3 กุมภาพันธ์ 2552 12:29 น.
กิ่งโศก
หลุดสลาย ไร้แรง ... พยุงต้น
ปลิดปลิวหล่น พ้นกิ่ง.ก้านรุกขา
ละลิ่วลอย เค้วงลู่ สู่ฉมา
ผ่านอาภา มาลุต พิรุณริน
ปะทะโถม ลมพลิ้ว ใบสะบัด
โทมนัส กัดป่น จนแหว่งวิ่น
เดชสุรีย์ ผลาญเผา เป็นเถ้าดิน
มวลตลบ กลบสิ้น ......ดิ้นดับลง
แผ่นใบกรอบ ตอบแห้ง แดงดำปื้น
จตุบาท ย่ำพื้น ป่นเป็นผง
เคยชะอุ่ม ชุ่มรับ ประดับพง
มาแหลกลง อุทิศร่าง ภูมิเทวี
ดวงใจหล่น หลุดขั้ว ระรัวร้าว
เต้นแผ่วผ่าว ราวใ บ แห่งไม้นี้
ด้วยผจญ ฝนร้าย ร่ำราวี
แม่ธรณี...กลบร่างไว้ ..ใต้.ดินดอน...
...................................................................
รุกขา.....ต้นไม้
ฉมา.....แผ่นดิน
มาลุต...ลม
ภูมิเทวี....แม่พระธรณี
....เครดิต ภาพ...จาก..big-lor
31 มกราคม 2552 10:38 น.
กิ่งโศก
เกร็ดน้ำค้าง..กลางดึก..ดาระดาษ
ตฤนชาติ ชูช่อ ล้อศิงขร
ผกายพราว สะกาวแข่ง กัษษากร
ดั่งเพชรรุ่ง รุ้งสะท้อน งามจับตา
ศักดิ์สูงเด่น ดอกหญ้า ผกาต่ำ
ถวิลคอย รอยฉ่ำ หยดน้ำฟ้า
ประทานโรย อมฤต พิษมนตรา
หยาดน้ำค้าง พร่างมา ให้หญ้าชม
แสงอุทัย ไขสาง เงาลางเลือน
ค่อยค่อยจาง ห่างเคลื่อน เลื่อนลาล่ม
น้ำค้างลับ ละลาย หายกับลม
ทิ้งหญ้าตรม จมฝืน ขืนแรงคอย
ดุจคนท้อ รอน้ำทิพย์ หยิบชโลม
หมอกมัวใจ รอโคม ประโลมร้อย
แต่ใยเล่า เจ้าลับ ไร้ร่องรอย
ให้พี่คอย คล้ายหญ้า ..รอฟ้าเยือน
..เครดิตภาพ..จากToeและนักเดินทาง
25 มกราคม 2552 10:25 น.
กิ่งโศก
ดั่งฝุ่นเพลิง ขจาย ทั่วทิศา
เส้นอาภา..สาดแดง แผลงผันผวน
โหมกระหน่ำ ซ้ำซัด จนเซซวน
มืดมิดมวน ป่วนไร้ ที่หมายมี
แรงมาลุต หยุดร้าย ฤทธิ์สงบ
แผ่นผืนภพ โสภณ ..ผงาดศรี
บรรพตทราย ไพรำ ปฐวี
ตะหง่านทาบ เทียมเมฆี ทิฆัมพร
ฝุ่นเพลิงใจ ไหม้ผลาญ ระรานทั่ว
จริตมัว รัวเร้า เผาสุมขอน
ด้วยแรงโกรธ พิโรธ ดัสกร
กระหน่ำฆ้อน เข่นฆ่า..พร่าใจราน
ขอเพียงให้ ใจเจ็บ อภัยเถิด
จักบังเกิด เมืองทิพย์ หอวิหาร
เทียบกองทราย สยายยิ้ม ฟ้าสราญ
แดงตระการ ม่านคราม งามจับตา
12 มกราคม 2552 12:31 น.
กิ่งโศก
ลุ่มลำโขง โค้งคด จรดฟ้า
คืนเพ็ญจ้า จรัสต้อง ท้องกระสินธุ์
สายเงินยวง สาดสาย ไล้สลิล
ดาราหลบ กลบเมฆิน ผินอายจันทร์
รำลึกหลัง ครั้งเยือน เตือนบ่วาย
ลำน้ำสาย ว่ายเล่น ล้อจอมขวัญ
สาดวักน้ำ ดำผลุด ยุดเย้ากัน
แว่วสรวลสันต์ ระรัวก้อง น้องพากษ์คำ
งามเอย งามเกิน เหลือถ้อยเอ่ย
งามเนตร สุดเปรย เทียม....ใครล้ำ
งามเนื้อ ผุดผ่อง ทองไพรำ
งามใจ พี่ถลำ ก้ำเกิน...ทน
สายสาคร จรลี มิสิ้นสุด
แต่สายใจ ใยหยุด ระย่อย่น
เหลือบแลพบ ภาพเก่า เศร้าระคน
โอ้กมล ก่นจม..ถมความคืน
ลุ่มลำโขง วันนี้ มิเหมือนก่อน
ไร้บังอร อิงแอบ แทบสุดฝืน
ลมหนาวโบย โชยโบก โลกมืดกลืน
เสียงสะอื้น เซาะโสต ..โอดแผ่วครวญ...
เครดิตภาพ...คุณ Art999 ครับ
..
6 มกราคม 2552 22:10 น.
กิ่งโศก
สดับถ้อย ถวิลครวญ ป่วนจิตเหลือ
น้ำคำเจือ อาลัย ใต้เงานี้
เงาโกสุม พุ่มเลื้อย มะลุลี
โศกพจี ร้าวราน ขานคำลา
ดุจสาคร จรไป ไม่ไหลกลับ
สลายลับ ดับสิ้น เสียงสั่นพร่า
ชลนัยน์ ไหลริน ดุจธารา
โอ้ ไกลแล้ว แก้วตา..ฟ้ากั้นเรา
มือกุมมือ ถือจับ กระชับมั่น
แก้มชนแก้ม กอดกัน โอ้ขวัญเจ้า
ตาสบตา ตรึงล้น หทัยเรา
ภพหน้ามี พี่วอนเว้า..เราคู่กัน
โอ้..มะลุลี .กลีบงาม อร่ามนัก
.แต่ใต้เถา เงารัก หักสะบั้น
หอมมาลัย เคล้ากลิ่นโศก. สิ้นจาบัล
ภาพแย้งกัน..อันต้นใต้ .มลุลี
#####################
กำลังเปิดเพลง ใต้ร่มมะลุลี..พอดี อะ ..
Calendar
Lovers
22 คน เลิฟกิ่งโศก
หน้าส่วนตัว
1792
