๏..ลำนำ...รังวัด ที่ระบัดปลิว ..๏

กิ่งโศก

...ในขณะที่คนเมืองและเหล่าคนนอกเมืองต่างก็จมจ่อมดิ่งดับด้วยความเย็นจนยะเยือกใจอารมณ์ด้วยสภาวะการจมน้ำ กันทั่วพารา หันหาไปทิศใดสุดเหนือสุดใต้ คืบก็น้ำ ศอกก็น้ำ  วาก็น้ำ  กิโลก็น้ำ น็อต ไมล์ เอเคอร์ก็คงมีแต่น้ำ จะเรียกเป็นสุภาษิตจะได้ไหมหนอ เพราะตอนนี้คลับคล้ายยังกะอยู่ใต้บาดาล บ้านเรือนผู้รากมากดี หรือไม่มากดีก็ตาม ต่างมิดน้ำอย่างมาตรฐานเดียวกัน ไม่มีให้น้อยหน้า ทุกผู้ทุกคน  ในช่วงทุกคืน ทุกค่ำ ทุกวันเลยก็เห็นจะได้ ดุเหมือนหน่วยลาดตะเวณกองทัพน้ำ จะจ้องคอยหาทางเจาะไช ทะลุทะลวง มุ่งหาอริศัตรูปานนั้น  ยิ่งผู้นำนารีของเราหนีทัพไปหนทางไหนตำบลใด  น้ำมันก็เกาะติดท่านนายก ยังกะเป็นคู่ตุนาหงันกันมาแต่ชาติปางก่อน

........สถานที่ราชการ โรงเรียน ไม่เว้นแม้แต่วัดวาอาราม ชุ่มฉ่ำจนโชก กันไปหมด  รังนอนมลายพัง น้ำอารามแห่งศาสนจักรก็จม....คำว่ารังวัด  จึงผุดมาในหัวของกิ่งโศก  รัง แปลว่าการสร้าง ปรุงแต่งในที่นี่คือที่ นอน  ส่วนวัด คงเป็นที่สงบจิต สงบใจ  และสุดท้ายเป็นที่นอนเมื่อตอนปลายชีวิต 

	ยังงั้น คำที่ว่าเสียรังวัดนี่คงเป็นการเสียที่หลับที่นอน อันอบอุ่นละมุนเนื้อเป็นแน่แท้ น้ำมาทำให้หลายๆ คนเสียรังวัด กันจริงๆ นะนี่ นะ ....วันนี้ภาษาน้ำ เอ๊ย ภาษาไทย เสนอคำว่า  เสียรังวัด 555

	หากแต่เปิดพจนานุกรมฯ เสียรังวัด นี่เขาบอกว่า ไม่ทำเองแท้ๆ แต่ต้องมาพลอยรับผิดชอบ หุหุ  กิ่งโศกก็กำลังสับสนยิ่งกว่าโฆษก ศุนย์ประสพภัยเองที่แถลงแต่ละครั้งขนาดตั้งใจฟังยัง งง ว่าตกลงชีวิตตรู จะอยู่ หรือจะไปกันดี   แล้วในสิ่งที่ตัวเองทำเองแล้วมันเสียเองจะเรียกว่าอะไรดี ขอรับ คงไม่ใช่แค่พื้นที่วัด และรวมตัวอาคารวัด (กุฏิ) หรอกนะขอรับ  

	มองในแง่ดีๆ ไว้บ้างคงเป็นเพราะผืนแผ่นพสุธาผืนใหญ่ผืนนี้ที่มนุษย์ได้อาศัยดำรงชีพอย่างผาสุก จนบางครั้งก็ยืนเหยียบ อาจถึงย่ำจนยีเลยก็มี  ในช่วงนั้นอาจมีสิ่งที่เรียกว่าบาปมันหล่น กองสุมเกระกรัง เปียดเปื้อนหนาจน ในเนตรทิพย์แห่งองค์เทวะเจ้า คงแลเห็นว่าถึงเวลาอันควรแก่การชะล้าง ซะบ้าง  จึงบัญชาพระแม่มาคงคา มาทำการชะล้าง แต่จอมเทพ คงไม่ได้ช็อตโน๊ต ว่าเวลาล้างก็สงสารมนุษย์มันบ้างนะ เลยเป็นอย่างที่เราพบเห็นกัน
	
..........กิ่งโศกยังมองอีกมุมว่า น้ำมันคงไม่อยากอยู่กับเรานานๆหรอก เพราะมันคงไม่ชอบใจในความเป็นน้ำของมนุษย์เหมือนกัน เพราะมนุษย์เริ่มไร้น้ำใจ  มนุษย์เริ่มไร้น้ำอดน้ำทน  ตอนนี้ทุกถ้วนน้ำคำต่างแปรเป็นศัตราวุธห่ำหั่นกัน บางทีก็สมน้ำหน้ากันก้มี  ดังนั้นเห็นว่า สายน้ำคงไม่อยากอยู่กับพวกเรา แน่ๆ มันคงจะพยายามหาช่องหารูเพื่อวิ่งไปรวมกับชนกลุ่มใหญ่ในมหาสมุทร

	น้ำมันไกลบ้านไกลรัง วันนี้เลยหาเพลง ไกลบ้าน เหมือนกลอน น้องมะกู๊ด อิอิ  เอาแบบต้นฉบับมาสเตอร์เลยนะครับ ชรินทร์ ขับกล่อมเพลงนี้ ที่ทำเอาผู้คนที่อยู่ต่างประเทศร้องเพลงไป น้ำตาตกไป ด้วยอาลัย แห่งเคหสถาน   ไกลบ้าน ครับ มอบแด่คนบ้านไกลด้วย

ไกลบ้าน
ชรินทร์ นันทนาคร


Abดนตรี 3 Bars..1...2...
3....วิปโยคโศกใจ เหมือนเมื่อไกลบ้าน
ไกลสถานพักพิง ยิ่งใจเหงา
ห่างไกลหัวใจจำเศร้า เจ้าอยู่ดีเป็นไฉน
พลัดที่พึ่งที่พิง ทิ้งที่พำนัก
ไกลที่รักพักพา จะอาศัย
เจ้ามีเพื่อนชมคนใหม่ แล้วทิ้งพี่ให้ชอกช้ำชีวี
อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า
เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี
อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี
ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง
เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า
จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง
ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง
ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล
ดนตรี 8 Bars 6...7...
8.อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า
เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี
อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี
ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง
เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า
จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง
ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง
ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล

	


กิ่งโศก คนยากฝากถ้อย ในความท้าย