18 กันยายน 2550 18:03 น.
กุหลาบน้ำตา
***ดึกสงัดเงียบสะกดบรรพตพฤกษ์
มองผ่านม่านจนรู้สึกว่าตนเหงา
แต่ก่อนนั้นเคยเคียงเพียงสองเรา
บัดนี้เศร้าแสนสะท้านซ่านอุรา***
***นกดุเหว่าเร่าร้องสำราญสุข
เจ้าสนุกทุกข์ข้าตรมเสียหนักหนา
เสียงเจ้าแทรกจนข้าทรุดสุดพรรณนา
ได้โปรดเถิดสกุณาจงลี้ไกล***
***ไผ่เสียดกอล้อหยอกระลอกริก
ใบเจ้าสอดพลอดพลิดกระดิกไหว
เสียงเจ้าบาดเบื้องลึกผนึกนัย
แสนทุกข์ท้อถอนใจยากไถ่คืน***
***วารีหลั่งไหลหลากเจ้าพรากข้า
พรากรักพลั้งหลั่งน้ำตายากจะฝืน
ฤาเจ้าแสร้งแกล้งให้ข้าทนกล้ำกลืน
เจ้าระรื่นแต่ข้าเล่าแสนเศร้าตรม***
***ขอวอนแม่พระธรณีที่บรรพต
จงสะกดให้ข้ากลัดความขื่นขม
แห่งชาตินี้แลชาติหน้าให้ระทม
ให้ข้าจมด้วยรักโศกแสนทวี***
หน้าส่วนตัว
1057
