19 สิงหาคม 2546 23:56 น.
กุหลาบไร้ใจ
ได้ยินเสียงนี้ไหม.............
ฉันเหงา.........ฉันอ้างว้างเพียงใด
อยากกลับไปหาเธอ.......อยากให้เราเริ่มกันใหม่
นานเพียงใด..........ก้อลืมเธอไม่ได้
ก้อฉันมีแต่เธอเลยไป.......มันตัดใจจากเธอไม่ได้
ฉันอยากได้ยินเสียงเธอ.........เสียงของความจริง
เสียงแห่งความรักห่วงใย.........เมื่อครั้งเก่าก่อนเธอเอ๋ย
ยินถึงนะ........ห่วงเธอนะ
แต่ตอนนี้เสียงนี้มันหายไปนานมากเหลือเกิน
ฉันอยากให้เธอรู้รับรู้จัง..........ว่าฉันตอนนี้ไม่มีใคร
นานเพียงใดที่รักเธอ.........ก้อรักมากขึ้นเลยไป
จะไกลเพียงใดฉันนี้.........ก้อเหมือนเดิม
ได้ยินเสียงนี้ไหม............
ฉันรักเธอ.........พร้อมจะรอเธอเสมอ
ไม่ว่ากาลเวลาจะนานเพียงใด
ฉันจะไม่เปลี่ยนใจ........เพราะเสียงของใจ
คือเธอที่ต้องการเลยมา...........
เพราะไรฉันบอกเธอไม่ได้
บอกได้อย่างเดี๋ยว..........ฉันเหมือนเดิม
เพราะเธอคือคนที่ดีสัมหรับฉัน.......ถึงใครจะบอกว่าเธอไม่มีใจ
นานเท่าไรฉันจะเหมือนเดิม..........เพราะฉันมีแต่เธอใจหัวใจ
หากวันใดเธอไม่มีใคร..........ฉันอยากให้เราเริ่มกันใหม่
19 สิงหาคม 2546 23:34 น.
กุหลาบไร้ใจ
เธอทำอย่างนั้นเพื่ออะไร
เธอแบ่งปั่นรักให้ใครต่อใคร
หัวใจอย่างฉันไร้ค่ามากเลยใช่ไหม
เธอจึงไม่ใยดี.......เธอจึงเลือกเขา
ฉันเจ็บตั้งครั่ง......ฉันทน
น้อยใจเหลือเกิน.......หัวใจคนอย่างเธอ
ฉันรับไม่ไหว.......หมดใจ
เธอสนุกมากใช่ไหม.........ที่ทำให้ฉันเจ็บแทบปางตาย
เธอทำให้ฉันไม่อยากรักใครต่อ
ฉันอดทนมานาน.......มากเพียงใด
เจ็บมามากพอแล้ว..............อย่ามาหลอกกันได้ไหม
เธอจะรักเขาก้อควรปล่อยฉัน
หรือเธอต้องการให้ฉันเจ็บปวด
เธอชอบ..........ที่ฉันต้องเสียใจ
อย่าเล่นกันอย่างนี้ได้ไหม
หัวใจเธอไม่เคยรักใครต่อใครจริง
เธอจึงไม่รู้สึกว่าเจ็บมันทรมารแค่ไหน
ถ้าเธอไม่รัก.........อย่าเล่นกับฉันได้ไหม
จะให้ฉันรักเธอหมดใจ........แล้วเธอรักฉันได้แค่ไหน
เธอรักฉันแค่เสียวของหัวใจ..........แต่ฉันรักเธอหมดใจ
หมดทั้งชีวิตให้เธอ..........เธอกลับตอบแทนฉันด้วยการ
แบ่งปั่นรักให้ใครต่อใครเลยไป..........
19 สิงหาคม 2546 02:51 น.
กุหลาบไร้ใจ
เธอคือดวงตะวันของใจ...........
ในวันนี้มีคนเข้ามาแทนที่ฉัน..........แล้ววันนี้ก้อเปลี่ยนไป
เธอเปลี่ยนชีวิตของฉัน..........ให้หมดหวัง
เธอคือดวงตะวันของใจ..........ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ
ฉันจะไม่เรียกร้อง.......หรือขอให้เธอคืนกลับมา
ฉันขออย่างเดี๋ยว.......ให้เธอนั้นมีสุข
ฉันชีวิตจะเปลี่ยนแปลงไป........ไม่สำคัญ
เมื่อชีวิตของ........ฉันอ้างว้าง
มืดมน........หมดหนทางที่จะเดินไป
ฉันจะทน......เหน็บหนาเหลือเกิน
เธอคือคนที่ฉันต้องการ.........เธอเปลี่ยนไป
แต่วันนี้........ชีวิตเธอมีเขา
ฉันอ้างว้าง.........เดี๋ยวดาย.........แต่เหมือนชีวิตฉันไร้ค่า
ต่อไปนี้เธอเดินไปบนถนนที่เธอฝันไว้
ที่ไม่ใช่ฉันคนนี้.........
เธอคือดวงตะวันของใจ.............
เธอคนที่ฉันฝันไฝ่.......ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ
แต่มาวันนี้เหน็บหนา.........ก้อหายไป
เธอคอยเคียงข้างฉันเลยไป
แม้ยามห่างไกล........เธอไม่ทิ้งฉันให้เหน็บหนา
อ้างว้างเพียงลำพัก.......แต่วินาทีนี้
เธอเปลี่ยนไป........อย่างที่ใจฉันรับไม่ไหว
เธอเดินไปกับเขา........ในโลกแห่งความจริง
ฉันนี้เป็นโลกของความฝัน........
เหน็บหนานั้นก้อมาเยือน.......เธอเปลี่ยนความรักฉัน
เธอเปลี่ยนใจเหมือนตะวันที่ลับ
แล้วกลับมาพร้อมกับวันใหม่
วันที่เธอเดินไปกลับเขาอย่างไร้แม้เงา
แม้แต่เสียงของเธอที่เอ๋ยก้อหมดไป
เธอเดินไป.........เหมือนตะวันที่ละลาลับ
18 สิงหาคม 2546 19:48 น.
กุหลาบไร้ใจ
หยุดได้ไหม..............
หยุดหลอกลวงกันเสียที
พอแล้ววันนี้............ฉันเจ็บพอแล้ว
ฉันเหน็จเหนื่อยเหลือเกิน
กลับไปเถอะนะ........ฉันพอแล้ว
ฉันตัดใจแล้ว.........ฉันอยากให้มันจบเสียตรงนี้
เลิกหลอกกันเสียที.........ตัดใจแล้ว
อย่างมาเจอกันได้ไหม.......ฉันห้ามใจแล้ว
อย่ากลับมาได้ไหม..........ฉันตัดใจแล้ว
ฉันไม่อยากเจ็บอีก......ขอร้องนะ
เลิกมาเจอกันเสียที...........อย่าเอาสายตา
ที่ออ่นไหวมาให้ฉันเห็นได้ไหม
ฉันทำใจไม่ได้...........ฉันเห็นแล้วใจออ่นทุกที
เพราะฉันรักเธอ..........ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ฉันสับสนเหลือเวลานี้.............
ต่อไปจะไม่มีคนใจอ่อนอย่างฉันอีกต่อไป
อย่างมาออ่นวอนได้ไหม........มันจบไปแล้ว
เลิกยุ่งกับฉันสียที.........เธอทิ้งฉันไปกี่ครั้งแล้ว
ฉันให้อภัยเธอทุกที.........ต่อนี้ไป
ให้มันจบกันไปนะ........ฉันขอเธอ
อย่างเจอกันอีกเลย.........วันนี้ฉันจะใจร้ายกับเธอ
เพราะฉันต้องการให้มันจบนะวินาทีนี้
ตัดใจแล้วนะ........อย่ามาตรงนี้อีก
ห้ามใจเธอไว้นะ.......เพราะฉันจะไม่ให้อภัยอีกแล้ว
กลับไปเสียเถอะนะ..........ฉันตัดใจกับเธอแล้ว
เพราะฉันรู้ว่าเอไม่เคยรักฉันจริง
ฉันแค่เป็นคนครั่นเวลายามเธอเจ็บ
ต่อนนี้ไปแนไม่ต้องการที่จะเป้นอีกแล้ว
ช้ำเหลือเกิน.............เจ็บทุกครั้ง
ขอร้องนะ...........ไปจากฉันเสียที
ที่ตรงนี้ไม่มีคนโง่งมง่ายอีกต่อไป
17 สิงหาคม 2546 05:13 น.
กุหลาบไร้ใจ
หลงรัก..........หลงเธอ
ลืมคำว่าเจ็บ...........มาจนถึงวันนี้
ฉันนี้เจ็บแทบขาดใจ.........อยากตาย
ทำมัยถึงต้องเป็นฉัน........ทำมัยต้องทิ้งกัน
รักกันไม่ได้.........มาบอกรักทำมัย
ฉันวันนี้หมดหน้าที่แล้วใช้ไหม
ตอนนี้เธอจึงทิ้งกันไป.......ฉันเหมือนตายทั้งเป็น
เธอทิ้งไปอย่างเลือดเย็น.......ไม่เห็นใจกัน
ตอนเธอเจ็บ........ฉันดูแลรักษาเธอด้วยใจ
ตอนเธอมีเขา.........ตอนนี้ฉันไม่จำเป้นแล้ว
เธอไม่เคยให้ความสำคัญกับฉันเลย
แล้วเธอกับเขาก้อรัก...........กัน
ฉันกับเธอได้รักกันเพียงชั่วคราว
ตอนนี้ฉันหมดหน้าที่แล้ว
ฉันคนนี้ไม่จำเป็น............เธอไม่ให้ความสำคัญเหมือนเช่นเคย
ฉันคนนนี้ไร้ค่าอีกแล้ว.......
ใครหน่อ....จะรักคนอย่างเรา
คนที่เคยมีอดีต.........อย่างฉัน
สิ้นหวังแล้ววันนี้........กับชีวิตข้างหน้า
ใครเขาจะมาร่วมสร้างฝัน...........กับคนมีอดีตเช่นเรา
ตัดใจแล้วชาตินี้........หมดแล้วฝันที่เคยมี
ชาตินี้คงไร้วาสนา....ขอชาติหน้าอย่าเป็นเช่นวันนี้
สิ้นหวังอย่างนี้เลย............ท้อนักรักนี้
พอกันที่ความเจ็บช้ำ.........ชาตินี้ขออยู่อย่างชีวิตที่สิ้นหวัง
หมดแล้วกำลังใจที่จะสู้ต่อ........ขออยุ่อย่างคนช้ำ
ทุกข์ระทม..........เขืนขมสิ้นดีชีวิตนี้
หมดแล้วชีวิตที่มี............ชาตินี้หมดแล้วซึ้งรักแท้
หน้าส่วนตัว
798
