บรรจงร้อยอักษราต่างมาลัย จากหทัยบูชาท่านสุนทรภู่ พร้อมประณตกราบสมาลาโทษครู ลูกเรียนรู้มิหมดเชิงบทกลอน จึงได้เพียงเขียนเล่นมิเจนจัด มิสันทัดคำหรูดั่งครูสอน ดำเนินเรื่องขลุกขลักหลายวรรคตอน ความหมายซ้อนสัมผัสซ้ำดั่งพร่ำเพ้อ ที่ละเลยกฎเกณฑ์ก็เห็นบ่อย เติมตัดถ้อยสลับคำนำเสนอ สระเพี้ยนเสียงผิดความคิดเบลอ ถ้อยคำเฟ้อสรรใส่จบไม่ลง แต่ด้วยจิตมุ่งมั่นจึงหมั่นเขียน จะพากเพียรตามครูผู้สูงส่ง จะสืบสานสร้างสรรค์ให้มั่นคง เพื่อธำรงเอกลักษณ์ศาสตร์อักษรา มือประนมก้มกราบลงทาบพื้น ขอหยัดยืนตามรอยครูผู้เก่งกล้า แม้นพลาดพลั้งลูกจะขอสมา พร้อมบูชาร่มบุญพระคุณครู
นางอั้วเคี่ยมผิดหวังรักครั้งแรก ฤดีแหลกสลายจำลาล่วง ด้วยจิตมั่นรักแท้ทั้งแดดวง แม่พุ่มพวงกำเนิดร่างเป็นเอื้องนางอั้ว ท้าวคูลูทราบข่าวรวดร้าวจิต เต็มใจปลิดชีพสูญเพื่อทูนหัว กำเนิดเป็นเอื้องคูลูอยู่ข้างตัว กับนางอั้วร่วมภิรมย์รักสมปอง เอื้องลิลากลิ่นคล้ายมะลิลา ตามแนวป่าน้ำตกดอกขาวผ่อง ใต้ร่มไม้ใบพุ่มช่วยคุ้มครอง เพื่อปกป้องแสงแดดแผดพอดี เอื้องดินน้อยปากกางบอบบางยิ่ง พอพึ่งพิงพักใจให้สุขศรี ยามเงียบเหงาเฝ้าหาเจ้ามาลี แม้นทุกข์มีล่วงลุสุขอุรา เอื้องซ่อนแอบแอบซ่อนดงดอนลึก จึงรู้สึกหายากทั้งอยากหา เมื่อประสบงามล้วนเย้ายวนตา สมปรารถนาระรื่นเฝ้าชื่นชม เอื้องข้าวตอกฤๅษีสีสะอ้าน สวยประสานเห็นชัดขาวตัดส้ม อีกนามเอื้องดอกขาวเร้าอารมณ์ ช่อดอกกลมอ่อนช้อยไม่น้อยเลย เอื้องศรีเชียงดาวดูโดดเด่น กลีบดอกเน้นสวยสะสุดเฉลย ยากหาสิ่งใดเทียบมาเปรียบเปรย สุดจะเอ่ยถ้อยคำพร่ำพรรณนา เอื้องศรีอาคเนย์ช่อดอกแน่น ประดับแดนพฤกษ์ไพรใต้พฤกษา งามแฉล้มเบ่งบานละลานตา งามเกินกว่าจะสรรคำบรรยาย เอื้องศรีประจิมงามพริ้มเพรา จำจากเจ้าลาไกลเหมือนใจหาย สวยสดสีที่เน้นเห็นลวดลาย ยามเยื้องกรายเข้าใกล้สุขใจจริง ไร้ตำหนิราชินีเหมืองแร่ งดงามแท้ท่ามเหมืองกว้างที่ร้างทิ้ง ไร้ผู้คนฟูมฟักให้พักพิง เจ้ากลับยิ่งเติบใหญ่ให้ดอกงาม ขอบพระคุณเจ้าของดอกกล้วยไม้ทุกดอกครับ
เอื้องบานดึกไยขานนามบานดึก สุดจะนึกแจงชัดให้ขัดเขิน รู้เพียงเจ้าพิไลหาใดเกิน ยามห่างเหินโหยหาเป็นอาจิณ เอื้องนวลจันทร์งามถ้วนดั่งนวลจันทร์ เจ้าเฉิดฉันเบ่งบานบนลานหิน บางท้องที่ชูก้านทั่วลานดิน ประดับถิ่นทุ่งหญ้าสง่างาม เอื้องหญ้าจิ้มฟันควายคลับคล้ายหญ้า ดอกโสภาชวนคลั่งไคล้สุดใจห้าม ธรรมชาติช่างวิจิตรชวนติดตาม ขนานนามให้เก๋โก้ยี่โถปีนัง เอื้องพร้าวคราวลมล้อลออนัก สุดจะหักเสน่หาทุกคราครั้ง ยามพบเห็นคลายทุกข์สุขประดัง ชูช่อตั้งระบัดเช่นฉัตรพระอินทร์ เอื้องจูงนางว่านเมตตามหานิยม เจ้างามสมควรค่าอุราถวิล พกหัวไว้โอ้โลมโฉมยุพิณ เสน่ห์ปลายลิ้นโน้มน้าวสาวระทวย เอื้องว่านจุกชุกชุมป่าชุ่มชื้น มีดาษดื่นทางใต้กล้วยไม้สวย คราเยี่ยมยลคลายกลุ้มกระชุ่มกระชวย นกเขาป่วยกลับขันสนั่นไพร เอื้องกาลันเทชูช่อล้อลมลู่ กลีบดอกดูบอบบางช่างสดใส ประหนึ่งสาวขาวผ่องผิวยองใย แม้นมีใครเมียงมองต้องหมายชม เอื้องจุหลันพริ้งพรายด้วยลายเส้น ดูโดดเด่นทั้งรูป-นามดูงามสม กลิ่นหอมหวนเหลือที่แสนภิรมย์ ลำต้นกลมเป็นกะเปาะเหมาะเจาะดี เอื้องสำเภางามทรามชื่นระรื่นจิต ยามเพ่งพิศหมดจดงามสดสี ดั่งนางฟ้าจำแลงแฝงพงพี โปรดปราณีมนุษย์ชนได้ยลยิน เอื้องว่านยานกเว้นามเก๋ไก๋ เพริศพิไลยิ่งนักเอื้องทักษิณ ใบแต้มนวลดอกสะพรั่งหัวฝังดิน แฝงไพรถิ่นดิบชื้นได้ชื่นทรวง ขอขอบพระคุณเจ้าของรูปกล้วยไม้ดินทุกรูปจากเว็บไซท์ต่างๆมา ณ ที่นี้ครับ
หากทำดีไยต้องพล่ามถึงความดี ผู้อื่นมีมันสมองไตร่ตรองเห็น ทองคือทองแม้นเปื้อนมูลก็ยังเป็น มิต้องอวดความดีเด่นว่าเป็นทอง หากทำชั่วไยต้องพล่ามปิดความชั่ว ยิ่งแก้ตัวยิ่งดิ้นรนยิ่งหม่นหมอง ประหนึ่งมูลคงเป็นมูลแม้นหลายกอง มิสามารถจะยกย่องเป็นทองแท้ หากทำดีไม่ได้ดีดั่งที่หวัง เปรียบฝนทั่งให้เป็นเข็มเหนื่อยเต็มแก่ หากทำได้ย่อมสนุกเป็นสุขแท้ อย่าพ่ายแพ้ยอมทิ้งขว้างแต่กลางคัน หากคิดชั่วกระทำชั่วย่อมมัวหมอง แม้นร่ำรวยทรัพย์เงินทองสนองฝัน สุขเพียงกายแต่สุขใจเพียงไหนกัน เพราะโทษทัณฑ์กรรมสนองใจของตน ขอบคุณภาพจาก www.ruendham.com
ชีวิตที่ผ่านมาแสนน่าเบื่อ แอบน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนา รูปไม่หล่อพ่อจนดั้นด้นมา สู้ฟันฝ่าเรื่อยไปหวังได้ดี แต่ชะตาอาภัพโชคหลับใหล กรรมรุกไล่ไม่ลดตามกดขี่ เทพยุดาฟ้าดินสิ้นปราณี สิ่งศักดิ์สิทธิ์หลีกหนีหลบลี้ไกล อีกผีซ้ำด้ำพลอยย้ำรอยแผล ผีเรือนเลิกดูแลมาแต่ไหน ผีป่าจึงจุ้นจ้านเผาผลาญใจ จนสิ้นไร้ไส้แห้งเรี่ยวแรงลด หรือบาปซ้ำกรรมซัดให้ขัดข้อง จึงจำจองชอกช้ำทุกข์กำสรด พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกสุดรันทด ไร้ลาภยศเสนียดกลับเฉียดกราย แอบหวังผลบนบานศาลเจ้าที่ เผื่อพ้นเคราะห์โชคดีดั่งที่หมาย เหล้าหมูเห็ดเป็ดไก่มีมากมาย วางเรียงรายมิขัดเครื่องบัตรพลี ลูกอดอยากมานานแล้วท่านครับ ท่านรีบรับเครื่องเซ่นดังเห็นนี้ ส่วนของเหลือลูกขอต่อชีวี กราบสามทีแล้วหนอลูกขอ..ลา