29 มิถุนายน 2549 23:34 น.
กุมภ์
ราตรีนี้รินลมเอื่อยเฉื่อยเฉื่อยพลิ้ว
ละอองปลิวละลิ่วล่องละอองฝัน.............
เป็นราตรีวิเวกเหงา...เฝ้ารำพัน
กับคืนวันอันโดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวี............
ราตรีนี้คงนานกว่าฟ้าจะรุ่ง
จะนั่งปรุงอักษรสรรค์จำนรรศรี
ได้คลายเหงาเคล้ารสบทกวี
ในราตรีที่อับเฉา...เศร้าแสนเดือน..........
"เธอ"เหมือนเพื่อนสนิทสนมภิรมณ์ชอบ
บรรจงมอบ..อบอุ่นใจ.....หาไดเหมือน.......
บางคราวปลอบ...บางครั้งเย้า...ไม่แชเชือน
"เธอ"คือเพื่อน...หนึ่งน้ำจิตร.....มิตรกวี...๑๑๑
26 มิถุนายน 2549 02:25 น.
กุมภ์
เธอมีแววตาซ่อน ความนัย
ความจริงความเป็นไป ใช่ฝัน
ความรักความห่วงใย ยังอยู่ ฤาไกล
หากใกล้เหมือนไกลฉัน ฝันนั้น ไม่จริง...........
บางสิ่งที่เห็นนั้น แอบอิง
ใจเธอซุกซ่อนสิ่ง ปิดไว้
เข้าใจได้ยากยิ่ง สิ่งซึ่ง เหมือนดี
สิ่งที่มีเป็นได้ แค่ไว้ จำนรรค์
กลลวงของคนลวง แสร้งทำ
วลีที่.....รำพัน หลอกได้
เอื้อนเอ่ยหว่านน้ำคำ ช้ำชอก ดวงแด
แค่หลอกให้มีไว้ ใช่สิ่ง จีรัง..............
23 มิถุนายน 2549 01:32 น.
กุมภ์
วันนี้เธอทำเมินไม่แยแส
วันนี้แย่เธอทำไมทำร้ายฉัน
วันนี้เธอขุ่นเคืองเรื่อง..อะไรกัน...?
วันนี้ฉันหงุดหงิดผิดหรือเธอ
ก่อนนี้เธอทำดีเหมือนมีฉัน
ก่อนนี้เธอช่างรำพันฝันเสมอ
ก่อนนี้เหมือนเธอรักฉัน...ฉันรักเธอ
ก่อนนี้เธอเหมือนที่พักพำนักใจ
ตอนนี้เธอเหมือนหมอกควันที่หมองขุ่น
ตอนนี้ฉันเหมือนเศษฝุ่นไม่สดใส
ตอนนี้เธอคือสิ่งที่เปลี่ยนไป
ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจ...ทำไม...เธอ.....
พรุ่งนี้ฉันยังอยากพบเธอเหมือนเก่า
พรุ่งนี้ขอให้สองเราอย่าพลั้งเผลอ
พรุ่งนี้ขอให้เราสองยังเจอะเจอ
พรุงนี้ขอฝันละเมอถึงเธอเอย.......
21 มิถุนายน 2549 00:42 น.
กุมภ์
อาจมีบ้างบางเวลาพาหดหู่
ทนทนอยู่ต่อไปใจเหงาเหงา
เหมือนดั่งว่าโลกนี้มีแต่เรา
เศร้าเศร้าอยู่คนเดียวเปลี่ยวหัวใจ
คนรอบข้างเร้นกายหนีหายหมด
กล้ำกลืนอดทรมาพาหวั่นไหว
เหมือนโลกร้างโรยรารอนแรมไป
ไม่เหลือใครไว้ใกล้ชิดเลยสักคน..........
ทนอยู่ไปตามชะตาที่อ้างว้าง
ลิขิตวางไว้เคียงคู่ผู้สับสน
ทางชีวิตที่เดินเดี่ยวเปลี่ยวเหลือทน
อยากพักตนทอดกายไว้ปลายทาง...........
แต่ราตรีนี้มีเงาเราเป็นเพื่อน
ใต้แสงเดือนเถื่อนพนาคราฟ้าสาง
ให้เดือนลอยคล้อยกลับรับรุ่งราง
อาบหนทางฉาบแดงแสงตะวัน................
18 มิถุนายน 2549 13:01 น.
กุมภ์
"วิจิตรา" จำลาแล้ว...แก้วตาพี่
จงไปดีเถิดหนา...มาลาขวัญ...
พี่รักเจ้าสุดทรวง...ดวงชีวัน
แม้นรำพันยังยากขืน...ฝืนชะตา.....
"วิจิตรา" สร้อยมาลา...มาลาแล้ว...
ฝังฝากแนวเป็นรอยพราก...ยากรักษา
คือจารึกจากคมรัก....ปักวิญญา
รจนาความช้ำตรม....ที่ขมใจ.....
"วิจิตรา" มาลาแล้ว...มาลาล่วง....
รักหนักหน่วงห่วงเจ้า...เฝ้าหวั่นไหว
เพราะจากนี้...เราต้องห่าง...ร้างกันไป....
ยังห่วงใย...แม้นชีวิต...จะปลิดปลง
"วิจิตรา" พี่มาลา...ด้วยตัวพี่....
แม้นชีวียอมพลี...ให้...สมประสงค์
แม้นฉากรักครั้งนี้...จะปิดลง...
ยังมั่นคงรักต่อ..น้อง... "วิจิตรา"..........
หน้าส่วนตัว
1209
