20 มีนาคม 2551 10:33 น.

สลาย..แต่ต้องทน

ร้าวราน รัก ราน-อก 
ยากหยิบยก โยนออกได้
เจ็บจำ จน ล้นใจ
หมองสิ้นไหม้ เผามอดจม 

อดีต ยอก ย้อนถอน
ประหวัดวอน จิตขื่นขม
ซมซาน ซ่าน ซบซม
อดีดถม จมผืนดิน

เข็ดหรือ ไม่ ยากตอบ
หลายวนรอบ  ชนมากสิ้น
หทัย แหว่ง แบ่งบิน
ถูกเฉือนวิ่น ด้วยคมคำ

คำคน คม กว่ามีด
คมบาดกรีด ผ่าลึกล้ำ
ผ่าแบะ แบ่ง ระกำ
ชอกช้ำกล้ำ กลืนฝืนทน

ทนทน คง ฝืนจิต
ต้านต่อพิษ แพร่แผ่พ่น
ต้านนี้ สิ  ฝืนทน
เหลือชีพชนม์  คนไร้ใจ

1253

love

comment

17 มีนาคม 2551 12:36 น.

โศก...

กิ่งโศก

กิ่งเอ๋ยกิ่งโศก
วิปโยค โศกซม ทรวงตรมหมอง
ริรักเขา เราลืม มาตริตรอง
สิ่งที่มอง หาใช่ เช่นเราแล

แค่เขายิ้ม เราแย้ม ไปนิมิตร
วาดวิจิตร เพริดแพร้ว ถึงดวงแข
ถลาโถม ชมหวาน ซ่านดวงแด
อนาถแท้ เราคิด เพียงข้างเดียว

พอเขาจาก พรากห่าง ใจหายหด
ดังถูกกรด กัดเซาะ แกนใจเสี้ยว
หักพังครืน ตื่นจากฝัน บิดเป็นเกลียว
เพราะถูกเคียว เกี่ยวขาด เป็นชิ้นอัน

โศกใดเล่า เศร้าโศก เช่นกิ่งโศก
โศกใดเล่า เศร้าโศก กว่าโศกศัลป์
โศกใดเล่า เท่าเขาห่าง หายไปพลัน
โศกใดเล่า เท่าฉัน..........กิ่งโศก....เอย

1332

love

comment

17 มีนาคม 2551 11:29 น.

แค่เพียงเจอ..เท่านั้น

กิ่งโศก

ฤาเพียงพบ เพื่อให้ ได้แค่พบ
ฤาเพียงแล แค่ประสบ เพียงแลหา
ฤาเพียงยิ้ม ได้แค่ยล ยิ้มยวนตา
ฤาเพียงแค่ เสวนา เพียงน้อยคำ

เหลือแต่เงา ให้รำลึก นึกทุกเมื่อ
เหลือเพียงเยื่อ ใยน้าว ที่ติดย้ำ
เหลือเพียงรูป รอยเงา ที่เฉาดำ
เหลือเพียงคำ ถ้อยหวาน ซ่านในทรวง

บัดนี้สิ สิเน่หา มาปลาส
บัดนี้สิ  รูปวาด หายลับล่วง
บัดนี้สิ แผลเกิด กลางอกทรวง
บัดนี้กลวง กายเพียงร่าง ไร้วิญญาน

คงแค่พบ เพื่อจาก พรากไกลห่าง
คงแค่แล  เพื่อสร้าง ให้ใจซ่าน
คงแค่ยิ้ม  ให้หลง บ่พบพาน
คงวจี      คำขาน  เพียงคารม

.....แล้ว..เธอก็ จากไป..รอยไหม้เหลือ
.....คนเจ็บจำ ซ้ำเชื้อ ลุกลามถม..
.....พิลาป-ร่ำ คร่ำครวญ ทุกข์ระทม
.....กลืนความขม บิดเบี้ยว บาดลึกทรวง..

1505

love

comment

15 มีนาคม 2551 09:23 น.