31 พฤษภาคม 2549 07:58 น.
กุ้งก้ามกราม
ช่างโชคดีกระไรนายกระจอก
มิอยากบอกใครใครให้อิจฉา
พบสาวสวยทรงงามอร่ามตา
จากศีรษะจรดขาดูท้าทาย
เธอหว่านยิ้มพริ้มเพราเข้ามาทัก
เดินย้ายยักสองถันและบั้นท้าย
สองขาเรียวขาวผ่องต้องใจชาย
ทำเหนียมอายใส่จริตกระบิดกระบวน
ทั้งขาวสวยหมวยอึ๋มปลื้มนักหนา
ดุจผกางามไสวอยู่ในสวน
ยั่วภมรหลงเสน่ห์จนเรรวน
เธอเย้ายวนเหลือล้นจนลืมตาย
ความสัมพันธ์สานต่อถึงหอห้อง
ได้เคียงครองชิดชมสมใจหมาย
รีบกอบโกยด้วยโหยหาจนตาลาย
หมดแรงกายสิ้นฤทธิ์สู่นิทรา
ถึงตีสี่หายใจขัดอึดอัดนัก
เหมือนของหนักทับใส่เต็มใบหน้า
สะดุ้งตื่นทันทีขยี้ตา
ร้อง ไอ้ย๋า! เหมือนฮิปโปโถ..เมียตู
29 พฤษภาคม 2549 09:07 น.
กุ้งก้ามกราม
ข้าชื่อดินถิ่นที่อยู่บนภูเขา
มีร่มเงาพฤกษาต่างอาศัย
มวลแมกไม้เสมือนเพื่อนคู่ใจ
อุ้มชูให้อยู่รอดตลอดมา
แล้ววันหนึ่งเพื่อนข้ามาตายจาก
เหลือเศษซากทิ้งขว้างอยู่กลางป่า
เจ้าคงเจ็บเหน็บหนาวร้าววิญญา
แล้วตัวข้าจะอยู่ได้อย่างไรกัน
เมื่อฝนหลั่งจากฟ้ามาท่วมท้น
ข้าจักทนอยู่ได้ปานใดนั่น
ข้าเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามานานวัน
จึงฉับพลันทลายพร้อมสายธาร
จึงสูญสิ้นชีวิตและทรัพย์สิน
เป็นมลทินแก่ข้ามหาศาล
ข้าขอครวญถามไถ่ใครรุกราน
ใครล้างผลาญใครเล่ามิเข้าใจ
26 พฤษภาคม 2549 18:05 น.
กุ้งก้ามกราม
เจ้านกน้อยจากรังหวังแกร่งกล้า
เพื่อทายท้าโลกกว้างเส้นทางฝัน
เอาชีวิตขีดเส้นเป็นเดิมพัน
จะสร้างสรรค์โลกสวยด้วยหัวใจ
เจ้าบินล่องลงใต้สุดปลายฟ้า
ด้วยศรัทธาแท้จริงแสนยิ่งใหญ่
อุดมการณ์แน่วแน่แต่เยาว์วัย
จะชดใช้ความดีหนี้แผ่นดิน
เจ้าปลูกฝังนกน้อยน้อยตามรอยเจ้า
ดับโง่เขลาสอนสั่งนกต่างถิ่น
ให้ปีกกล้าขาแข็งมีแรงบิน
เพื่อโผผินตรงทางอย่างสวยงาม
แต่ความหวังมิทันถึงซึ่งจุดหมาย
เจ้าโชคร้ายถูกกระหน่ำย่ำเหยียบหยาม
เจ้าทำผิดอะไรคนใจทราม
จึงคุกคามหมายเข่นเหมือนแค้นกัน
วันนี้เจ้าหลับไหลไร้สติ
ตื่นขึ้นสิตื่นขึ้นมาอย่าไหวหวั่น
นกน้อยน้อยคอยอยู่นี่ทุกวี่วัน
หากยินฉันจงขานรับรีบกลับมา
เจ้านกน้อยจากถิ่นแผ่นดินเกิด
เจ้าเลอเลิศมิแบ่งชาติศาสนา
เพียงสมองและสองมือคือศาสตรา
สร้างปัญญาเป็นอาวุธหยุดอธรรม