29 พฤษภาคม 2549 09:07 น.
กุ้งก้ามกราม
ข้าชื่อดินถิ่นที่อยู่บนภูเขา
มีร่มเงาพฤกษาต่างอาศัย
มวลแมกไม้เสมือนเพื่อนคู่ใจ
อุ้มชูให้อยู่รอดตลอดมา
แล้ววันหนึ่งเพื่อนข้ามาตายจาก
เหลือเศษซากทิ้งขว้างอยู่กลางป่า
เจ้าคงเจ็บเหน็บหนาวร้าววิญญา
แล้วตัวข้าจะอยู่ได้อย่างไรกัน
เมื่อฝนหลั่งจากฟ้ามาท่วมท้น
ข้าจักทนอยู่ได้ปานใดนั่น
ข้าเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามานานวัน
จึงฉับพลันทลายพร้อมสายธาร
จึงสูญสิ้นชีวิตและทรัพย์สิน
เป็นมลทินแก่ข้ามหาศาล
ข้าขอครวญถามไถ่ใครรุกราน
ใครล้างผลาญใครเล่ามิเข้าใจ
26 พฤษภาคม 2549 18:05 น.
กุ้งก้ามกราม
เจ้านกน้อยจากรังหวังแกร่งกล้า
เพื่อทายท้าโลกกว้างเส้นทางฝัน
เอาชีวิตขีดเส้นเป็นเดิมพัน
จะสร้างสรรค์โลกสวยด้วยหัวใจ
เจ้าบินล่องลงใต้สุดปลายฟ้า
ด้วยศรัทธาแท้จริงแสนยิ่งใหญ่
อุดมการณ์แน่วแน่แต่เยาว์วัย
จะชดใช้ความดีหนี้แผ่นดิน
เจ้าปลูกฝังนกน้อยน้อยตามรอยเจ้า
ดับโง่เขลาสอนสั่งนกต่างถิ่น
ให้ปีกกล้าขาแข็งมีแรงบิน
เพื่อโผผินตรงทางอย่างสวยงาม
แต่ความหวังมิทันถึงซึ่งจุดหมาย
เจ้าโชคร้ายถูกกระหน่ำย่ำเหยียบหยาม
เจ้าทำผิดอะไรคนใจทราม
จึงคุกคามหมายเข่นเหมือนแค้นกัน
วันนี้เจ้าหลับไหลไร้สติ
ตื่นขึ้นสิตื่นขึ้นมาอย่าไหวหวั่น
นกน้อยน้อยคอยอยู่นี่ทุกวี่วัน
หากยินฉันจงขานรับรีบกลับมา
เจ้านกน้อยจากถิ่นแผ่นดินเกิด
เจ้าเลอเลิศมิแบ่งชาติศาสนา
เพียงสมองและสองมือคือศาสตรา
สร้างปัญญาเป็นอาวุธหยุดอธรรม
4 มีนาคม 2549 11:55 น.
กุ้งก้ามกราม
ประเทศชาติรวดร้าวอีกคราวแล้ว
หากเป็นแก้วคงแตกแหลกสลาย
สภาวะถึงขั้นอันตราย
เป็นลางร้ายหากใช้สิทธิ์โดยบิดเบือน
ต่างดึงดื้อถือดีมิลดละ
เอ่ยวาทะดุเดือดหวังเชือดเฉือน
คิดครอบงำประชาไทยให้เลอะเลือน
กระทำเหมือนรักชาติแทบขาดใจ
จึงแบ่งพวกแบ่งพรรคหลายฝักฝ่าย
ล้วนหลากหลายความคิดวินิจฉัย
ล้วนอ้างอิงประชาธิปไตย
ล้วนเคลื่อนไหวเพื่อสัมฤทธิ์ความคิดตน
ประเทศเอยประเทศไทยในวันนี้
ฤๅจักมีกลียุคทุกแห่งหน
หากเน้นหนักชักจูงสร้างฝูงชน
เพื่อสู่ผลแห่งเหตุแฝงเลศนัย
มิลดราวาศอกทางออกปิด
ต่างลิขิตกฎเกณฑ์เน้นเงื่อนไข
อุดมการณ์เคยยึดถือลืมหรือไร
จึงนำไทยสู่ระบอบมิชอบธรรม
โปรดหันหน้าปรึกษากันเถิดวันนี้
อย่าดึงดื้อถือดีตีกระหน่ำ
ทั้งฝ่ายค้านฝ่ายต่อสู้ฝ่ายผู้นำ
เลิกกระทำการพิพาท เพื่อชาติไทย...
24 กุมภาพันธ์ 2549 18:14 น.
กุ้งก้ามกราม
เธอเฝ้าถามทำไมก็ไม่รู้
ตอนนี้อยู่ที่ไหนกับใครหรือ
ฉันตอบว่าเหนื่อยเหลือทนงานล้นมือ
คนสวยซื่อชื่อจ๋ามาช่วยงาน
เท่านั้นแหละเธอไม่ละตวาดใส่
เอาแต่ใจยิ่งนักเฝ้าหักหาญ
ฉันคอยง้อคนหน้าง้ำจนรำคาญ
จะกลับบ้านดีไหมต้องไตร่ตรอง
เธอคอยถามทุกทีมีเงินไหม
งั้นเอาไปยี่สิบบาทอย่าขัดข้อง
จะจับจ่ายให้หมั่นนับ(มี)บิลรับรอง
กลับบ้านต้องเหลือห้าบาทห้ามขาดนะ
แล้วจะถามทำไมให้ข้องขัด
เห็นชัดชัดเงินเดือนใครให้จะจะ
เธอเก็บหมดเร็วไวไม่ลดละ
เลิกเถิดจ้ะใช่จะห้าม ถามทำไม
เธอชอบถามทุกสิ่งว่าจริงหรือ
หูแทบอื้อน่าเบื่อยิ่ง คือจริงไหม
หากไม่เชื่อแล้วจะย้ำถามทำไม
ฉันตอบไปตามจริงนะเชื่อซะที
แล้ววันหนึ่งโอกาสให้ได้กับจ๋า
แต่กลับบ้านตรงเวลาได้ซะนี่
เพราะจ๋าช่วยเติมพลังด้วยหวังดี
ผ่านหลายปีเธอไม่ถามจะทำไง...?
55555555555555555555555
6 กุมภาพันธ์ 2549 12:15 น.
กุ้งก้ามกราม
ตามตำราบอกไว้ใคร่เล่าขาน
ประกอบการสิ่งใดให้เหมาะชื่อ
จะโชคดีมีชัยไร้ข่าวลือ
ควรยึดถือเป็นแนวทางอย่างเคร่งครัด
คนชื่อหมวยอย่าเป็นครูอนุบาล
เด็กเขียนอ่านไม่คล่องต้องฝึกหัด
ช่างเจื้อยแจ้วเจรจาสารพัด
เรียกไม่ชัดคูหมวย..ขาฮากันเกรียว
คนชื่อหมีจำจนตายอย่าขายหวย
แม้ร่ำรวยแต่ว่าน่าหวาดเสียว
ทั้งคนขายคนซื้อโทษอื้อเชียว
หมวยไม่เกี่ยวพลอยเสียชื่อคนฮือฮา
คนชื่อก๋อยอย่าทะเล้นเป็นตำรวจ
เดี๋ยวตะกวดจะอับอายขายขี้หน้า
ยามหนึ่งดาวสองดาวพราวบนบ่า
ได้สมญาหมวดตะก๋อยจ๋อยนะคุณ
ชื่อประเด็นอย่าทะเล้นไปเป็นหมอ
จำไว้หนอโปรดเชื่อไม่เกื้อหนุน
จะเสียชื่อจนกว่าจะสิ้นบุญ
คนเคยคุ้นเรียกหมอเด็นเหม็นสิ้นดี
หากไม่เชื่อไม่ว่าอย่าลบหลู่
ตรึกตรองดูใคร่ครวญให้ถ้วนถี่
ถ้าไม่อยากระกำช้ำฤดี
อาชีพมีเหมาะกับชื่อแล้วหรือยัง..
...........................................