ปลดกลีบแห่งจันทรามาแต่งแต้ม ธุลีรักแรกแย้มแซมตรงขอบ หมอกเย็นหนาวขาวพรายกระจายรอบ สังคีตไพรให้เป็นกรอบของตัวมัน เงาทมิฬหินผาเป็นหน้าฐาน เถาวัลย์สานม่านตานิทราฝัน ศิลาแลงแปลงเปลี่ยนเป็นพู่กัน มธุรสผกผันพรรณา อนิจจังรั้งฉุดหยุดไฉน เข็มใบไม้หมุนไปทางทิศขวา แม้ต้องก่อกองไฟใหม่ทุกคราวมา ศิลปะยังนำพาสู่อนันต์