18 สิงหาคม 2549 13:51 น.
กุมภ์
ละอองหมอกระบำปลิวผ่านทิวป่า
รำเพยพาระบัดไปในป่าฝน
กลางดงใหญ่อันห่างไกลไร้ผู้คน
ไกลเสียจนใครบางคนจะค้นเจอ.........................
ธารหมอกขาวไหลผ่านฝันวันแดดอ่อน
คล้ายออดอ้อนเคล้าแสงอุ่นกรุ่นใจเผลอ
กลางสายหมอกหยอกเย้าใจใคร่พบเธอ
จนพลั้งเผลอละเมอบอกสายหมอกงาม...................
ถามสายลมที่พรมไหวในสายหมอก
ลมพริ้วบอกผ่านหมอกไพรไร้คำถาม
ส่งหมอกใสผ่านลมไพรไปติดตาม
สักคำถามตามใจตอบช่วยบอกที............................
ธารสายหมอกอยู่ได้เพียงตะวันรุ่ง
หากหมายมุ่งฝากลมไกลในวิถี
ว่าธารหมอกอาบธารรักในพงพี
ในอ้อมกอดขุนคีรีไม่มีจาง.....................................
ลมจะเชื่อลมไพรไหมที่ไหวเอ่ย
หากรำเพยระบายฝันจนฟ้าสาง
หมอกขาวใสสื่อหัวใจอันเปราะบาง
เพียงต้นทางหมอกจางกลับลับพงไพร.....................๙๙๙
11 สิงหาคม 2549 10:56 น.
กุมภ์
แผ่นฟ้ากว้างภูผาสูงอยู่เคียงคู่
ภูผารู้เส้นแบ่งภูอยู่แห่งไหน
หากพับฟ้าลงมาได้เหมือนดั่งใจ
หนทางไกลใช่เงื่อนไขหากรักกัน................
ความคิดถึงห้วงคะนึงยากลืมได้
ลมหายใจของพงไพรใช่เพียงฝัน
ความห่วงใยที่มีให้มากรำพัน
รักในฝันยังคงมั่นแม้นห่างไกล..................
ฝากน้ำคำจำนรรไว้ในก้อนเมฆ
อักษรเสกเพียงส่วนเศษที่หวามไหว
อาวรณ์รักหนักนักหนายามห่างไกล
ค้นหาใจกลางป่าไพรในราตรี.....................
บ้านป่าไกลมีหัวใจเคียงความเหงา
เสียงความเศร้าเคล้าเสียงใจไม่หน่ายหนี
แสงจันทร์สาดกระจ่างไกลไพรคีรี
ค่ำคืนมีเพียงผาเงาที่เฝ้าคอย.....................
ใต้แผ่นฟ้ามีป่าใหญ่ไพรรำลึก
ยิ่งดื่นดึกนึกถึงฝันพลันเหงาหงอย
หยาดน้ำค้างต่างน้ำตากลางป่าดอย
ฝังฝากรอยดวงน้ำตาป่าระทม.....................
หากแผ่นฟ้าพับลงมาแค่เพียงครึ่ง
ใจดวงหนึ่งคงฝ่าไปได้สุขสม
แต่ฟ้าสูงเกินภูใหญ่ไขว่คว้าลม
จำจ่อมจมใต้แผ่นฟ้ากลางป่าไพร.................
10 สิงหาคม 2549 02:35 น.
กุมภ์
ฝากลมเหนือรำเพยพาจากยอดผา
สื่อภาษาสำเนียงลมที่พรมไหว
จากผาภูสู่ทะเลมาเห่ใจ
ติดตามไปไกลสุดป่าวนารี......................
ลมหายใจของภูไพรไออุ่นรัก
หนักแน่นนักภูผาหลักในวันนี้
กลางป่าใหญ่มีอุ่นไอแห่งไมตรี
เป็นศักดิ์ศรีที่ถือครองอย่าหมองใจ..................
ที่พำนักที่พักใจในวันล้า
ขอเธอมาอย่างปรีดาใช่อาศัย
ในป่าฝนคนดงดอยคอยน้ำใจ
ใช่เฉไฉหากคนไกลจะไฝ่มา..........................
เสียงลมพลิ้วยังปลิวมาภูผาสูง
ดอกนกยูงที่ไหล่ดอยยังคอยหา
แม้ต้องลมยังอิงดอยคอยลมพา
จำนรรจาภาษาดอกบอกภุมรินทร์...................
ภูผาสูงดอกนกยูงยังปรุงฝัน
สายลมมั่นสักเพียงไดใคร่ถวิล
ลมที่เห่ลมเลกลับหากยลยิน
ภูไม่สิ้นผายังเห่ทะเลใจ.................................
8 สิงหาคม 2549 13:07 น.
กุมภ์
แว่วยินเสียงสำเนียงเลเห่เกลียวคลื่น
สะดุ้งตื่นเสียงคลื่นสาดที่หาดฝัน
เปียกปอนใจใครคนไกลในบางวัน
ละอองฝันพลันขุ่นมัวสลัวใจ.....................
คลื่นลมเลเห่น้ำตาพาใจเศร้า
ยังคอยเฝ้าเศร้าบนหาดไม่หวาดไหว
ผ่านลมเหนือที่พอเหลือเผื่อคนไกล
หวังเพียงให้ลมหยุดเขเห่น้ำตา................
ลมเหนือภูสู่ทะเลยังเห่กล่อม
ละมุนม่อมอบอุ่นใสใจรักษา
คืนฝนเศร้าหากเหงาใจในมายา
เพียงหลับตา"ฉัน"จะมาในทันที...............
จินตนาการในรักสัมผัสได้
ขอเพียงใจยังฝันไปไม่หน่ายหนี
อย่าสืบค้นหยุดร้อนรนนะคนดี
ทุกราตรียังมี"นัด"กับคนไกล..................
5 สิงหาคม 2549 00:02 น.
กุมภ์
เสียงจากภูกู่สำเนียงเพียงพลิ้วแผ่ว
วิเวกแว่วรำพันหวานตามประสา
สู่แดนไพรใครหนึ่งคนดั้นด้นมา
เที่ยวตามหาสืบถามใจใครบางคน..............
คนในใจของคนไกลสุดปลายฟ้า
พงพนาโอบรับไว้ในป่าฝน
เดินลำพังตามหาฝันในใจตน
เพียงหนึ่งคนที่รับรู้...อยู่ภูไกล....................
ไกลแสนไกลจรดฟ้าไหนใจหมายมั่น
ที่แห่งนั้นไปหาฝันด้วยกันไหม??
ภูผาหลักพอเหลือที่ให้พักใจ
เธอกล้าไหมละทะเล...มาเห่ภู.....................
หาเถิดหาหากเวลายังพอเหลือ
ลมรักเอื้อลอยลมพลิ้วปลิวมาสู่
จากฝั่งเลเห่ลมใจไปสู่ภู
อยากจะรู้คู่ผาภู.....อยู่หนได??.................
หน้าส่วนตัว
1025
