9 มีนาคม 2551 03:29 น.
กุหลาบน้ำตา
เสียงซอซึ้งซาบซ่านสราญรื่น
ตระการตื่นตระหนกจินต์ถวิลหวน
เสียงซอแทรกสอดซับจนจินต์ปรวน
ระริกรวนเร่ร่ายตามสายซอ
เสียงฆ้องครึ้มกระหึ่มครั่งคราหวนไห้
เสียงฆ้องเคลิ้มคราครรไลโอ้ใจหนอ
เสียงฆ้องคลาดคราแคล้วครั้งครวญรอ
เสียงฆ้องคล้ายน้ำตาคลอเมื่อโคลงความ
แว่วเสียงปี่หรี่หลบกระทบแทก
ปี่ระทมรานแหลกกระทั้นท่าม
กลายสังคีตกรีดกดสลดลาม
งดความงามระงับสิ้นทั้งอินทรีย์
เสียงจะเข้เห่ห้อมล้อมเรือนร่าง
ล้อมรอยทางกระทั่งเหงาเปล่าวิถี
ล้อมเรือนรักเร้าลางหว่างราตรี
ล้อมชีวีจนเหว่ว้าอุราวาย
เสียงกลองทัดทัดท่ามเมื่อยามเศร้า
ทัดประวิงทิ้งบรรเทาให้ห่างหาย
ทัดแต่ทุกข์รั้งเหนี่ยวจนเปลี่ยวดาย
ทัดแต่กลุ้มกลุ่มกายมลายลาง
เสียงระนาดบาดบ่งลงสลด
เนื่องกำหนดกำสรดสรวลมิสิ้นสาง
เสียงสังคีตคร่าเสนาะจนเปราะบาง
บางใครบ้างโปรดปลอบมอบรักจริง