12 กรกฎาคม 2550 00:23 น.
กุมภ์
เป็นสายน้ำ แห่งไมตรี ที่ไหลผ่าน
คือสายธาร ผ่านพบ บรรจบให้
คนสองคน ต่างถิ่น แผ่นดินไกล
ได้อยู่ใกล้ กูลเกื้อ ทุกเรื่องราว
หาได้เคย พบหน้า ประสาสะ
ไม่เคยได้ พบปะ แม้สักก้าว
ทั้งสุ้มเสียง สำเนียง สื่อเรื่องราว
หาสักคราว ยินยล ยังไม่เคย
แต่แปลกแท้ แม้ห่าง ต่างความคิด
กลับสนิท ชิดเชื้อ ไม่ห่างเฉย
ปรุงอักษร โคลงกลอน อย่างคุ้นเคย
เหมือนต่างคน ต่างเฉลย เผยตัวตน
เธอเหมือนดั่ง ของกำนัล จากปลายฟ้า
เปี่ยมคุณค่า ราคา เวหาหน
ผ่านมาให้ คนไกล ได้ชื่นยล
เป็นยาใจ คนจน ตลอดมา
เป็นยาใจ เคียงใจ เพียงรับรู้
มิอาจอยู่ เคียงคู่ ตามใจว่า
เพียงใจรัก แปลกห่าง ทั้งเฉยชา
อุปมา เหมือนรัก แต่ไร้ใจ
ไกลเหมือนใกล้ ใกล้เหมือนไกล อารมณ์นี้
หากมีที่ คงมี ไม่พอใส่
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เรื่องหัวใจ
พลาดพลั้งไป หมายถึงใจ อีกหลายดวง
จึงขออยู่ "ในใจ" เธอกับฉัน
ผ่านคืนวัน รักล้น ยังห่วงหวง
หนึ่งในร้อย น้อยก็หนึ่ง ไม่หลอกลวง
ใจทั้งดวง หวงห่วง และหวังดี
จนกว่าใจ เข้าใจ ในใจเฝ้า
เหลือเพียงเรา กับใจ ไม่หน่ายหนี
แม้เหลือเพียง ห้องเดียว ในใจมี
คงพอที่ ไว้ใจ "ในใจ"เธอ