25 สิงหาคม 2546 02:15 น.
กุหลาบไร้ใจ
ไม่รักก้อไม่เป็นไร............แต่อย่ามาทำว่าสงสาร
คนไร้ใจ............จะเอาอะไรอีก
ฉันให้เธอไปหมดแล้วทั้งใจ.........เหลือแค่ลมหายใจ
เธออยากได้ก้อบอกมา.......จะไม่รั้งรอ
ยังไม่พอหรือไร.......กับการทำให้ฉันนั้นตายอย่างเลือดเย็น
ไม่ต้องเอ๋ย...........ขอโทษหลอกน่า
ฉันรู้ว่าเธอ..........หลอกลวงกัน
จะแกล้งกันอีกไปใย...........แค่นี้ฉันก้อช้ำจนไม่เหลือดี
หมดแล้ว.......หมดกันเสียที
ชาตินี้ขอใช้กรรม.........หากชาตหน้ามีจริง
ขอให้เธอกับฉันรักกันจริง...........เหมือนเช่นเขากับเธอรักกัน
ชาตินี้บุญน้อยไร้วาสนา..........ขออยู่อย่างนี้เถอะน่า
อย่างคนไร้ค่า.............และไร้ใจเลยไป
25 สิงหาคม 2546 02:12 น.
กุหลาบไร้ใจ
พอแก่ตัวลง.........ทุกคนก้อทิ้งขว้าง
เอาพวกเขามาทิ้งขว้าง.........ที่ใครใครไม่ต้องการ
อย่าร้องไห้เลย.........พวกเขาเคยแย่แส
มาเถอะนะ........ฉันนั้นหนาจะปลอบใจให้
เหงาใช่ไหม..........ฉันคนนี้ไงจะเป็นเพื่อนเอง
อย่าเศร้าเลยนะใจ.........คนเขาไร้จิตใจ
จึงทิ้งเธอให้อยู่อย่างนี้
อย่าเสียใจไปเลย.........กับคนที่ไร้แม้จิตใจ
พวกเขาไม่ข้าใจ.......ว่าคนอย่างพวกเราอ้างว้างเพียงใด
แก่ตัวลง...........ก้ออยากมีคนดูแล
แต่ชีวิตนี้หนา...........น่าเศร้าเสียจริง
มีเงินก้อไร้สุขสันต์............แต่กลับมาทุกข์ระทม
ร้องไห้ร่ำไป...........เอ๋ยอยู่เลยมา
ฉันอยากตายให้สิ้นที
จะทนเพื่ออะไร...........แก่ตัวไปก้อถูกทอดทิ้ง
เพราะเขาไม่รักจริง............แม้แต่ครอบครัว
ก้อทิ้งไป...........ไม่เหลือแม้เยื่อใย
ตัดทิ้งไป..........เหมือนคนไม่มีค่า
เหมือนเช่นดั่งผักปลา
24 สิงหาคม 2546 16:45 น.
กุหลาบไร้ใจ
ไม่รักก้อไม่เป็นไร............แต่อย่ามาทำว่าสงสาร
คนไร้ใจ............จะเอาอะไรอีก
ฉันให้เธอไปหมดแล้วทั้งใจ.........เหลือแค่ลมหายใจ
เธออยากได้ก้อบอบกมา.......จะไม่รั้งรอ
ยังไม่พอหรือไร.......กับการทำให้ฉันนั้นตายอย่างเลือดเย็น
ไม่ต้องเอ๋ย...........ขอโทษหลอกน่า
ฉันรู้ว่าเธอ..........หลอกลวงกัน
จะแกล้งกันอีกไปใย...........แค่นี้ฉันก้อช้ำจนไม่เหลือดี
หมดแล้ว.......หมดกันเสียที
ชาตินนี้ขอใช้กรรม.........หากชาตหน้ามีจริง
ขอให้เธอกับฉันรักกันจริง...........เหมือนเช่นเขากับเธอรักกัน
ชาตินี้บุญน้อยไร้วาสนา..........ขออยู่อย่างนี้เถอะน่า
อย่างคนไร้.............และไร้ใจเลยไป
24 สิงหาคม 2546 06:06 น.
กุหลาบไร้ใจ
เหน็บหนาวเหลือเกิน.........กับชีวิยที่เป็นอยู่
อ้างว้างทุกคราว........ไม่เหลือใคร
ทิ้งลากันจากไกล.......ทำเพื่ออะไรกัน
จะเป็นอย่างนี้กันอีกนานเท่าไร
รักกันแล้วทิ้งกัน......ให้ห่างไกล
ถ้าไม่รัก......ก้อไม่ต้องมาเจอะเจอกัน
ไม่ต้องมาห่วงใยกัน........ให้เสียใจ
เธอทำแบบนี้.......นึกว่าดีหรืออย่างไร
พอรักสุดหัวใจ..........เธอบอกว่า
แค่ชั่วคราว.........ฉันไม่ต้องการเช่นนี้
รักที่มี..........อยากคู่กัน
ไม่ต้องการรัก...........ล้างห่างไกลกัน
อย่าทำอย่างนี้อีกกับใคร
คนเรามีหัวใจ........ไม่ใช่แค่ก้อนหิน
ที่ไร้แม้ความรู้สึก........ทุกชีวิตที่มีความรักที่ดี
คนสุขขี..........ก้อยิ้มได้
แต่คนที่โดนหลอกอยู่เลยไป
คงทำได้..........แค่น้ำตาไหลริน
จะมีบ้างบางคน........จบชีวิตลง
เพราะหมดหวัง..........กับหวังที่จะรัก
กับมาเจอชีวิต..........ที่หลอกลวงกัน
ก้อเลยคิดสั่น..........จบชีวิตที่เหลืออยู่
ขอร้องเถอะหนา.........คนใดที่คิดจะหลอกลวงกัน
ขอให้เห็นใจกัน..............เพราะคนอย่างพวกเราเศร้าทุกที
วาดฝันไว้อย่างสวยงาม..........เธอกับมาทิ้งกัน
จะทำอะไรได้มากกว่านี้..........บ้างคนจึงทิ้งลมหายใจที่เหลืออยู่
เหลือไว้แค่รางกาย.............ที่ไร้ลมหายใจ
ก้อพวกเรา..........หมดหวังแล้วต่อไป
จึงทิ้งทุกอย่างไป..........ด้วยการนอนหลับไหล
ไม่หวนกลับคืนมาใหม่.........จะมาร้องไห้ทำมัย
ตอนเขามีชีวิต..........พวกเธอก้อ
ทอดทิ้งให้หมดหวังสิ้นดี.........มาตอนนี้
มาร้องไห้..........ให้หวนกลับมา
มันสายไปแล้ว...........หมดเวลาแล้วของคนเศร้า
จบชีวิตลงของคนไร้ค่า............ด้วยการหลับไหลไม่หวนคืน
ไม่ขอคืนกลับ............หมดแล้วชีวิตที่พวกเรามี
ลาทุกนาที...............ที่เศร้าหมอง
24 สิงหาคม 2546 06:04 น.
กุหลาบไร้ใจ
กุหลาบเป็นสื่อแห่งรัก..........แต่ฉันกุหลาบไร้รัก
เหลือไว้แค่กุหลาบไร้ใจ.....ไม่มีใครต้องการ
กุหลาบสวยงาม.........เป็นสื่อกลางระหว่างรัก
กุหลาบที่ไร้ใจ......งเพราะใครใคร
ทำให้ฉันต้องเป็นเช่นนี้
กุหลาบหมอน่าชมที........แต่ฉันนี้เป็นกุหลาบไร้ค่า
แม้แต่การเวลาก้อทอดทิ้ง
กุหลาบสวยน่าชม..........ฉันนั้นคนชอบกุหลาบ
กุหลาบที่มีอยู่สวยน่าเด็ดดม.......แต่ฉันคนกุหลาบไร้ใจ
ไม่เหลือใจ.......ให้ใครได้
มันหมดเวลาของฉันแล้ว............เหลือแค่กุหลาบไร้ใจ
ที่หมองเศร้า............หมดหวังกับชีวิตที่มี
หมดทุกวินาที..............ที่อยากฝัน
จะไปฝันต่อไปใย............กุหลาบไร้ใจ
เหลือไว้แค่.........ความอาลัยที่เศร้าหมอง