26 ธันวาคม 2544 18:28 น.
กุ้งถุงทอง
หญิงถาม
เธอจะย้อนกลับมาเพื่ออะไร
ในเมื่อไม่ต้องการคนอย่างฉัน
ใหนเพิ่งบอกว่าไม่อยากเจอหน้ากัน
เรื่องมันเป็นไงถึงกลับมา
ชายตอบ
ที่ผมเดินกลับมาใช่คิดถึง
อย่ามัวแต่ตะลึงอยู่เลยน่า
อุตส่าห์เดินกลับมาก็เพราะว่า
ที่เธอยืนอยู่นั้นหนาหน้าบ้านผม!
11 ธันวาคม 2544 19:40 น.
กุ้งถุงทอง
ระเรื่อยลิ่วลมฉิวผ่านทิวทุ่ง
ระรวยพุ่งพัดผ่านย่านชายป่า
ระเลียดไปเรื่อยเรื่อยระท้องนา
ระเรื่อยพาพัดไปในแดนดิน
ยอดหญ้าพริ้วปลิวไหวใบโอนอ่อน
สุโนกนอนเหนือกิ่งไทรใกล้โขดหิน
เมื่อแสงสูรย์ส่องมาก็โบยบิน
ผ่านทุ่งตฤณลัดไปในฟ้ากว้าง
สุรีย์เรืองเร้นเหลี่ยมวลาหก
ส่องแสงปรกท้องทุ่งที่เวิ้งว้าง
แสงอำไพสีอำพันดูรางชาง
อัมพรสว่างด้วยอำนาจอาภากร
6 ธันวาคม 2544 23:02 น.
กุ้งถุงทอง
กระแทกครืนสาดโครมโถมคลั่ง
ปรากฎเสียงก้องดังกัมปนาท
ปะทะใส่ไม่ยั้งพลังสาด
กระแทกพลาดคลาดฝั่งเข้าบ้านเรือน
ยังถาโถมต่อไปไม่ยั้งหยุด
พลังสมุทรส่งใส่ไม่คลาดเคลื่อน
ระลอกแรกผ่านไปก็แค่เตือน
สัญญานเหมือนระลอกสองกำลังมา
สายฟ้าฟาดฟาดไปใส่ศิลาหิน
ทั้งกรวดดินลอยสูงเกือบเทียมฟ้า
ทั้งสายลมสายฝนก็พัดพา
พัดไม้ป่าลอยไปใกลลิบลับ
เมฆาสีดำนำหน้า
สุริยนพ้นฟ้านภาดับ
หมู่แสงสูรย์สิ้นสว่างสลัวจับ
ทั้งฟ้ากลับมืดไปในพริบตา
4 ธันวาคม 2544 21:21 น.
กุ้งถุงทอง
จักจารึกรักของพ่อได้พอหรือ
แม้นจักถือภูผาเอามาเขียน
จารึกลงพื้นสมุทรจนสุดเดียร
บันทึกเวียนทั่วหล้ามิจาพอ
เพราะพ่อดังดวงรพีที่ส่องแสง
ให้ทางแจ้งตลอดไปไม่ระย่อ
หากลูกท้อพ่อก็ช่วยใช่รีรอ
มิร้องขอพ่อช่วยด้วยใจจริง
3 ธันวาคม 2544 17:16 น.
กุ้งถุงทอง
ดังกริชปักสลักลึกลงกลางอก
ดังหมู่นกกาฉกกินสิ้นเนื้อหนัง
ดังกระดูกลูกสะบ้าผุพัง
ประดุจดังพยัคฆามากัดกิน
ดังถูกสับ สับ สับ เป็นท่อนท่อน
ดังโดนขอนไม้ทับกับผาหิน
ดังโดนช้างกระทืบจนจมดิน
ดังผ้าซิ่นรัดหัวใจให้สิ้นลม
ดังโดนฝนดาวตกหกใส่หัว
ดังโดนวัวบังคับให้กินยาขม
ดังโดนแยงหูด้วยหลอดยาดม
ทั้งหมดนี้ไม่เท่าผมโดนมดกัด
หน้าส่วนตัว
997
