....รักเธอเสมอ........

กุมภ์

วันและคืน ผันผ่าน ดูนานเนิ่น
คล้ายส่วนเกิน ในใจ ทำสับสน
วันเวลา อาจเปลี่ยน หัวใจคน
ที่วกวน ปรุงแต่ง อยู่ภายใน

เหมือนเดือนเคลื่อน ลาจาก ที่ปลายฟ้า
ไม่ร่ำลา เดือนดวง ทำไฉน??
ความเหินห่าง ที่มี ไม่โทษใคร
ขอรับไว้ เป็นเงื่อนไข ของเวลา

เพราะวันวาน ผ่านพ้น เราทั้งสอง
ไม่อาจครอง คล้องใจ ตามไฝ่หา
แม้วันคืน มิอาจ ย้อนกลับมา
ขอเพียงเธอ รู้ว่าฉัน ยังห่วงใย...........

เธอคงได้ พบเจอ คนหลายหลาก
มีอีกมาก พานพบ ยังไม่สาย
ยังต้องเจอ กับรัก อีกมากมาย
ต่อนี้ไป อาจได้ ความรักมา

ยังหวังไว้ สักวัน อรุณรุ่ง
แจ่มจรุง หอมฟุ้ง มวลบุบผา
แล้ววันนั้น จะเป็นวัน สมอุรา
ได้สบตา กับคน ที่รอคอย...........................

แต่วันนี้ ฉันมี เพียงความหวัง
ในใจยัง ยินดี แม้เศร้าหงอย
ขออยู่ตาม ประสา คนป่าดอย
หากมีใคร ต้องคอย ขอเป็น..ฉันเอง.....................