4 เมษายน 2551 23:49 น.
กิ่งโศก
ยิ่งใกล้ แต่กลับไกล สุดหล้าฟ้า
ยิ่งชิดตา แต่กลับแล ชะแง้เง้อ
ยิ่งแนบชิด แต่กลับห่าง ยากพบเจอ
ยิ่งใกล้เธอ กลับไกลพ้น จนลางเลือน
เหมือนมีหวัง แต่สิ้นหวัง ที่วาดไว้
เหมือนคว้าได้ แต่ไม่ได้ คล้ายหลุดเลื่อน
เหมือนจะกอด แต่กอดลม ล้มสะเทือน
เหมือนยิ้มเยื้อน แต่เปื้อนแห้ง ไร้แรงยืน
ความวาดหวัง คล้ายรอพัง อยู่ข้างหน้า
ความโศกา คล้ายรอเย้ย ยอกหยิบยื่น
ความระทม คล้ายถาโถม รอเอาคืน
ความขมขื่น คล้ายคอยซ้ำ ให้จมดิน
ได้แต่แล ชะแง้คอ สายตาเศร้า
ได้แต่ทน ฝืนเป่า ปัดโศกสิ้น
ได้แต่ห่วง ส่งใจ เจ้ายุพิน
ได้แต่จินต์ ให้เธอสู่ สุขสมปอง
Calendar
Lovers
22 คน เลิฟกิ่งโศก
หน้าส่วนตัว
1163
