8 เมษายน 2550 23:20 น.
กุมภ์
ปลิดปลิวไป เหมือนใบไผ่ ที่ลอยคว้าง
สุดหนทาง แห่งรัก ดั่งผลักไส
ใบไผ่แห้ง แล้งรัก ไม่เหลือใจ
ลอยคว้างไป ดั่งใจ ที่หลุดลอย
ปลิดปลิวไป เหมือนใบไผ่ ที่หล่นล่วง
ใจทั้งดวง ไม่เหลือ เศร้าเหงาหงอย
ยากรักษา ยากประสาน ฝังฝากรอย
ใบไผ่น้อย ลอยคว้าง กลางสายลม
ใจในไผ่ ไฉนจึง ยังห่วงล้น
ใจของคน ไฉนจึง ยังขื่นขม
อยากทวงถาม น้ำใจ เคยชื่นชม
กลับกลายขม หรือไร เจ้าไผ่เอย
เธอหนอเธอ ดูคล้าย ดั่งเพลิงผลาญ
ทรมาน วิญญาณ เกินเอื้อนเอ่ย
หนึ่งวาจา หนึ่งคุณค่า คนคุ้นเคย
ช่วยเฉลย สักคำ พอเข้าใจ
ใจหนอใจ ของฉัน คล้ายใบไม้
เป็นเชื้อไฟ เผาไหม้ หนอใบไผ่
ทุกคืนวัน เป็นได้ แค่เชื้อไฟ
มอดไหม้ไป อ่อนไหว เพื่อให้เธอ...........
หน้าส่วนตัว
2789
