8 กรกฎาคม 2551 10:17 น.
กิ้นดอน
ใครหนอคลอเคลียเคล้าอยู่เคียงข้าง
ใครหนอสร้างความสุขความสดใส
ใครหนอเพื่อนคลายเหงาคอยเอาใจ
ใครหนอใครรักเราไม่สร่างซา
ยามไม่อยู่ก็ดูแลบ้านให้
ใครมุ่งร้ายกับเราก็ช่วยเหลือ
ความเป็นเพื่อนมากมายควรจุนเจือ
น้ำใจเหลือแบ่งปันนั่นเพื่อนเรา
ยามเราว่าเราดุก็ไม่โกรธ
โดนลงโทษไม่เกลียดเราเลยหนา
มอบใจภักษ์รักเราเหลือคณา
นี่แหละหมา เพื่อนมนุษย์ ....สุดแสนดี
7 กรกฎาคม 2551 09:48 น.
กิ้นดอน
ได้ยินเสียงโทรศัพท็เรารับสาย
โชว์เบอร์ได้หวานใจโทรมาหา
เธอบอกว่าคิดถึงทุกเวลา
เลยโทรมาถามไถ่ให้ยินดี
ผมนี้มีความสุขเป็นยิ่งนัก
ตกหลุมรักในห้วงเสน่ห์หา
ถึงอยู่ไกลก็เหมือนใกล้ขวัญตา
คลื่นนำพาถ้อยคำจำติดใจ
พี่โทรไปยามใดที่พี่เหงา
น้องพะเน้าพะนอหยอกล้อพี่
พี่หายเหงาแล้วจ๊ะยอดชีวี
ความสุขนี้คืนมาหน้าชื่นบาน
น้องโทรมาบอกรักประจักษ์จิต
พี่ประดิษฐ์ถ้อยคำรักสดใส
ผลัดกันอ้อนออดรักจากแดนไกล
ยิ้มละไมไร้ทุกข์สุขทุกครา
มาวันหนึ่งไร้เสียงโทรศัพท์
ช่างเงียบนักพี่เลยกดโทรหา
ไม่มีเสียงตอบรับจากน้องยา
หลายเวลาโทรไปไร้วี่แวว
ฝากข้อความให้น้องนั้นโทรกลับ
สับสนนักในจิตของพี่นี้
โทรมาบ้างเถอะน๊ะน้องคนดี
ยอดชีวีเป็นอย่างไรไม่รู้เลย
แล้ววันหนึ่งเพื่อนผมส่งข่าวบอก
แฟนผมนอก ใจเธอมีคนใหม่
ทิ้งเบอร์เดิมน้องนางไม่สนใจ
มีเบอร์ใหม่ของเขาเข้ามาแทน
สุดระทมขมขื่นสะอื้นไห้
น้องจากไปมีรักกับชายอื่น
ขว้างมือถือทิ้งไปไม่หวลคืน
ทนกล้ำกลืนสะดุดรัก...หักอุรา
5 กรกฎาคม 2551 12:23 น.
กิ้นดอน
เกิดเป็นหญิงความสวยคือเรื่องใหญ่
อันว่าไก่นั้นงามเพราะมีขน
เรื่องแต่งแต้มจำเป็นสำหรับคน
ทุกชั้นชนจนรวยสวยทุกครา
อันหน้าตาต้องสวยและดูเด่น
ดวงแก้มเปล่งปลั่งแดงระเรื่อหนา
คิ้วโก่งดังคันศรเหนือดวงตา
ริมปากทาสีสรรสร้างบรรจง
ถ้าอนงค์ต้องการสวยเร่งด่วน
อย่าเรรวนกดเบอร์แล้วโทรหา
มิสทีนมาพบได้ทุกเวลา
เชิญเลยจ๊ะโทรมา.....หามิสทีน
4 กรกฎาคม 2551 16:09 น.
กิ้นดอน
ตื่นแต่เช้าแปรงฟันและล้างหน้า
ไม่ชักช้ารีรอเดี๋ยวไปสาย
ใกล้แปดโมงกินข้าวรีบแต่งกาย
หิ้วสะพายกระเป๋าเข้าโรงเรียน
ทันเวลาเข้าแถวผมโล่งอก
เหงื่อไหลตกวิ่งมาเข้าแถวได้
ถ้าไม่ทันโดนแน่อันตราย
ครูสมชายเจ้าระเบียบเฮียบจริงๆ
แปดโมงครึ่งเริ่มเรียนวิชาเลข
อินติเกรทงงงวยถอดไม่ได้
ท่องสูตรแม่นแล้วนี่ติดอะไร
คิคคิดไปอ้อใช่ใช้ตัวแปร
เรียนๆไปก็ชะเง้อเผลอมองหญิง
สวยซ๊ะจริงทำเราเช้าสดใส
เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนจะว่าไง
คิดในใจไม่กล้าถามไถ่เธอ
เธอมองมาผมก็ส่งยิ้มให้
พร้อมส่งใจไปถึงเธอเสมอ
รักวัยหวานวัยใสใจละเมอ
คิดเพ้อเจ้อครูมองจ้องในตา
รีบหันขวับกลับมาทำเลขต่อ
ไม่ย่อท้อทำเสร็จก่อนใครนั่น
วิชานี้ไม่ยากเกินกำลัง
ที่มุ่งหวังวิชารักยากนักเชียว
เที่ยงวันนี้จะชวนหญิงกินข้าว
มีเรื่องราวสารภาพในใจนี้
ซื้อน้ำให้น้องหญิงกินอิ่มพลี
พอได้ทีเอ๋ยปากบอกหญิงพลัน
นี่หญิงเอ๋ยเรามีเรื่องจะถาม
จงตอบตามความคิดของหญิงได้
คิดอย่างไรกับเราจงกล่าวไป
พร้อมทำใจรับได้ในเรื่องราว
มีคำพูดออกมาจากปากหญิง
แกเหมือนลิงน่าขนดูไม่ได้
พุงก็กางกินจุมากเกินไป
บั้นท้ายใหญ่เหมือนถังอลังการ
สายตาสั้นแว่นหนาขี้ตาเตอะ
เสื้อเลอะเทอะเปรอะเปื้อนทนไม่ไหว
พอพอหญิงมันชักจะมากไป
เพื่อนก็ได้ไม่เป็น.....แล้วแฟนกัน .....(เฮ้อ)
4 กรกฎาคม 2551 08:42 น.
กิ้นดอน
เหม่อมองฟ้าคืนนี้เศร้าใจนัก
เคยมีรักคู่เคียงที่หมั้นหมาย
ประคองกอดมองจันทร์อิงแนบกาย
ดวงเดือนหงายกระจ่างพร่างนภา
เรามีเรา กลางแสงที่สาดส่อง
พระจันทร์มองประจักษ์รักเราหนา
ดาวระยิบถักทออร่ามตา
ประกายฟ้าลงมายังผืนดิน
ถ้าเปรียบน้องคงเป็นเช่นหมู่ดาว
ที่พร่างพราวเจิดจรัสงามสดใส
พี่ก็คงเป็นเดือนคู่ดาวใจ
รักนั้นไซร้ดาวเดือนเพื่อนนภา
มาวันนี้เหลือเพียงแต่แสงเดือน
ดาวร้างเลือนลับหายไปไหนหนา
ดาวทิ้งเดือนโดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา
ไร้แสงจ้าจากดาวพาเศร้าใจ
พี่นั่งมองดูเดือนอย่างโดดเดี่ยว
ใจซีดเซียวเสียหลักช้ำรักได้
ขาดคนรักเหมือนขาดน้ำกลางผืนทราย
ใจสลายชอกช้ำ ... ระกำทรวง
หน้าส่วนตัว
1447
