2 สิงหาคม 2549 22:36 น.
กุมภ์
กี่สิบฝนกี่สิบปีกี่สิบหนาว
หลากเรื่องราวคราวสี่สิบไม่คิดฝัน
คนหนุ่มสาวราวยี่สิบเขาคิดกัน
ยกให้ฉันเป็น"รุ่นใหญ่" ใจดี๊ดี
สี่สิบปีชีวิตนี้เพิ่งจะเริ่ม
ใจดวงเดิมหากฝันหนักรักศักดิ์ศรี
เคยใจร้อนกลับผ่อนถอยถ้อยวาที
รักชีวีรักคนที่อยู่รอบตัว
สี่สิบปีความคิดดีมีความคิด
แยกถูกผิดพินิจได้ไม่เจ็บหัว
แจกไมตรีมีรักให้ต่อครอบครัว
แต่แสนกลัวเรื่องความเหงาเคล้าน้ำตา
สี่สิบปีมากไมตรีชีวีมั่น
เหมือนครบครันทุกสิ่งงามตามปรารถนา
แต่แปลกจริงยิ่งแก่ยิ่งเหงาอุรา
ล่วงเวลามาสู่วันวัยเลี่ยมทอง
สี่สิบปีดั่งวารีไม่ไหลย้อน
แอบสะท้อนบางเวลาคราหม่นหมอง
ใช่แข็งแกร่งทุกเวลาอย่าทดลอง
หากมัวหมองเพราะความซนคงช้ำใน
สี่สิบปีเวลามีเหลือไม่มาก
ความแก่พรากความเยาว์วัยไปไว้ไหน?
สี่สิบปีคือความแก่ของเยาว์วัย
ห้าสิบในวันหน้า"หนุ่ม" ชื่นชุ่มเอย
27 กรกฎาคม 2549 02:18 น.
กุมภ์
จากภูผารำเพยพามาหารัก
ภูผาหลักมีรักเริ่มต่อเติมฝัน
หอบรักฝากลมภูผ่านธารตะวัน
ไอกลิ่นฝันผ่านยอดภู...สู่ทะเล.............
เย้าปลายคลื่นชื่นลมเลเห่ระลอก
เกลียวคลื่นหยอกรับลมไกลไปสรวลเส
อบอุ่นรักสัมผัสใจไอทะเล
ลมรักเขลมเลรับกลับลำเนา.................
เสียงความรักจากยอดภูอยู่ปลายฟ้า
รำเพยพากระซิบเสียงสำเนียงเศร้า
กลัวเหลือเกินว่าภูเปลี่ยวเหลือเพียงเรา
ภูผาเศร้าภูเขาขื่นยืนเดียวดาย.................
เสียงความรักจากทะเลเห่ไกลแสน
ยากทดแทนด้วยเสียงไดใจห่วงหาย
อย่าขาดตอนนะลมฝันฉันเสียดาย
ฝากพระพายรำเพยต่อ....ฉันรอเธอ............๙๙๙
25 กรกฎาคม 2549 01:36 น.
กุมภ์
คนในใจใช่เธอไหมในวันนี้
"เธอคนดี"ที่มีใจใช่เธอไหม?
ในวันนี้เหมือนมีเธออยู่ในใจ
จะผิดไหมหากทึกทักเรารักกัน?
ก็เธอนั้นดั่งของขวัญที่มีค่า
คนมากหน้าต่างค้นคว้าหาของขวัญ
มิบังอาจหมายเธอเป็นของรางวัล
เพราะตัวฉันนั้นเจียมตนคนเกเร
เธอเป็นคนที่หลายคนหมายหยิบยื่น
ทุกวันคืนหลับฝันตื่นไม่ห่างเห
คนหลายคนเหมือนลอยคว้างกลางทะเล
ยากหันเหดั่งตังเกเขวต้องลม....................
แต่ว่าใจแต่ละคนล้วนหลายหลาก
ลมเลจากพัดทวนฝั่งหวังสุขสม
แต่ลมเลกลับเห่สั่งฝั่งทุกข์ตรม
ยากจะข่มลมเลหวนครวญสัญญาณ
ลมเลเห่ลมทะเลเขหาฝั่ง
คืนฝันหลั่งฝั่งระรื่นชื่นสุขศานต์
หนึ่งดวงใจไกลสุดฟ้าธาราธาร
หวังเพียงลมเพียงพลิ้วผ่านฝั่งทะเล.................๙๙๙
22 กรกฎาคม 2549 14:17 น.
กุมภ์
รู้ไหม ใจใคร เฝ้าคิด
พินิจ วิเคราะห์ เจาะหา
เหตุผล คำคน สัญญา
วาจา เอ่ยพร่ำ รำพัน
ค่ำคืน ครืนคราง เสียงฝน
ไหลหล่น รดเรี่ย เปียกฝัน
ย้ำผ่าน น้ำคำ จำนรร
ผ่านฝัน ผ่านฝน หมดคืน
ฝนซา ลมลา ฟ้าหยุด
สะดุด หัวใจ ขัดขืน
กลัวเธอ เรียกหมาย เอาคืน
จุดยืน ที่ไร้ ตัวตน
กลัวจริง กลัวใจ เจ้าเอ๋ย
อย่าเลย หายไป ดั่งฝน
ตกมา กระหน่ำ ใจคน
เอ่อล้น ท่วมท้น อุรา
เธอคือ สายฝัน เม็ดฝน
ทานทน อารมณ์ ห่วงหา
เหมือนดั่ง มิตรเก่า เคยมา
ห่วงใย ไฝ่หา อาทร
โปรดเถิด คนฝน คนฝัน
รักฉัน นานนาน อย่าถอน
หัวใจ ฉันไร้ คนคอน
อาทร ฉันเถิด คนดี...............๖๖๖
21 กรกฎาคม 2549 02:19 น.
กุมภ์
ใช่แค่ลมรำเพยผ่านแว่วหวานหวิว
หากเป็นลมใจที่ปลิวริ่วริ่วหา
เป็นลมอุ่นสัมผัสได้ไร้กายา
ไร้มายามาสำแดงจำแลงกาย................
รักของผมใช่สายลมจ้องโลมไล้
สัมผัสได้ด้วยใจคุณกรุ่นความหมาย
อย่ากลัวเลยว่าลมนี้จะกลับกลาย
คงความหมายว่า"ลมรัก"ใช่"ลมลวง".................
คือสายลมโลมสำเนียงพัดเพียงพลิ้ว
สายลมปลิวผิวบรรเลงเพลงห่วงหวง
ลมรำเพยรักระบายในแดดวง
คล้ายดั่งช่วงลมหายใจไม่ขาดตอน......................
แล้วรักคุณแท้ใช่ลมรักหรือไม่?
ส่วนตัวฉันนั้นแน่ใจไม่อาจถอน
เป็นลมรักที่พัดใจให้อาวรณ์
หากขาดรอนคงสิ้นใจ....ในสายลม.......................
หน้าส่วนตัว
1214
