30 พฤศจิกายน 2544 18:14 น.
กุ้งถุงทอง
(โคลงกลบท)
ลาวา
ลาวาระอุร้อน เร่งเผา
เผาซากเศาเมืองเก่า หม่นไหม้
ไหม้จนหมดเหลือเงา คงอยู่
อยู่แต่ซากเมืองไว้ แค่ให้อาลัย
พายุ
วาตภัยพัดเข้า เขตนคร
นครทั่วแทบเอียงนอน พินาศให้
ให้ระนาดลุ่มดอน พังหมด
หมดทั่วทั้งเขตไร้ ร่างเค้าเงาอดีต
26 พฤศจิกายน 2544 18:28 น.
กุ้งถุงทอง
(ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒ )
นภามัวสลัวจับ ตะวันลับมิทอแสง
วลาหกจะเปลี่ยนแปลง จะเป็นฝนประพรมมา
วิเชียรส่งพลังใส่ กระทบไปทำลายหล้า
กระแสลมผสมพา ผสานพัดพิภพพัง
ทะเลคลั่งพลังโถม กระแทกโครมทลายฝั่ง
กระแสสายกระเซ็นดัง กระฉอกทั่วระรัวแรง
ทะเลโหมพลังให้ กระทบไปชำระแล้ง
พสุนธรามิเหือดแห้ง เพราะฤทธิ์แห่งกระแสสมุทร