ดีเจ จำเป็นขอกลับมาเกริ่นลำนำ ...อีกสักครั้งเถอะ ที่พ้องครับ ก่อนจะนำเสนอบทเพลง(กลางเก่า -ใหม่) ให้ระคายหูชาวบ้าน 55
ขอกล่าวเล่าความย้อนสักนิด ช่วงเทศกาลปีใหม่ กิ่งโศก ได้โอกาสกลับบ้านเกิด ไปให้แม่เห็นหน้าบ้าง หุหุ แม้นว่าเป็นคน พิษณุโลก แต่บ้านกิ่งโศกห่างจากตัวเมืองไปอีกร้อยกิโลเมตร เส้นทางบุกป่าขึ้นเขา ( เด็กหลังเขา ดังเขาว่า) ระหว่างเส้นทางที่ขับรถไป สองข้างทางเต็มไปด้วยไม้ดอก นานาชนิด ที่สะดุดตา คือสีแดง ที่แต้มเต็มต้น ไร้ใบหรือสีอื่นให้ระคายเคืองสายตา อา ส้มแสด แดง สด ดูแล้ว น่ามองนักละครับ ดอกไม้ชนิดนี้ ชื่อดอกงิ้วครับ งิ้วป่า ต้นที่มีหนาม แหลม ดอกมีช่อมีเกสร ดุจกอดอกหญ้า รอบๆกลีบบาน ดอกที่ไม่บาน จะเป็นช่อจี เหมือนดอกบัว
ดอกงิ้วป่าที่เราคุ้นเคย ทางเหนือ เขานำเกสรมาทำน้ำเงี้ยว อร่อยขึ้นชื่อเลยละครับ หรือนำมาแกงส้มก็อร่อยไม่หยอกนะครับ ดอกงิ้วที่ดูทรงศักดิ์แต้มด้วยชาดนั้น สำแดงถึงความรื่นรมย์ดีแท้ ไม่ทราบว่าเพื่อนๆ เคยเห็นดอกงิ้ว สีอื่นกันหรือไม่ กิ่งโศกได้เจอ ดอกงิ้ว สีขาวอมเหลือง ที่ว่าหาดุกันได้ยาก ดูตามรูปนะครับใช้มือถือถ่าย เลยไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ก็ดูสวยไปอีกแบบ
แล้วชื่อ สิมพลี ลำนำเพลงนี่ มันมาเกี่ยวกับอะไร กับต้นงิ้ว กิ่งโศก เปิดในอินเตอเนต คำว่า สิมพลี เป็นภาษาบาลี หรือที่เราคนไทยนำมาใช้เป็น ฉิมพลี วิมานของท่านท้าวเวณไตย (ครุฑ) แปลว่า ต้นงิ้วป่า ครับ นั่นคือชาดก นิทานเรื่องกากี ที่ถูกครุฑ ลักพา จากราชาพรมทัตชรา นำไปสมสู่ที่วิมานฉิมพลี แล นาฏกุเวร แปลงเป็น ไร ซ่อนตัวไปนำกลับมาแต่ไปเป็นชู้ กับกากี เสียเอง แลใน เทวทูตสูตร ได้กล่าวไว้ว่าคนที่ทำชั่วผิดลุกผิดเมียผัว มีชู้มักมากในกาม ต้องตกนรกแล้วไปปีนต้นงิ้ว เวลาไปวัดเรามักจะเห็นภาพเขียนในผนังบ่อย
ดังนั้นพอพุดถึงดอกงิ้ว คนไทยมักมองไปในทางที่ไม่ดี ด้วยความรู้สึกที่ได้รับรู้จากนิทานชาดก และในตำนาน เทวทูตสูตร จึงมองว่าต้นงิ้วเป็นไม้ที่ไม่เป็นมงคล ทั้งๆที่ ดอกงิ้ว กับสวยสดงดงาม แถมมีกลิ่นหอม ประโยชน์ของงิ้วมีมากมาย อาทิเช่น นำมาประกอบอาหาร คนภาคเหนือและภาคอีสานนำกลีบดอกที่มีรสเปรี้ยวมาใส่ในแกงส้มหรือต้มจิ้มน้ำพริก เกสรตัวผู้นำไปผึ่งแดดให้แห้ง ใช้ปรุงแกงส้ม น้ำเงี้ยวหรือแกงแค ส่วนงิ้วดอกขาวหรือง้าว (Bombax anceps Pierre var. anceps) นิยมนำฝักอ่อนมาต้มจิ้มน้ำพริกหรือแกงส้มได้เช่นกัน
ในด้านสมุนไพร รากช่วยขับปัสสาวะ ใช้สมานแผล แก้แผลในกระเพาะอาหาร บำรุงกำลัง เปลือกต้นแก้ท้องร่วงและบิด กระเพาะอาหารอักเสบ น้ำยางใช้ห้ามเลือด ช่วยกระตุ้นทางเพศ สมานแผล ดอกใช้รักษาผิวหนังที่ถูกไฟไหม้ แก้ไข้ ท้องร่วง บิดแผลฝีหนอง ห้ามเลือด ฟกช้ำบวม อักเสบ แก้คัน แก้กระหายน้ำ ส่วนเนื้อไม้ต้นงิ้วไม่ได้มีไว้ลงโทษใคร ต้นงิ้วเป็นไม้เนื้ออ่อน จึงนำมาทำดินสอ ไม้จิ้มฟัน เยื่อกระดาษได้ เปลือกต้นใช้ทำเส้นใย เชือก หลายคนอาจไม่รู้ว่าน้ำมันจากเมล็ดนำมาใช้ปรุงอาหารก็ได้ มาทำสบู่ก็ได้ (ข้อมูลจาก มูลนิธิสุขภาพไทย)
พยามหาเพลงเก่าๆ ที่เกี่ยวกับดอกงิ้ว หาไม่เจอ อะ เลยเอาเพลงที่เกี่ยวแบบอ้อมๆ ก้แล้วกันนะครับ ตอนแรกว่าจะลงเพลง เห่กากี ของ อาจารย์พรภิรมย์ ก็เคยลงไปแล้ว ไปเจอเพลง ไพรอำพราง ถือนับว่าไพเราะเพลงหนึ่ง ขับร้องโดย ไพรวัลย์ ลูกเพชร (หุหุ ไม่รู้จักกันใช่ไหม) ลองฟังกันดูนะครับ เศร้าๆ โศกๆ แต่ไพเราะได้ใจดีครับ..
ไพรอำพราง ขับร้อง : ไพรวัลย์ ลูกเพชร ยอดรักอยู่ไหนหลงไพรเดินเดี่ยวเที่ยวหา รักเธอมุ่งมาสุดาแม่ยอดดวงใจ จะสักกี่ปีกี่วันไม่พรั่นสิ่งใด หากมีลมหายใจตามจนได้ดั่งถวิล อาศัยเพียงขอนหนุนนอนคืนหนึ่งโคนไม้ แสงเดือนเป็นเพื่อนปลอบใจแนบกายไว้แอบก้อนหิน ไม่กลับบ้านนาจะหาน้องทั่วแผ่นดิน จากที่นอนที่กินเหมือนคนสิ้นอาลัย ถ้าครุฑพาหนีไปฉิมพลีพี่จะตาม โดยไม่หวั่นครั่นคร้ามจะติดตามเรื่อยไป หากครุฑลงมาพสุธาเวลาใด จะแปลงร่างเป็นไรแทรกขนไปตามนาง นรกสวรรค์นิพพานไม่ปรารถนา หวังเพียงน้องมาชื่นชมน้องไม่จืดจาง แว่วเสียงชะนีโวกโวยโหยอยู่ยอดยาง กู่ผัวโวยโหยครางคล้ายเอาอย่างพี่ครวญ
สิมพลี ขจรกลิ่น ๏ แสดแสงสีแดงแต้ม ผลิอวดแย้มเยี่ยมโพยม งิ้วร่ำกลิ่นประโคม ปลายคิมหันต์หว่านมนตรา ๚ะ๛ ๏ แสดแดงแต่งชาดแต้ม เต่งบาน เรื่อแผ่แลฉาดฉาน โชติรุ้ง ดอกรื่นดื่นณลาน รักห่ม โลมเฮย โอ้รักฤาในอุ้ง หัตถ์หิ้วงิ้วงาม ๚ะ ๏ สิมพลีสีพริ้มสาด แสงพรม หอครุฑยุดนางชม สวาทเคล้า กิเลสเก็จหรี่สม ศีลขาด แล้วนา เสน่ห์หน่วงล่วงเถ้า ต่อเชื้อลุกโหม ๚ะ ๏ งามพิศพินิจงิ้ว แสนงาม ใยเปรียบเทียบคร้ามขาม นรกไคล้ หอมชื่นกลบลบนาม สนิทกรุ่น ชนกลับยำเยงให้ ดอกแง้มแต้มหา ๚ะ ๏ ผกาจรกลิ่นแจ้ง โจษแจ หวังลบกลบกระแส กล่าวอ้าง ล่อภู่หมู่ผึ้งแล รุมคลุก เคล้าเนอ ชูอวดเด่นสล้าง สลัดทิ้งสลดถอน ๚ะ ๏ ชาติพฤกษ์ตรึกสบให้ เห็นแซม กี่เหล่ากล่าวกอแกม แยกก้าน เฉดสีบ่งถกแถม เทียบแบ่ง พฤติกรรมเด่นด้าน ดอกใม้ใบ้ขาน ๚ะ๛ + กิ่งโศก + ๑๒ มกราคม ๒๕๕๔
ขอบคุณภาพ หลายภาพจากอินเทอเนต
............รักพ่าย หรือพ่ายรัก.. สมรัก หรือรักสม ..ประโยคเหล่านี้ มักจะมาเยือนเยี่ยมบรรดาเหล่า คนหนุ่มสาว เมื่อล่วงพ้นวัยเยาว์. มิเคยขาดช่วงตอน., บ้างสุขสม บ้างทุกข์ตรม บ้างสลับทุกข์ สลับโศก กันมามิขาดสาย ..มองแบบคำสอนพุทธองค์ ทรงตรัสสอนเทศนา ไว้ว่า...ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์.. เพราะ อารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง ย่อมเป็นต้นตอกำเนิด ผลสิ่งที่ตามมามากมาย
เมื่อแรกรัก ก็พะวง ว่าอีกฝ่ายจะรักเราไหมหนอ เมื่อยิ่งรัก ยิ่งพะวงหลงเพ้อ ครุ่นคิด ว่าเขาทำอะไร คิดอะไร? อา...รสรัก.ได้ก่อความกังวล เมื่อกังวล ย่อม อยู่ไม่สุข นั่นก็คือทุกข์นั่นเอง บางคนจักกี่ช่วงชีพ ก็ยังวนเวียนใน วังวน กับสิ่งที่เรียกว่า ความรัก .. มีใครบ้างหนอ จักรู้ จักวาง ความเหมาะสม ในเรื่องรัก เรื่องเสน่หา นี้ได้อย่างเหมาะเจาะโดยมิต้อง มีกังวล มีไหม? พิษเสน่หา มันทำร้ายจิตใจคนมากยิ่ง บางคนต้องฆาตเพียงสิ้นรักสิ้นเสน่หา บ้างกำเนิดตำนานรอยโศก ให้ผู้คนหม่นหมองตาม.. ..โลกมนุษย์ คงยากสิ้น และยังคงแรงเริงบ่มด้วย อารมณ์รัก อารมณ์หลง อารมณ์โกรธ และอารมณ์โลภ แล ยิ่งเนิ่นนานวันเท่าใด สิ่งเหล่านี้จะคงยิ่งพอกพูนเท่านั้น ...เราๆ ท่านๆ ยังจับต้องด้วยอารมณ์ที่ไหว ทุกท่วง ยังรู้เจ็บ รู้จำ รู้ชื่น รู้เศร้า คงต้องเวียนว่าย โลดแล่นไปตามบทบาท ไปจนกว่าจะถึงที่หมาย?
วันนี้ ที่จริง ขณะขับรถ ได้เปิดฟังเพลงคลอ เบาๆ เป็นงานเพลงเก่าๆ (เช่นเดิม) แต่อาจยังไม่เก่าหากนับคนร้อง ( บางเพลงมีคนร้องหลายรุ่น) เพลงลูกกรุงเก่าๆ ออกแนวกึ่งเศร้า ..ชื่อเพลง มนต์รักเรียกหา ผมฟังที่ไร ชวนเคลิ้มมิรู้สร่างเลยละครับ....เสียงของนักร้องท่านนี้ที่เพิ่งล่วงลับไปไม่นาน มนต์เสน่ห์ในน้ำเสียง ฟัง แล้วพริ้มตา ดูนะครับ จักรู้รสแห่งคีตะที่ตรึงใจนักและ
เพลง... มนต์รักเรียกหา ศิลปิน... กุ้ง กิตติคุณ เชียรสงค์ ความรักเรียกหาเหมือนมนตราตรึงใจ เฝ้าคร่ำครวญไปไม่รู้สร่าง หวิวหวั่นฝันแต่ภาพนวลนาง คลั่งไคล้ไม่จางคร่ำครวญถึงนางคนเดียว บุพเพเสกสรรรักครองกันปางใด จึงมาดลใจใฝ่รักกลมเกลียว เห็นกันหัวใจพลันปลาบเสียว วาบหวิวนักเชียว สุดเหนี่ยวสุดรั้งยั้งใจ ลืมตัวมัวเมาเฝ้าพิศวาส หลงรูปจูบกระดาษที่วาดไว้ พร่ำภาวนารักเอยพาสมใจ สิ่งเดียวรักยิ่งสิ่งใด หลุดโลกสดใสอยู่ในอารมณ์ ชาตินี้ปองรัก รักไปจนวันตาย ไม่มีเสื่อมคลายจากชู้คู่ชม ฝันใฝ่ฝังอยู่ในอารมณ์ แอบรักชื่นชมเมื่อไหร่จะสมใจเรา
+ ลำนำ.... กี่-เพลิง-พิษ-เฉก-ร้อย ? + ( ฉบับโคลงห่อกลอน) ๏ กี่ปองรักหักแล้ว ..........โศกครวญ เพลิงพิษสวาทหวน ....... รุกห้อม เฉกถ้อยสาปสบทวน ..... ทดแทรก ย้อนนา ร้อยป่วนฤทธิ์ปิดล้อม ....... ปลุกเร้าเปิงสลาย ๚ะ
๏ กี่-ปองป่วนครวญรักเกินหักแล้ว กี่-คำแผ่วคืนพล่านสะท้านหาย กี่-ห่วงหวงเกินแหนห่มแกนกาย กี่-รสหลงโกรกผ่ายลุกไหม้ลาม ๚ะ ๏ เพลิง-รักพ่ายมลายม้างมิยั้งมอด เพลิง-รักพรอดผลุดไหวเชื้อใหม่หวาม เพลิง-รักจมจ่อล้วงโชติช่วงยาม- เพลิง-รักถามร่ำถึงคำนึงเนา ๚ะ ๏ พิษ-ถ้อยพ้อห่อพอกคำบอกบท พิษ-กำหนดแรงโน้มประโคมเขลา พิษ-กำเริบกรูรบกี่พลบเงา พิษ-แพงเร้าผูกเร้นโยงเส้นใย ๚ะ ๏ เฉก-เพลิงสุมรุมโชนให้ป่นเชื้อ เฉก-พิษเถือแล่ถากให้ตักษัย เฉก-คมมีดกรีดหั่นให้บรรลัย เฉก-ซุกเล่ห์เสน่ห์นัยไพล่ซ่อนนำ ๚ะ ๏ ร้อย-สวาทกระหวัดรั้งสรรพางค์ร้อน ร้อย-รสกร่อนเล็มกินจนสิ้นหวำ ร้อย-กิเลสหลงเพริดจนเกิดกรรม ร้อย-ถลำฤทธิ์พร่าราคะ.....เพลิง ๚ะ
๏ สวาทรัดรส,ร้อย .......... ยิ่งหลอน เล็มเลาะเกาะรานรอน .....ลุกไหม้ กิเลสเกร็ดตะกอน ........... กองเติ่ง เพลิงเร่าผ่าวรุกไล้ ........แพร่ล้วงบ่วงผลาญ ๚ะ
+ กิ่งโศก+
เพียงเริ่ม ล่วงสู่ สิงหามาส อันนับว่าเป็นเดือนมหามงคล ( ทุกเดือน ย่อมเป็นเดือนมงคนทั้งนั้น) แต่ด้วยเป็นเดือนเฉลิมพระชนม์พรรษาของ องค์สมเด็จพระมหาราชินีฯ แล นับเป็นวันแม่ ในวันที่ ๑๒ สิงหา ..
อย่างน้อยช่วงเดือนนี้ ลูกๆก็ ถูกกระตุ้น รำลึกถึงผู้เป็นแม่ มารดาผู้ให้กำเนิด กันพอดู ทั้งที่ความรักต่อบุพการีย่อมมีติดตัวกันอยู่ทั่วทุกตัวคนอยู่แล้ว กิจกรรมวันแม่เริ่มมีขึ้นมากมายทั้งภาครัฐและภาคเอกชน ตลอดเป็นวันที่ได้หยุดต่อเนื่องหลายวันสำหรับคนทำงานเพียงเขียนใบลาต่อเนื่องอีกวันสองวัน จึงมีการเดินทางของลูกๆ จากแหล่งทำมาหากินอันไกล ก็หวนย้อนคืนสู่ภูมิลำเนา สายธารมนุษย์ หลั่งไหล แลไออุ่นก็ อบอวนยิ่งแล้ว..สู่อ้อมกอดมาตุภูมิ บ้างสุข บ้างชื่น อาจมีบ้างที่ทุกข์ถม
ห้วงนี้เอง กิ่งโศก ยินเรื่องบอกเล่าโดยตรงและโดยอ้อม ถึงสองเรื่องเกือบจะพร้อมๆ กัน อันเกี่ยวกับทุกข์ โศก..แม้นพุทธองค์ ทรงตรัสไว้ว่า เกิดแก่เจ็บตาย นั้นคือสิ่งที่ทุกคนจะต้องพบไม่มีใครหลีกพ้นก็เถอะ...ด้วยจิตมนุษย์ย่อมมีสายใยแห่งความรู้สึก เช่น รัก โลภ โกรธ หลง อันเป็นการตัดได้ยากยิ่งของมนุษย์ ดีใจ ย่อหัวเราะ หรรษาด้วยความสุข เสียใจ ย่อมร้องไห้ อมทุกข์ติดตัวไม่รู้สิ้นเช่นกัน.. วังวนกรรมะ..
เรื่องราวที่กิ่งโศกได้รับทราบ เป็นเรื่องการเจ็บไข้ได้ป่วย..อาการป่วยสองเรื่องเหมือนกัน..และคำพูด ของหมอ ที่บอกญาติ เหมือนกัน..คือ จะให้ไปโดยสงบ หรือจะยื้อชีวิตไว้จนกว่าจะหาไม่.. อาโรคภัย กำลังพร่าชีวิต ก็คงเป็นไปตามหน้าที่กระมัง หน้าที่ที่จะคอยนำพาสิ่งมีชีวิตให้ดับขันธ์ เพื่อเข้าสู่การละกายหยาบ..
หนึ่งนั้นคือบิดา ของมิตรกิ่งโศกเอง มิตรผู้นี้ของกิ่งโศก ที่เธอเหมือนจะผจญเรื่องราวแห่งการสูญเสียอยู่มิขาด..นับไม่นานคือแม่ มาบัดนี้คือบิดา ..อย่าท้อนะมิตรเอย.. อีกหนึ่ง พี่สาว ของมิตรกิ่งโศก อีกคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่ามัจจุมารคล้ายนั่งนับถอย ลมหายใจของเธอกระนั้น..
.. มรณา มรณะ มรณัง มรณ์ หรือความตาย นั้นกำลังรอ ทุกคน ให้เดินทางไปหาอยู่ทุกขณะ เป็นจุดรวมแหล่งสุดท้ายที่ทุกคนจำต้องเดินไป จะขัดขืน หลบเลี่ยง ยับยั้งหาได้ไม่.. เพียงความแตกต่าง อุปสรรคของทางเดินอาจต่างกัน...ต่างกันด้วยกรรม กรรมเก่าที่ให้มาชดใช้ เมื่อใช้ในห้วงภพนี้หมด ย่อมสิ้นสุดเส้นทางเดิน เพราะถึงประตู มรณ แล้วนั้นเอง..
ความเล่าผ่านเรื่องราวเพื่อนำสู่ลำนำ ครานี้ หาใช่ว่า กิ่งโศก จักบรรลุญาน หรือตัดกิเลส ตัดอารมณ์ได้ไม่ ยังคงคร่ำด้วย อารมณ์รัก โกรธ หลง หัวเราะ ร่ำไห้ เป็นปกติของมนุษย์ อยู่กระนั้น ด้วยอารมณ์ รันทด ที่ทอดทับดวงจินต์ จึงอยากนำ บทเพลง เกี่ยวกับธรรม ฟังเพื่อกล่อม ฤาเกลาจิตใจคงให้หาย แห่งอารมณ์กำสรดนั้นได้บ้างไม่มากก็น้อยละขอรับ.. บทเพลงนี้ อาจหาฟังกันยากสักหน่อย ต้นฉบับ เป็นนักร้องชื่อไม่คุ้นหู กิ่งโศก ได้ฟังเพลง นี้ นานมากแล้วตอนนั้น ได้ฟังผู้ขับร้อง เป็นผู้มีชื่อเสียงทางการเมือง เป็นผู้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรี ในอดีต นั่นคือ คุณกร ทัพพะรังสี ที่สนับสนุนเพลงลูกทุ่ง....... กิ่งโศกว่า เป็นบทเพลงที่น่าฟังทีเดียว เชิญรับฟังได้ครับ ปิยมิตรทุกคน..
เพลง หนี้กรรม ขับร้องโดย สุมิต สัจเทพ - ยุพินแพรทอง ซันชารกี ฮารีเชคา อิสตานาฮี พาซานาแฮ เอกะดุน เตเชยานาแฮ เอกะดุน ดะมียานาแฮ อนิจจา... เกิดมาเป็นมนุษย์ ดังคำพุทธาเตือนให้อาวรณ์ จนมีผู้ดี...ไหม้ไฟฟอน เมื่อตอนถึงวันสิ้นลมปราณ เวลามีชีวิตวายวุ่น ทำบุญเป็นกุศลให้คงมั่น ดับขันธ์..เราจะไปไหนกัน ขึ้นสวรรค์หรือนรกให้เลือกเอา เกิดมาต้องตาย...ใครจะค้ำฟ้า วัฏฏะสังขารา...อย่ามัวเมา บารมีนั้นมีไม่นานเนา ถูกเผาแล้วได้อะไรไป อวดศักดิ์บารมีจึงหลงคิดทำชั่ว เมามัวลืมตนหลงอำนาจ ขาดคุณธรรมค้ำคอยเจือจุน กรรมจึงหนุนให้ต้องได้เป็นไป ซันชารกี ฮารีเชคา อิสตานาฮี พาซานาแฮ เอกะดุน เตเซยานาแฮ เอกะดุน ดะมียานาแฮ เกิดแก่ดับจิตเป็นนิมิตฝัน ใครจะสรรหาได้ดังใจ เกิดทำไม..ต้องตายไม่จีรัง ถูกฝังแล้วไปที่ใดกัน?? หยุดพนมมือยึดถือพระธรรมมั่น เบียดเบียนกัน..สวรรค์ไม่คอยท่า หลับตาลงฟังพุทธวาจา กิเลสหนาขอจงจางไป ........ พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ เดตุลทิยา ปายานีนาฮี .......
๏ มานัสมานุษห้าว เริงบ่วงก้าวร่ำโลกีย์ คว้ายื้อไขว่ยึดยี ผยองเดชเผยอใด ๏ เหวยเหวย!หวังค้ำฟ้า แลมิช้าย่อมครรไล สู่แคว้น ณ แดนนัย ล้างรอยบาปบำราบบุญ ๚ะ๛
๏ มานุษมานัสห้าว กำแหง จริงเฮย เหลิงจิตฤทธิ์จำแลง ลักษณ์ผู้- ทุศีลละสร้างแพง- บุญผ่อง กิเลส,ล้นก่นรู้ เลาะเนื้อเล็มหนัง ๚ะ ๏ โอหังอ้างโอ่โอ้ แอ่นตน ยาตรย่ำค้ำเวหน งัดง้าง เทพมฤตยูยล เยงพ่าย เจียวฤา ทรงศักดิ์ประจักสร้าง สื่อแม้นเฉกมอม ๚ะ ๏ จอมจักรพรรดิต้อง ทอดวาง ไอศูรย์นา ยาจก,ยกกะลาผาง พรากสิ้น มรณะเคลื่อนทาง ทะท่าว ใครฤหาญห้ามลิ้น- เทพเจ้าความตาย ๚ะ ๏ กรายเศิกเกริกฮึดสู้ หวังชัย ชำนะเนอ มนตร์พระเวทคุณไสย เสกป้อง ฤาหักผลักรั้งใด อมตะ ยุดเฮย ศรเสียดแทงจิตจ้อง ถอดแจ้งจึงถอน ๚ะ ๏ มรณาสุดท้าย ทุกชน ปราณหลีกปลีกหลบปน ไป่เร้น สร้างสมก่อกุศล ยังชีพ เถิดพ่อ ลาล่วงละบ่วงเส้น มัดร้อยห้อยถู ๚ะ ๏ นราอยู่รับรู้ แลนัย หน้าที่สิผลักไส สืบก้าว เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย-ใย ย่ำมรรค ทอดแฮ กรรมกอดสอดหน่วงน้าว เก่าใช้ใหม่ถอน ๚ะ๛ + กิ่งโศก+
จักรพรรดิ ต้องวางไอศูรย์ ขอทาน สูญสิ้นกะลา เมื่อมรณามาเยือน ไม่มียุทธภูมิให้เคลื่อน รบราเพื่อชนะต่อไป ไม่มีเวทมนตร์ใดจะปัดเป่าเพื่อรักษาชีวิตให้เป็นอมตา จงถอนศรเสียดแทงจิต ด้วยปัญญา อย่าประมาทในชีวิตเลย ..............ปัจฉิมวจนะแห่งพระตถาคตเจ้า..( ที่มา : ชามี นักบวชหญิงแคว้นกาสา , ทมยันตี ผู้รจนา)
คำว่าทะโมน มักจะใช้กับเด็กๆ วัยซุกซน ที่ผู้ใหญ่พูดถึง..เช่นว่า... แม้....ไ...(คุณ) จอมทะโมนนักนะ... ซนยิ่งกว่าลิง ทะโมน ทะโมน จอมแก่นเลยแหละ เด็กคนนี้ ทะโมนในที่นี้ หมายถึงลิง พวกค่าง เพราะ สัตว์ประเภทลิงมัก กระโดด โลดเต้น ห้อยโหน ตามต้นไม้ เถาวัลย์ โลดแล่นไปมาแบบอยู่ไม่สุข แต่มีคำพูดเกี่ยวกับลิง ที่ดูเหมือนจะดูดี แต่ดูเหมือนประชดกระนั้น คือ คำว่าหัวแหลมเหมือนลิง..คือ เป็นคนหัวไว คิดเร็ว ปรู๊ดๆๆ เหมือนลิง..(ตรงไหน ดีอะ) หรือ ไม่ก็ ไว ปานวอก...อิอิ
แล้วลิง จะมาเกี่ยวกับวันแม่อย่างไรละนี่ !
กิ่งโศก ...ได้รับ เมล์ จากเพื่อนๆที่ฟอร์เวิร์ด ต่อๆกันมาให้ เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับลิง พออ่านแล้วสะเทือนใจ..แลรันทดใจ บวกกับหลายๆ อารมณ์ พึงบังเกิดขึ้น..ใจความเนื้อหา บอกว่า เป็นเรื่องจริง จากประสบการณ์ ของนักร้องเพื่อชีวิต ท่านหนึ่ง คือ น้าหมู พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ..นักร้องผู้มีอารมณ์ขัน ลองอ่านดูนะครับ เรื่องราวเป็นแบบนี้ ครับ
สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิตแกอยู่ในป่ากับเพื่อน 5 - 6 คน ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกันล่าสัตว์ป่ามาทำอาหาร. วันหนึ่งเป็นเวรของคุณพงษ์เทพ แกก็คว้าปืนยาวสะพายบ่า.เดินเข้าป่าไป อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพคือแกงเนื้อลิง พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก เห็นลิงตัวหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไม้หันหลังให้ แกก็รีบยกปืนประทับบ่ายิงเปรี้ยงไปที่ตัวลิง.. เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดข ึ้น ปกติลิงพอถูกยิงจะหล่นตุ๊บจาก ต้นไม้ทันที แต่ลิงตัวนี้นั่งจับกิ่งไม้เฉยไม่ หล่นลงมา จะว่ายิงไม่ถูกก็ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะคุณพงษ์เทพแกยิงปืนแม่นระยะแค่นี้ เป้าใหญ่ขนาดนี้ไม่พลาดแน่นอน ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้นลิงตัวที่ถูกยิง ร้องโหยหวนเสียงดังมาก ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ วิ่งแห่กันเข้ามาหา ลิงตัวที่ถูกยิงแล้วร้องโหยหวน.เหมือนกันหมด แกตกใจยืนตกตะลึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นสักครู่ลิงตัวที่ถูกยิง โยนวัตถุเล็กๆสีดำๆชิ้นหนึ่งให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด แล้วก็ หล่นตุ๊บ ลงมาจากต้นไม้คุณพงษ์เทพรีบวิ่งไปดูลิงถูกยิงเข้าที่หลังทะลุหน้าอกเลือดแดงฉานเต็มตัว คุณพงษ์เทพเห็นแล้วต้องเบือนหน้าหนีลิงที่ตกลงมาเป็นลิงแม่ลูกอ่อนขณะที่ถูกยิงเธอกำลังให้นม ลูกตัวน้อยกำลังดูดนมอย่างมีความสุขทันทีที่ถูกยิง ถ้าเป็นลิงตัวอื่นจะหล่นตุ๊บลงจากต้นไม้ แม่ลิงตัวนี้ยังหล่นไม่ได้ยังตายไม่ได้ เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำคือ รักษาชีวิตลูกน้อยให้พ้นอันตรายเธอกัดฟันโหนกิ่งไม้ไว้แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมด ตะโกนสุดเสียงร้องเรียกฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็ฝากฝังให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้วมองดูลูกถูกพาไป จนลับสายตาแล้ว แน่ใจว่าลูก ปลอดภัยแล้ว จึงหลับตาแล้วหล่นลงมาตาย.. คุณพงษ์เทพก้มมองหน้าลิงแล้วร้องไห้ เพราะที่เบ้าตาลิงมีหยดน้ำตาใส ๆ กำลังไหลริน คุณพงษ์เทพรีบเดินกลับที่พักเอาปืนไปเผาทิ้ง ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย.ตลอดชีวิต และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ลิงที่มีต่อลูกน้อย เป็นแรงบันดาลใจ ให้พงษ์เทพแต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง ชื่อว่า ' ลิงทะโมน. ' เพื่อยกย่องเชิดชูคุณค่าของความรัก.ที่แม่ มีต่อลูก..
อ่านแล้ว..ดูเหมือนขนจะลุกชูชัน ทั้งอดสู ทั้งโศกกำสรด ทั้งซาบซึ้ง ในความรัก ความแหนหวง ของเพศแม่ ..ที่ไม่เว้นแต่ สัตว์เดรฉาน ...อา แม่ลิงเอย...ใยมีสัญญาน ของผู้ให้ อันยิ่งใหญ่ยิ่ง...
หากเป็นเรื่องจริง แสดงว่า ลิง ไม่ใช่แค่ โหนห้อย เฮฮา อยู่ในป่าในดง เท่านั้น แต่ สัญชาตญาน ของความเป็นแม่ กับ ฝังอยู่ใต้อนุสติ ของสิ่งมีชีวิต ที่เป็นผู้ให้กำเนิด..ลูกๆ..เพศแม่ เพศเมีย ...
..บทเพลงนี้ ชื่อ ลิงทะโมน ที่น้าหมู แต่งเอง จาก เหตุการล่า ยิงสัตว์ พรากลูก พรากแม่ในครั้งนั้น และเป็นผู้ถ่ายทอด บทเพลงๆ นี้ ร่วมรับฟังได้ครับ
ลิงทะโมน พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ ..ลิง ทะโมน เอย กระโจนตามต้นไม้ โผเข้าต้นหมากไฮ หมากไม้ ไล่ ชิง.. คน ทะโมน เอย แอบซุ่ม ตามพุ่มไม้ ตาก็จ้องมองไป ปืนไฟ ก็ไล่ ยิง.. แม่ ลิงเอย ถูกยิงบนกิ่งไม้ กอดลูกน้อยกลอยใจ เพื่อนไป เร็ว จริง.. .ร้อง เรียกหา ว่า มารับลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิง มารับไป. .ร้องเรียกหา ว่า มารับลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิง มารับไป. ...... ..ลิง ทะโมน เอย กระโจนตามต้นไม้ ด้วยความกลัวปืนไฟ จะตาม ไล่ ยิง.. พ่อ ลิง เอย นั่งนิ่ง บนกิ่งไม้ มองไปตามแนวไพร ไปไหน เล่าแม่ ลิง. พี่ น้องลิง นั่งนิ่ง บนกิ่งไม้ มองลงห้วยรินไหล ไปไหน เล่าแม่ ลิง.. .ร้อง เรียกหา ว่า มารับ ลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิง มารับไป.. .ร้อง เรียกหา ว่า มารับ ลูกลิง แม่ถูกยิง พ่อลิง มารับไป. ...... ..ลิง ทะโมน เอย กระโจนตามต้นไม้ โผเข้าต้นหมากไฮ รีบไปเอา ลูก ลิง.. คน ทะโมน เอย แอบซุ่ม ตามพุ่มไม้ ตาก็จ้องมองไป ปืนไฟ ก็ไล่ยิง.. พ่อ ลิง เอย ถูกยิงบนกิ่งไม้ กอดลูกน้อยกลอยใจ รีบไป เถอะลูก ลิง.. .ร้อง เรียกหา ว่า มารับ ลูก ลิง พ่อ ก็ถูกยิง ลูกลิง เจ้ารีบ ไป.. .ร้อง เรียกหา ว่า มารับ ลูก ลิง. พ่อ ก็ถูกยิง ลูกลิง เจ้ารีบ ไป. ...... .ลิง ทะโมน เอย กระโจนตามต้นไม้ โผไปตามแนวไพร ไปไหน เล่าลูกลิง.. .ลิงทะโมน เอย กระโจนตามต้นไม้ โผไปตามแนวไพร ไปไหน เล่าลูก ลิง
..แม่เอย จักสิ่งมีชีวิตใด ก็เหอะ..รักลูก ในอุทร นั้นเกินกว่าชีวิต ...
๏ โอบมืออ้อมแม่อุ้ม.............แนบอิง นุ่มเฮย ซุกอุ่นอกหยุ่นผิง...................ผ่าวเอื้อ ไร้พิษฤทธิ์ภัยพิง...................ฤาพราก หนาวหน่ายสิพ่ายเนื้อ............กล่อมโน้มขานหนอ ๚ะ ๏ โอบมืออ้อมแม่อุ้มแนบนุ่มอิง อุ่นเนื้อผิงแทนผวยห่มผ้าผืน พริ้มเกษมสุขสันต์..ทุกวันซืน มิรู้ตื่นรู้สาสุขาลัย ๏ เสียงเห่ขับขานลั่นรำพันร้อง มือไกวป้องพร้อมปัดโบกพัดไหว ทำนองท่วง กาเหว่าพิรี้พิไร โอดกระไอ,กระแอม,แอร่มรัว ๏ บทเพลงเอ่ยเผยว่า โอ้วัดโบสถ์ ซังข้าวโพดแห้งเฉาสาวหนีผัว ลูกร้องลั่นงอแงชะแง้งัว ล่วงสลัวยิ่งร้างอ้างว้างจม ๏ เอื้อนเสียงเนิบน้าวเห่ผลักเปลหิ้ว แตะผ่านพลิ้วต้องแผ่วไล้แถวผม สายตาส่งสะท้อนอาทรพรม ดวงใจบ่มบอกรักตระหนักนัย ๏ รักของแม่ต่อมิ่งเกินสิ่งเทียบ หาไหนเปรียบเคียงปรับลำดับได้ ท้องนทีล้นห้วงฟ้ากว้างไกล จักเทียมเจียวเสี้ยวใจ.....ที่แม่มี ๚ะ + กิ่งโศก +
..วันนี้ อยากกล่าวถึงดาว ไม่ใช่ดาวน์น้อย ผ่อนนานนะครับ แต่เป็นดวงดาว และเป็นดาวศุกร์ หรือดาวพระศุกร์ ดวงดาว หรือ กลุ่มดาวนพเคราะห์ ในระบบสุริยจักวาล และไม่ใช่ละครเรื่องดาวพระศุกร์ แต่อย่างใด
ช่วงปีที่แล้ว 2552 และปี นี้ เราเคยทราบ เคยดู เคยเห็นกันด้วย เกี่ยวกับพระจันทร์ยิ้ม หมายถึง ดวงจันทร์จันทร์เสี้ยว ดาวพฤหัส และ ดาวศุกร์ ที่โคจร มาวางในตำแหน่ง ให้คนบนโลก มองเห็นเป็น ลักษณะ ใบหน้าคนที่กำลังยิ้ม เป็นที่ฮือฮา ดาวศุกร์ เป็นดววพระเคราะห์ ที่เคียงคู่กับโลก มานาน และใกล้ชิดกับชาวโลกมากที่สุด เพราะสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า
...สุภาษิตไทย ก็ มีกล่าว ว่า พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก เป็นความหมาย คือ ความทุกข์ยากลําบากที่เกิดซ้อน ๆ เข้ามาในขณะเดียวกัน.
แต่หากเป็นความเชื่ออีกซีกหนึ่ง ชาวโรมันให้สมยา ดาวศุกร์ คือ เทพีแห่งความรัก วีนัส ( VENUS) .. หรือ แม้แต่คนไทยเอง ยังมีมุมมอง เกี่ยวกับดาวศุกร์ เป็นดวงดาว ที่สวยงาม..เช่น หากเห็นตอนหัวค่ำ เบื้องทิศฝั่งตะวันตก จะเรียก ว่า ดาวประจำเมือง หรือ เมื่อย่ำรุ่ง ท้องฟ้าตอนช้ามืด ฝั่งตะวันออก ดาวประกายพรึก หรือ ดาวรุ่ง ดูตามความชื่อขานเรียกน่าจะเป็นแต่ ชื่อที่ให้คุณ ให้สิ่งดีๆ แต่ไฉน ..ภาษิตไทย จึงออกมาแนวไม่ดี หนอ ..น่าคิด น่าคิด น่ามอง ในมุม ของเทพีวีนัส หรือ ดาวประกายพรึก จักมีมุมมองในด้าน ที่ไม่สวยงามได้ไง..อย่างไร
ลองหาข้อมูลในอินเทอเนต เจอ ข้อมูลทางด้านโหราศาสตร์ ท่าน กล่าวไว้ดังนี้ครับ.. พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก หมายถึงพระศุกร์ได้เข้าเสวยอายุของคนใดคนหนึ่ง แล้วพระเสาร์คู่ศัตรูเข้ามาแทรกทำให้เกิดจุดแตกดับของชีวิต ซึ่งหมายความว่าคนเรามีโอกาสที่จะเสียชีวิตก็ได้ เมื่อมีดาวดวงหนึ่งเข้าเสวยอายุแล้วมีดาวคู่ศัตรู เข้ามาแทรก..... ที่มา . บ้านหมอชื่อ ..... โดย อ.วิเชียรชุตินาท
คงก็ว่ากันไปตามหลักของศาสตร์ความเชื่อกันแต่ละสาขาละครับ เพราะ วิถีการดำเนิน ชีวิตของคนเรา ที่เป็นไปตามหลักทางพุทธศานา คือ มีเกิด มีแก่ มีเจ็บ และมีตาย ว่า กันว่าแต่ละช่วง แต่ละลำดับ หลายๆคน ตั้งแต่เกิด ก่อนจะไปถึงตาย ย่อมมีเส้นทางการเดินที่แตกต่าง กัน ก่อนจะไปพบจุดสุดท้ายคือตาย นั้น อาจขึ้นตามแต่สภาพ สิ่งแวดล้อม ตามสถานะฐานะ เลยทำให้คนมีวิธีการดำรงค์ตนที่แตกต่างกัน ภาษา ความเชื่อ ความคิด และจินตนาการ..หากเชื่อในเรื่องกรรมแล้ว ก็คงเป็นการเกิดมาเพื่อใช้กรรม นั่นเอง
คิดถึงพี่ไหม อ๊อด โอภาส ทศพร ..คิดถึง พี่หน่อย นะกลอยใจพี่ ห่างกัน อย่างนี้ น้องคิดถึงพี่ บ้างไหม ...อย่าลืม อย่าลืม อย่าลืมสัจจา สัญญาที่ให้ ว่าตัวห่างไกลหัวใจชิดกัน ...คิดถึง พี่ก่อนน้องนอนก็ได้ เมื่อยาม หลับไหล น้องเจ้าจะได้ นอนฝัน ...ข้างขึ้นเมื่อใดแก้วใจโปรดมอง แสงของนวลจันทร์ เราสบตากัน ในแสงเรื่อเรือง ...คืนไหน ข้างแรม ฟ้าแซมดารา น้องจงมองหา ดาวประจำเมือง ...ทุกคืนเราจ้องดูเดือนดาว ทุกคราวเราฝันเห็นกันเนืองเนืองถึง สุดมุมเมือง ไม่ไกล ...คิดถึง พี่หน่อย นะกลอยใจเจ้า พี่ตรม พี่เหงา เพราะคิดถึงเจ้า เชื่อไหม ...ฝากใจกับจันทร์ ฝากฝันกับดาว ทุกคราวก็ได้ เราต่างสุขใจเมื่อคิดถึงกัน
คืนไหนข้างแรม ฟ้าแซมดารา น้องจงมองหาดาวประจำเมือง ...ท่อนนี้แหละครับ บ่งบอกถึง ความคิดถึง บ่งบอกถึงความหวาน ในรัก ที่มีต่อกันและกัน ยิ่งแล้ว..
เดือนลา ดาวลับ ๏ เรียวเดือนเลื่อนเดี่ยวด้าว...........เรี่ยดง แรมจัดรัตแจร่มหลง.......................จุ่งร้อย พร่างดาวพร่าวด่างพง.....................พฤกษ์ดื่น ดาษเฮย จันทร์ลับจับจรัลคล้อย.....................หรี่ครั้นพลันฉาย ๚ะ ๏ รูปเรียวเดือนเลื่อนเดี่ยวด้าวเรี่ยดง แจ่มประจงเจิมห้วงลานสรวงหาว พอเคลื่อนลับขับลาอาภาพราว จำรัสสอดสกาวพร่างดาวพรึก ๏ ก้อนน้ำค้างกลิ้งใบพลิ้วไหวพริบ เริงระยิบยอดื่นแย้งคืนดึก ผกายดาวแผ่กรองเรี่ยผ่องลึก พราวน้ำเนื้อใสนึกชวนตรึกนาน ๏ โอ้ดาวรุ่งจำแลงไขแสงร้อย รัดสอดสร้อยโลมเชื้อเถาเครือสาน ประหนึ่งเชือกเส้นหน่วงรั้งดวงมาน ยุดมิผ่านเคลื่อนร้างยามสางเรือง ๏ แสงดาวพริบยิ่งพร้อยใจคล้อยยิ่ง ระยับสิงสองใยผูกสายเยื่อง- คู่มิแคล้วหมายคลาดปลาตเคือง ทอประเทืองทาบร่องโชนสองเรา ๏ โอ้ ดาวรุ่ง จำแลงหรี่แสงแล้ว ลมใจแผ่วผ่านข้ามล่วงยามเหงา จูงปล่อยเจื่อนเปื้อนธารเป็นม่านเทา รักมาเร้าสิร้าง..โอ้ว้างดาย ๚ะ + กิ่งโศก +
เครดริตภาพ และ เส้นคั่น : จาก google จ้า
Calendar
Lovers
22 คน เลิฟกิ่งโศก
Lovings
กิ่งโศก เลิฟ 33 คน
หน้าส่วนตัว
3506
