24 สิงหาคม 2549 02:30 น.
กุมภ์
ผาภูไกลสุดฟ้า นกเขาป่าอยู่พงไพร
รินลมรำเพยไกล หวานละไมเสียงพนา
ผาสูงยังบ่ใกล้ เมฆา
นกป่าห่วงพนา ค่ำแล้ว
รินลมป่าเชยมา ผะแผ่วแว่วเสียง
หวานอ่อนรำเพยแพ้ว แผ่วพลิ้วเสียงไพร
นกเขากลางป่าใหญ่ เปลี่ยวหัวใจเกินรักษา
เดียวดายในพนา วอนใครมาเลี้ยงดูใจ
นกเขาไพรกู่ก้อง สำเนียง
เปลี่ยวปล่าวรวดร้าวเพียง กู่ร้อง
เดียวดายส่งเพียงเสียง หาคู่
อยากอยู่ให้จับจ้อง เหนื่อยล้าหัวใจ
กลางไพรสนธยา นกเขาป่าหารู้ได้
หลงทิศโบยบินไป โหยหาไห้ในค่ำคืน
กลางไพรในป่าเศร้า สนธยา
นกป่าหลงบินมา ใช่รู้
หลงทิศห่างพนา ไพรป่าร้างเอย
หาญฝ่าลำพังสู้ กู่ร้องก้องไพร
ดึกดื่นก่อนฟ้าสาง สายหมอกจางในคืนขื่น
คืนช้ำสุดกล้ำกลืน น้ำตารื้นหามีใคร
ดึกดื่นคืนค่อนแล้ว รุ่งราง
กระจ่างสายหมอกจาง ห่างพื้น
สายลมอ่อนหมอกบาง เจ็บซ่อน
ดึกดื่นน้ำตารื้น สะอื้นอาวรณ์
20 สิงหาคม 2549 01:02 น.
กุมภ์
หยาดน้ำค้างกลางหมอก ไหวระลอกสายหมอกไพร
คงอยู่ตลอดไป ไกลจากใจไปสู่ทาง
หนทางอาบแสงจันทร์ กระจ่าง
เมฆหมอกบดหนทาง เคลื่อนแล้ว
ดาราระยิบพราง สายหมอก
ลมเหนือพริ้วลมแผ้ว แผ่วฟุ้งจรุงใจ
ทางไกลสู่ทางได ถามหมอกไพรไม่อำพราง
มืดมัวสลัวจาง ใสสว่างกลางป่าไพร
ธารสายหมอกละลาย ขาวใส
เอิบอิ่มอาบหัวใจ ใสแจ่ม
หมอกจางระบายไหว ลมอ่อน
ซ่อนความสดชื่นแช่ม อุ่นแดดรุ่งอรุณ
แดดอ่อนสาดส่องแสด ตะวันแผดบนป่าใหญ่
ขุนเขาลำเนาไพร ไกลหรือใกล้สว่างตา
ภูดอยคอยตะวัน ส่องสาด
ชื่นลมพรมไกรลาศ สิงขร
ม่อนดอยกรุ่นบุปชาติ สาดกลิ่น
รวยระรินกลิ่นขจร อาบสองห้องใจ....................
18 สิงหาคม 2549 13:51 น.
กุมภ์
ละอองหมอกระบำปลิวผ่านทิวป่า
รำเพยพาระบัดไปในป่าฝน
กลางดงใหญ่อันห่างไกลไร้ผู้คน
ไกลเสียจนใครบางคนจะค้นเจอ.........................
ธารหมอกขาวไหลผ่านฝันวันแดดอ่อน
คล้ายออดอ้อนเคล้าแสงอุ่นกรุ่นใจเผลอ
กลางสายหมอกหยอกเย้าใจใคร่พบเธอ
จนพลั้งเผลอละเมอบอกสายหมอกงาม...................
ถามสายลมที่พรมไหวในสายหมอก
ลมพริ้วบอกผ่านหมอกไพรไร้คำถาม
ส่งหมอกใสผ่านลมไพรไปติดตาม
สักคำถามตามใจตอบช่วยบอกที............................
ธารสายหมอกอยู่ได้เพียงตะวันรุ่ง
หากหมายมุ่งฝากลมไกลในวิถี
ว่าธารหมอกอาบธารรักในพงพี
ในอ้อมกอดขุนคีรีไม่มีจาง.....................................
ลมจะเชื่อลมไพรไหมที่ไหวเอ่ย
หากรำเพยระบายฝันจนฟ้าสาง
หมอกขาวใสสื่อหัวใจอันเปราะบาง
เพียงต้นทางหมอกจางกลับลับพงไพร.....................๙๙๙
11 สิงหาคม 2549 10:56 น.
กุมภ์
แผ่นฟ้ากว้างภูผาสูงอยู่เคียงคู่
ภูผารู้เส้นแบ่งภูอยู่แห่งไหน
หากพับฟ้าลงมาได้เหมือนดั่งใจ
หนทางไกลใช่เงื่อนไขหากรักกัน................
ความคิดถึงห้วงคะนึงยากลืมได้
ลมหายใจของพงไพรใช่เพียงฝัน
ความห่วงใยที่มีให้มากรำพัน
รักในฝันยังคงมั่นแม้นห่างไกล..................
ฝากน้ำคำจำนรรไว้ในก้อนเมฆ
อักษรเสกเพียงส่วนเศษที่หวามไหว
อาวรณ์รักหนักนักหนายามห่างไกล
ค้นหาใจกลางป่าไพรในราตรี.....................
บ้านป่าไกลมีหัวใจเคียงความเหงา
เสียงความเศร้าเคล้าเสียงใจไม่หน่ายหนี
แสงจันทร์สาดกระจ่างไกลไพรคีรี
ค่ำคืนมีเพียงผาเงาที่เฝ้าคอย.....................
ใต้แผ่นฟ้ามีป่าใหญ่ไพรรำลึก
ยิ่งดื่นดึกนึกถึงฝันพลันเหงาหงอย
หยาดน้ำค้างต่างน้ำตากลางป่าดอย
ฝังฝากรอยดวงน้ำตาป่าระทม.....................
หากแผ่นฟ้าพับลงมาแค่เพียงครึ่ง
ใจดวงหนึ่งคงฝ่าไปได้สุขสม
แต่ฟ้าสูงเกินภูใหญ่ไขว่คว้าลม
จำจ่อมจมใต้แผ่นฟ้ากลางป่าไพร.................
10 สิงหาคม 2549 02:35 น.
กุมภ์
ฝากลมเหนือรำเพยพาจากยอดผา
สื่อภาษาสำเนียงลมที่พรมไหว
จากผาภูสู่ทะเลมาเห่ใจ
ติดตามไปไกลสุดป่าวนารี......................
ลมหายใจของภูไพรไออุ่นรัก
หนักแน่นนักภูผาหลักในวันนี้
กลางป่าใหญ่มีอุ่นไอแห่งไมตรี
เป็นศักดิ์ศรีที่ถือครองอย่าหมองใจ..................
ที่พำนักที่พักใจในวันล้า
ขอเธอมาอย่างปรีดาใช่อาศัย
ในป่าฝนคนดงดอยคอยน้ำใจ
ใช่เฉไฉหากคนไกลจะไฝ่มา..........................
เสียงลมพลิ้วยังปลิวมาภูผาสูง
ดอกนกยูงที่ไหล่ดอยยังคอยหา
แม้ต้องลมยังอิงดอยคอยลมพา
จำนรรจาภาษาดอกบอกภุมรินทร์...................
ภูผาสูงดอกนกยูงยังปรุงฝัน
สายลมมั่นสักเพียงไดใคร่ถวิล
ลมที่เห่ลมเลกลับหากยลยิน
ภูไม่สิ้นผายังเห่ทะเลใจ.................................
หน้าส่วนตัว
1471
