้นติงไหว
สวนประชาธิปไตยที่แห่แหน
ลดศรัทธาบั่นทอนจนคลอนแคลน
เข้าใจแก่นจริงแท้ฤาแค่เงา
เชือดไก่ให้ลิงดูต่างรู้สึก
ยึดขวดหมึกเปิดสาดกระดาษเผา
ปากกาด้ามสุดท้ายข้างกายเรา
จะโยนเข้ากองไฟหรือใช้งาน
อยู่กันอย่างหลอนหลอกถูกฟอกขาว
ต่อปรองดองชั่วคราวใต้ร้าวฉาน
เมื่อสงบภาคบังคับขยับลาน
ความจริงย่อมคืบคลานประสานเฟือง!!!
..
6 มกราคม 2556 09:21 น.
กุ้งหนามแดง
ขออภัยทำให้เข้าใจผิด
เคยใกล้ชิดชื่นมื่นกลายขื่นขม
แค่ขอเว้นระยะใจระทม
กลับสร้างปมขัดแย้งแปลงไมตรี
พรหมลิขิตให้เราได้รู้จัก
เพียงมิใช่คู่รักใยผลักหนี
เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมแต่เริ่มมี
สัมพันธ์นี้ฤาลวงจึงทวงคืน
แทนที่จะอาดูรแบบสูญเปล่า
น้ำตาเป็นเผาเต่าเฝ้าฝันฝืน
กลับมาเป็นคู่คำย้ำยั่งยืน
เปลี่ยนจุดยืนสักหน่อยใช่ลอยแพ
จะดีกับทุกฝ่ายคิดหลายเที่ยว
ยังข้องเกี่ยวกันได้มิใช่แถ
เถอะน่ะพ่อรูปหล่อหยุดงอแง
ชายตาแลอย่างเก่าเลิกเศร้าซึม
..
28 ธันวาคม 2555 13:07 น.
กุ้งหนามแดง
เขียนกันพอแก้เหงาไม่เอาถ่าน
แค่พออ่านรู้เรื่องไม่เฟื่องหรู
ฝีมือน่าขบขันใช่ชั้นครู
น่าอดสูเสียจริงขาดพริ้งเพรา
หลายปีผ่านซึมเซาไม่เอาอ่าว
เหลือจะกล่าวก้าวไกลเหมือนใครเขา
แค่มีหลักครบถ้วนสำนวนเรา
คำเก่าเก่าก้าวผ่านแทบซานซม
จึงเป็นเพียงกลอนเปล่าไม่เอาเรื่อง
พอเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวพ้นเสี้ยวขม
ระบายความรู้สึกตรองตรึกตรม
ไร้คำคมสืบทอดตลอดความ
ถือผลงานพิฆาตกองกลาดเกลื่อน
ยิ้มเจื่อนเจื่อนนาทีที่ถูกถาม
เขียนทำไมหรือเธอ..เพ้อฝันปราม
ฉันตอบตามว่าสุขแทบทุกที..
..