27 มีนาคม 2549 13:01 น.
กุ้งถุงทอง
๏ ลมปลิดใบไม้ร่วง...........ปรายโปรย
ก้านกิ่งไป่โอดโอย............สะอื้น
เพราะชินเกิดแล้วโรย........อยู่ร่ำ
เป็นสิ่งธรรมดาพื้น............จบแจ้งจึงเฉย ฯ
๏ เทียนย่อมสว่างแจ้ง........ยามจุด
หากแต่ยากยื้อยุด.............เมื่อไหม้
เพียงชั่วครู่ดับดุจ..............เสียงชื่อ ลือดัง
ต่อสะสมมากไซร้.............อาจสิ้นสูญเสีย ฯ
๏ อนิจจังเป็นฉะนี้..............พึงระลึก
เหล็กแกร่งยังอาจสึก..........กร่อนได้
ชีพท่านท่านมิตรึก..............ตรองไตร่ ได้ฤๅ
สมสั่งกรรมดีไว้.................ชีพสิ้นเชยชม ๚๛
4 มีนาคม 2549 19:43 น.
กุ้งถุงทอง
๏ โทสะลามลุกไหม้....................ธรณี
ทุรชนเปรมปรีดิ์.........................เห่าร้อง
สุ้มเสียงสบถราคี........................ขจายทั่ว
ผู้ผิดกล่าวปัดป้อง.......................สวะพ้นภัยตน ฯ
๏ ประชาชนต่างท้อง...................มารดา
แต่อยู่ร่วมอาณา..........................เขตไซร้
อิ่มกิเลสนานา............................เอาเปรียบ
สินแผ่นดินอยู่ใกล้.......................เร่งฉ้อฉลเอา ฯ
๏ คนเขลาต่างถูกเสี้ยม...............ถูกสอน
เขาสั่งให้นั่งนอน.........................ไป่แย้ง
ตกหลุมเล่ห์ริดรอน......................ทอนสติ
ความสัตย์ปรากฎแจ้ง..................นาศแล้วมาตุภูมิ ฯ
๏ โคมลอยฟูมเฟ้อเฟื่อง..............ทุกหน
ข่าวบิดอีกเบือนบน......................ปดโป้
ชนไม่เท่าทันคน.........................คณานับ
ต่างรับสารขยะโอ้!.......................มืดหน้าตามัว ๚๛
เปลื้องแหกิเลส
๏ ความชั่วเยือนเยี่ยมแล้ว.............ชาวเรา
การนิ่งเยี่ยงคนเขลา.....................ย่อมแพ้
ปัญญาสติทุเลา............................ปลายเหตุ
สามัคคีสมรรถแก้........................ผ่อนร้ายกลายดี ๚๛
หน้าส่วนตัว
1613
