27 ตุลาคม 2552 20:52 น.
กุ้งก้ามกราม
เมื่อเห็นหน้ามาเห็นน้องพี่หลงใหล
รักหมดใจไร้หมดจนสิ้นหม่นหมอง
หมายรักแท้แม้รักทำน้ำตานอง
ขอเกี่ยวดองข้องเกี่ยวแดแม่ทรามวัย
เธอต้องตาท่าต้องใจรู้ไหมนั่น
ถึงเธอรั้นถันเธอเรี่ยมแทบเทียมไห
โวยดุด่าว่าดุดันมิหวั่นใด
สวยจับใจใสจับจิตมิจืดจาง
ต้องสยบตบสยองหวังครองคู่
เลิกเจ้าชู้รู้เจ้าใช้ไม่เหินห่าง
ตามติดเจ้าเต้าติดใจไม่ละวาง
ยอมนอบนางอย่างนอบนบประจบแจ
จีบเพียงเธอเจอเพียงถีบมิรีบหลบ
เผลอโดนตบพบโดนตีมิท้อแท้
ยังรักจริงยิ่งรักเจ้าเท่าดวงแด
ตัวเป็นแผลแต่เป็นผัวไยกลัวเกรง
4 ตุลาคม 2552 12:29 น.
กุ้งก้ามกราม
อย่าสนใจวาจาผู้มาป่วน
มิรู้ควรถ้อยความหยาบหยามเกลื่อน
คงลำบากยิ่งนักจะตักเตือน
เพราะเสมือนถ้วยชามที่น้ำเต็ม
จะให้เขายอมรับในสรรพสิ่ง
นั้นยากยิ่งอบรมกว่างมเข็ม
ห้ามวัวควายเห็นหญ้าอย่าและเล็ม
แม้นเสียงเข้มอย่างไรมันไม่ฟัง
เหมือนสอนแมวแต่เล็กเช่นเด็กสร้าง
ฝากปลาย่างเอาไว้อย่าได้หวัง
อุจจาระเมื่อไอ้ด่างเจอะอย่างจัง
ห้ามเสียงดังอย่างไรคงไม่ทัน
คิดฝากลิงเอากล้วยไปช่วยเก็บ
คงจะเจ็บใจเราอยู่เท่านั้น
จะสอนปลาอย่าแย่งรู้แบ่งปัน
สอนเป็ดขันหมูบินขำสิ้นดี
เหมือนแก้ผ้าต่อหน้าคนตาบอด
ฤาส่องลอดเห็นชัดภาพบัดสี
คิดสั่งสอนคนใบ้ให้พาที
เอ่ยวจีอย่างไรมิได้ยิน
แล้วจะสนทำไมคนใจต่ำ
ตักเตือนย้ำหาดีได้ใช่หยามหมิ่น
ตราบเมื่อเขายืนยันกำปั้นทุบดิน
เราควรสิ้นเมตตาอย่าสนใจ
30 กันยายน 2552 21:18 น.
กุ้งก้ามกราม
เธอน่ะแรดจริงจริงหยิ่งซะด้วย
คิดว่าสวยนักหนานะตาหวาน
เห็นหนุ่มหนุ่มหล่อล่ำเจ้าสำราญ
เธอรู้งานยั่วยวนป่วนอุรา
ทั้งหนุ่มแก่เห็นเธอต้องเพ้อพร่ำ
งานประจำแก้มแดงคือแต่งหน้า
ตัดต่อคิ้วผิวขัดดัดขนตา
เหมือนจะรำโนราห์อยู่หน้าบ้าน
ทั้งเพชรนิลจินดาสรรมาใส่
ทองเส้นใหญ่มูลค่ามหาศาล
หมั่นชม้ายชายตายิ้มหน้าบาน
แสนซาบซ่านยามพบได้สบตา
ดูสวยใสวัยปิ๊งหยิ่งซะด้วย
หากไม่รวยไม่หล่อล่ำทำเมินหน้า
สะบัดก้นหันหลังทุกครั้งมา
ใครก็ว่ากันแซดแรดจริงจริง
V
V
V
V
V
V
V
V
V
ขอบคุณภาพจากโอเคเนชั่น
25 กันยายน 2552 13:47 น.
กุ้งก้ามกราม
โลนคือปรสิตชนิดหนึ่ง
ไร้สิ้นซึ่งประโยชน์ทั้งโคตรเหง้า
รังแต่ตามรังควานรำคาญเรา
เกาะใครเข้าสุดห้ามซึ่งความคัน
ชอบเกาะติดเส้นขนจนแน่นหนา
ทั้งขนตาขนตัวทั่วทั้งนั้น
กัดกินเลือดเรานี้ทุกวี่วัน
เหมือนเมามันเกาะแน่นดั่งแค้นใจ
โดยเฉพาะซอกลับที่อับชื้น
ดูดเลือดกลืนมุดร่างเข้าวางไข่
ขยายพันธุ์ปรสิตแพร่พิษภัย
จนใครใครขยาดอนาถทรวง
เปรียบดั่งคนกักขฬะสิ้นประโยชน์
ความคิดโฉดเบาปัญญาจนน่าห่วง
เทียวระรานใครเขาช่วงเปล่ากลวง
ตราบชีพล่วงไร้ค่ายิ่งกว่าโลน
23 กันยายน 2552 20:32 น.
กุ้งก้ามกราม
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งเคยซึ้งสุข
แม้นมีทุกข์ต่างรู้สึกร่วมปรึกษา
ยามว่างงานร่วมสรวลเสร่วมเฮฮา
ตามประสาคนรักใคร่เข้าใจกัน
มีบางครั้งบางใครเข้าใจผิด
ถึงขัดแย้งแต่จิตมิปิดกั้น
อาจตึงเครียดบางคราเรื่องสารพัน
ร่วมคิดทำจำนรรจ์เรื่องบรรเทา
มาวันหนึ่งมีคนชอบก่นด่า
มีเพียงข้านั้นที่ไม่งี่เง่า
ส่วนพวกสูนั้นหนาปัญญาเบา
ล้วนขลาดเขลากระโหลกหนาปัญญาควาย
เอ่ยถ้อยคำหยามหมิ่นเหมือนสิ้นรัก
พร้อมหาญหักทุกคราน่าใจหาย
ตอบโต้ผู้คิดต่างหากย่างกราย
ข้อหาร้ายสาดสีย่ำยีพลัน
แล้วยกตนฉลาดมาตรฐาน
กระทำการทุกอย่างล้วนสร้างสรรค์
ข้าสิดีสูสิมั่วโดยทั่วกัน
ชาวบ้านนั้นแสนเบื่อจนเหลือเดา
เถิดปล่อยเขาพล่ามไปตามใจอยาก
เขาดีมากอย่างไรตามใจเขา
เราอยากอยู่อย่างไรตามใจเรา
ปล่อยให้เขาดีอยู่เพียงผู้เดียว
เป็นคนดีกว่าใครในหมู่บ้าน
แต่ไร้การยกย่องหรือข้องเกี่ยว
ภาคภูมิใจหรือไม่ตรองไว้เชียว
คนเล่าเสียว...ขอหลบจบนิทาน
หน้าส่วนตัว
1042
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกุ้งก้ามกราม
