28 กันยายน 2545 01:25 น.
กีรติ
....ชีวิตหนอชีวิต.....................ถูกลิขิตจากทิศไหน
สวรรค์บันดาลให้....................ฤๅนรกจะยกมา
ไร้ทุกข์มีสุขสันต์......................คงสวรรค์สิสรรหา
ชื่นบานสราญกา- ....................ยา, อโศกพ้นโรคภัย
ไห้หวนร้องครวญคราง.............บาดาลสร้างมิสงสัย
โศกเศร้าเหงาจับใจ................หรืออกหักรักร้าวราน
....ชีวิตหนอชีวิต......................ไยลิขิตมิสิ้นกาล
เมื่อใดใคร่ถึงวาร....................สิ้นลิขิตชีวิตเอย
25 กันยายน 2545 20:52 น.
กีรติ
....ด่าวดิ้นสิ้นยึดยั้ง.....................ยืนกาย
ร่างแหลกเหลวละลาย................ร่ำร้อง
คะแนนสอบเหือดหดหาย...........ไฉนนั่น
สอบซ่อม ซ่านแซ่ซ้อง...............ผ่านห้วงกลวงโบ๋
....ศูนย์ตัวโตแต่งแต้ม................ใบผล
พวกเพื่อนพ้องกี่คน....................ขุ่นข้อง
ต้องวกว่ายเวียนวน....................สักเท่า ไหร่นา
ใจจดจ่อจดจ้อง...........................ซ่อมแล้วผ่านไหม
....ใจอาจารย์ท่านร้าย..................เหลือคณา
แต้มหนึ่งถึงผ่านมา......................ไม่ให้
กล่าวอ้างบ่ศึกษา..........................ตั้งจิต เรียนเฮย
คุยนิดก็บ่ได้................................จดหน้าจุดสอง
....ต่อรองงานส่งแล้ว.....................ให้ผ่าน
หน้ากร่อยค่อยยิ้มบาน..................เบิกบ้าง
เสียดายหมดสนุกสนาน................ทั้งปิด เทอมนา
งานเร่งส่งกองข้าง.........................ท่วมหน้าตาหัว
25 กันยายน 2545 19:25 น.
กีรติ
....โฉมนวลนงลักษณ์นั้น..............มั่นหมาย
อิงแอบแนบเนื้อกาย....................ชิดใกล้
มีสุขทุกข์เคลื่อนคลาย...................หายแน่
เพียงเนตรพิศโลมไล้...................รื่นล้นลืมหมอง
....เมียงมองนานเนิ่นแล้ว............แรมปี
สวยสดใสในที.............................ทุกครั้ง
แต่จิตคิดรอรี...............................เอ่ยรัก ดีฤๅ
เผยพจน์ผิดพลาดพลั้ง..................ชอกช้ำทำไฉน
....ไร้ใจฤๅแอบไว้........................ในห้วง ลึกเอย
ยากหยั่งดูรู้ล่วง.............................จิตได้
วอนเทพแห่งแดนสรวง................ดลนุช เปรยนา
แม้อกร้าวร่ำไห้............................ไป่อ้างท่านสรรค์
24 กันยายน 2545 10:50 น.
กีรติ
นายอกหักรักร้าวสาวไม่สน
ยังหน้าทนทวงถามความรักเขา
ดูสินั่นแขนพันกันนัวเนา
เขาจะเอาเราไหมให้คิดดู
แรกเห็นดีมีชื่นรื่นรมย์นัก
ไยเป็นรักหักคดแสนอดสู
เตือนต่างต่างอย่างไรไม่เชื่อตู
เออ! ได้รู้รสแห้วแล้วหรือไร
เฝ้าเพ้อพร่ำร่ำร้องพร้องว่าเศร้า
ก็โง่เง่างมงายเรียกควายได้
โดนสวมเขาเงาวับคงจับใจ
เหตุไฉนไม่พินิจคิดให้ดี
อันว่าสาวพราวเหลี่ยมตระเตรียมไว้
ถ้าเธอเหินห่างไปตั้งใจหนี
เลิกทูนเทิดเถิดหนาอย่ารอรี
เดี๋ยวฤดีดับดิ้นจะสิ้นปราณ
22 กันยายน 2545 15:49 น.
กีรติ
...ร้อยกรองหวานค่อยสานจารพจน์ร้อย
หวังให้ถ้อยถักทอขอความหวัง
พังรักก่อนตอนรักหักฝันพัง
แปรจากชังเป็นชอบหอบใจแปร...
...ช่วยเห็นใจความนัยที่ได้เอ่ย
อย่าเมินเฉยเผยนัยไม่แยแส
ช่วยคนไข้ใกล้ตายเดียวดายแด
โปรดเหลียวแลในรักสักครั้งครา...
...แม้ไร้ทองของค่าราคามาก
แต่จิตอยากฝากไว้ให้ห่วงหา
มีเพียงกานท์จารถ้อยร้อยรจนา
มาออดอ้อนแก้วตาข้าหมายปอง...
...ด้วยความคำใคร่ครวญรัญจวณนี้
แม้มิมีถ้อยทีที่สนอง
เพียงสักครั้งหวังไว้ให้หันมอง
ได้นุชครองเคียงอยู่มาคู่กัน...
หน้าส่วนตัว
1016
