25 สิงหาคม 2547 12:48 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
ชีวิตคนเราเกิดมา มีความทรงจำต่าง ๆมากมาย
ทั้งความทรงจำที่เป็น สุข ทุกข์ เศร้า เหงา มากมาย
ยิ่งเวลาผ่านไปยิ่งนานเท่าไร ความทรงจำก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น
จนบางครั้งที่ ที่เก็บ ความทรงจำเต็ม ไม่สามารถจะเก็บได้อีก
คงต้องทิ้งไปบ้างเพื่อให้พื้นที่เหลือว่างพอ ที่จะเพิ่มความทรงจำใหม่ ๆ
ที่เราต้องเจออีกมากมายตราบเท่าที่ชีวิตมีอยู่
เลือกเถิดนะ...เลือกเก็บความทรงจำที่ดี ๆ ไว้
เพื่อเป็นกำลังใจในการที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
เป็นพลังในการที่จะก้าวต่อไปเพื่อสร้างสรรสิ่ง ดี ๆ
คนเราเก็บความทรงจำไว้ที่ไหนนะ
ธรรมชาติของร่างกายมักจะกำหนดเก็บที่สมอง
หลายคนคงเก็บไว้ที่ก้อนเนื้อเล็กขนาดเท่ากำปั่น
หรือบางคนอาจจะเลือกเก็บไว้ในที่ต่าง ๆ อย่างเปรียบเทียบ
และสุดท้ายปลดปล่อยความทรงจำไปกับกายที่ไร้วิญญา
16 สิงหาคม 2547 15:34 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
ฉันได้รู้เรื่องราวของเธอ
เขาบอกฉันว่า..เขาพบเธอ
แล้ว..เขามีใจ
เธอดูอ่อนไหว
เขาบอกฉันว่าเขารักเธอ
เขาถ่ายทอดเรื่องราวของเธอ
ว่า..เธอมีใจ
และเขาอ่อนไหว
ตื่นตอนเช้าก็ได้พบเห็น คล้ายเป็นอย่างคนคุ้นเคย
ตกตอนสาย ก็มีดอกไม้ ซักวัน...ไม่เคยละเลย
มอบคำที่แสนหวาน ทุกกาลผ่านมา.จนวันนี้
คล้ายๆ คุ้นๆ
ลุ้นๆ เรื่องราวของเธอ
คล้ายๆ เคยเผลอ
รักเธอจนห้ามไม่ทัน
แต่พอเลยวันมีดอกไม้ไป
และเมื่อใจฉันห้ามไม่ทัน
เธอก็ลาไป
เธอก็จากลา
12 สิงหาคม 2547 20:22 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชืพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแร้วัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
1 สิงหาคม 2547 21:39 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
ใจเขาเป็นใจที่เราไม่อาจหยั่งรู้ได้
ถ้าจะรู้ก็เมื่อเค้าได้เผยเป็นวาจา
อาจจะมีเพียงบางสิ่งที่พอรู้ได้เพียงการคาดเดา
แต่....ใจเราเองซิ...ที่เรารู้ดีที่สุด
เวลาที่เรารัก ...เราเลือกที่จะรักเอง
เวลาที่เราเจ็บ...เราคงไม่ได้เลือกที่จะเจ็บเอง
เวลาที่เราเศร้า...เราก็เศร้าเอง
แล้วเราจะมาเจ็บและเศร้า...เพื่ออะไรกัน
กลับไปซะ กลับไปเป็นคนเก่าคนเดิมดีกว่า
คนที่ไม่มีใคร...อย่างเดิม
หน้าส่วนตัว
1109
