23 พฤษภาคม 2552 23:15 น.
กุ้งก้ามกราม
แค่คำรักคำเดียวมีเสียวไส้
คนอะไรคาดคั้นเช้ายันค่ำ
คุณความดีมากมายกลับหน่ายจำ
ถามซ้ำซ้ำซากซาก...เฮ้อ!...อยากตาย
ช่างใจร้ายหมายจะปะฉะดะ
เลิกเถิดนะศาลเตี้ยก่อนเสียหาย
เกิดของดีง่อยเปลี้ยจะเสียดาย
อาจเป็นแตงเถาตายอับอายคน
ที่หลบเลี่ยงเสียงอ่อยบ่อยบ่อยนั้น
เพราะว่าฉันเบื่อคำเธอพร่ำบ่น
ที่สะกิดตอนค่ำใช่จำนน
ยอมจำทนแตะเนื้อก็เพื่อเธอ
ใช่ขัดข้องเกินเอ่ยคำเผยรัก
หากเพียงสักแต่ว่าทำหน้าเหลอ
ชาตินี้ขอหลีกหลบไม่พบเจอ
มิอาจเจ๋อมาบอกคำหลอกลวง
เรื่องยึดเงินยึดบัตรขอผัดผ่อน
เรื่องงดบอลนอก-ในมิได้ห่วง
ขอต่อรอง...เล่นกองหน้าทะลุทะลวง
ยิงหนักหน่วงทุกแมทช์ทำแฮตทริก
22 พฤษภาคม 2552 21:35 น.
กุ้งก้ามกราม
ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจเธอไม่รู้
ทั้งที่สู้อุตส่าห์รักษาสัตย์
พยายามคร้ามเกรงกฎเคร่งครัด
แม้นอึดอัดอดสูยังสู้ทน
มิกล้าทำบึ้งตึงแอบขึ้งโกรธ
ระวางโทษเธอเอ๋ยมิเคยบ่น
ที่ทักท้วงใช่เฉด้วยเล่ห์กล
แต่เป็นผลจากกฎกำหนดเกณฑ์
มิเคยคิดปิดบังเบื้องหลังฉาก
หวั่นยุ่งยากตัวลีบถูกบีบเค้น
ทนเฝ้าบ้านอุดอู้เช่นอยู่เวร
ประหนึ่งเณรจำเฝ้าท่านเจ้าวัด
ทุกเวลาภารกิจรับผิดชอบ
มีหลุดกรอบบางคราโปรดอย่าขัด
สิ่งที่เห็นล้วนเป็นปรมัตถ์
จะฮึดฮัดคาดคั้นเพื่ออันใด
แม้นลุ่มหลงเพียงลงรสพจมาน
หากต้องการคำรักก็จักให้
จะขยันหมั่นจ้อจนพอใจ
เผื่อพ้นภัยอีกครั้งก็ยังดี
21 พฤษภาคม 2552 23:02 น.
กุ้งก้ามกราม
ไยคาดคั้นกันนักว่ารักไหม
ช่วงเวลาที่ผ่านไปไร้ค่าหรือ
จึงหลงเชื่อน้ำคำคนร่ำลือ
แล้วคอยยื้อถือสาคอยหาความ
หรือทุกสิ่งที่ผ่านมาคือหน้าที่
จึงไม่มีสิ่งใดกล่อมใจหวาม
หรือเรารักปักใจแต่ในนาม
จึงมองข้ามน้ำใจไม่เห็นคุณ
หรือรักเราเก่าไปไม่เหมือนก่อน
ยากคิดย้อนคืนวันอันอบอุ่น
หรือเธอสิ้นศรัทธาใจละมุน
จึงเฉียวฉุนงอแงเอาแต่ใจ
หรือลืมวันแรกพบประสบหน้า
ลืมสายตาเว้าวอนยามอ่อนไหว
ลืมทั้งสิ้นทั้งปวงความห่วงใย
ลืมว่าใครทั้งรักทั้งภักดี
หรือลืมทุกข์ลืมสุขเคยคลุกเคล้า
ลืมสิ่งเฝ้าฝ่าฟันถึงวันนี้
ลืมทุกเมื่อเชื่อวันรักฉันมี
ลืมคนที่ตระกองด้วยสองมือ
ไยคาดคั้นกันนักว่ารักไหม
ถามหัวใจเธอดูไม่รู้หรือ?
ค่าความรักของเธอนั้นสำคัญคือ
เพียงแค่ลมปากหรือยึดถือนัก
19 พฤษภาคม 2552 14:51 น.
กุ้งก้ามกราม
หากรังสรรค์บทกวีเพราะมีรัก
ย่อมประจักษ์ถ้อยความซึ่งหวามหวาน
ดั่งผกาตูมเต่งเริ่มเบ่งบาน
ประดับลานหทัยให้เริงรมย์
หากรังสรรค์บทกวีเพราะมีสุข
ย่อมสรรทุกถ้อยความซึ่งงามสม
ด้วยสุนทรียภาพอาบอารมณ์
เสพคารมคมคำอิ่มหนำทรวง
หากรังสรรค์บทกวีเพราะมีธรรม
ย่อมดื่มด่ำอรรถรสให้หมดห่วง
ดั่งน้ำทิพย์สดชื่นแท้ทั้งแดดวง
จากแดนสรวงดั่งมหาสุธาธาร
หากรังสรรค์บทกวีเพราะไม่มีธรรม
ย่อมถ้อยคำกระด้างนักพร้อมหักหาญ
ความอ่อนโยนร้างไร้ฤๅได้การ
สร้างผลงานกองสุมมินุ่มนวล
หากรังสรรค์บทกวีเพราะมีทุกข์
ย่อมจมขลุกดวงจิตเฝ้าคิดหวน
สะท้อนถึงความช้ำภาพคร่ำครวญ
ด้วยกระบวนโศกาเฝ้าจาบัลย์
หากรังสรรค์บทกวีเพราะมีมุก....(ตลก)
ย่อมปลอบปลุกความช้ำด้วยขำขัน
บรรจงร้อยแอบอำถ้อยจำนรรจ์
เพื่อสร้างสรรค์เฮฮาถ้อยวาทะ
หากรังสรรค์บทกวีเพราะโกรธแค้น
ย่อมอัดแน่นเขื่องโขเพลิงโทสะ
ไร้เนื้อความในบทพจน
และยากจะคงไว้มิตรไมตรี
หากรังสรรค์บทกวีด้วยใจผ่อง
ทุกทำนองใคร่ครวญตรองถ้วนถี่
แม้นยังห่างต่างชั้นวรรณกวี
ขอเพียงมีจิตมุ่งมั่นพ้นจัณฑาล
14 พฤษภาคม 2552 22:53 น.
กุ้งก้ามกราม
ช่างงามหน้าสูงส่งผู้ทรงเกียรติ
แค่เคร่งเครียดถกกันนัยปัญหา
ไยเหลืออดมิลดละกลางสภา
สิ้นปัญญาหรือไรจึงไร้คิด
นี่หรือผู้อาสานำพาประเทศ
พ้นอาเพศก้าวหน้าฝ่าวิกฤต
พฤติกรรมที่เห็นอยู่เป็นนิจ
ฤๅเป็นสิทธิ์อ้างว่าพึงกระทำ
ทั้งท่วงท่าวาทีมุ่งตีรวน
ด้วยกระบวนจัดวางสร้างระส่ำ
ต่างเรียกร้องต่างอยากเห็นความเป็นธรรม
แต่ตอกย้ำเหยียบเล่นความเป็นไทย
คุณธรรมจริยธรรมต่างย้ำกล่าว
คือเรื่องราวซึ่งต้องยกร่องใหม่
รัฐธรรมนูญขาดประชาธิปไตย
หรือสิ้นไร้คนดีศรีพารา
ใครกล่าวเท็จกล่าวจริงยากยิ่งรู้
ต่างต่อสู้กันจน...หลังชนฝา
ความพินาศลุกลามติดตามมา
ต้องเอา...หน้ามุดดิน...จึงสิ้นอาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกุ้งก้ามกราม
หน้าส่วนตัว
1058
