5 กรกฎาคม 2547 17:46 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
เพียงวันนี้ที่ฉันมีหัวใจ
หัวใจที่คล้าย ๆ ไร้ความรู้สึก
หัวใจคล้ายๆ ตายด้านชา
เหมือนมีหัวใจคล้ายหุ่นยนต์
เพียงไม่ต้องการอะไรจากใคร
ไม่ต้องการความรัก
ไม่ต้องการการดูแล
ไม่ต้องการแม้เพียงเสี้ยว
ของชีวิตที่เป็นอยู่
5 กรกฎาคม 2547 16:11 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
อยากเอ๋ยคำว่ารัก
แต่ในใจยังไม่กล้า
ทั้งที่ใจนั้นเปี่ยมล้น
ด้วยรักและแรงศรัทธา
แต่ในใจนั้นไม่กล้าจะบอกเธอ
แม้ฟากฟ้าและทะเลยังเหงา
นับดาวพร่างพราวแผ่นฟ้า
แสงจันทร์สาดส่องธาราและพื้นดิน
หัวใจยังคงเรียกหาแต่เธอ
5 กรกฎาคม 2547 16:02 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
ความรักมีคุณค่าเสมอ...เมื่อได้รัก
รักมีคุณค่ามากกว่า...ถ้ารู้จักให้
และรักจะมีคุณค่ามากที่สุด...เมื่อเราต่างเป็นผู้ให้และผู้รับ
ในนามแห่งความรักของฉัน
รักที่ฉันเคยมีต่อใครคนหนึ่ง
กับความคิดถึงที่มีให้เสมอ
แม้จะรู้ว่าเหงา...แม้จะรู้ว่าเศร้า
แม้จะรู้อยู่แก่ใจดีว่า
รักครั้งนี้เป็นไปไม่ได้
เพราะเป็นรัก...ที่มิต้องครอบครอง
กับรักที่มิคิดจะทำร้ายใคร
มันคงผูกพันได้มากกว่าร่างกาย
คงจะมีความหมายมากกว่าคำหวาน ๆ
มีความรู้สึกดี ดี มีให้เสมอมา
และแน่ใจว่า...คงตลอดไป
แม้...มิได้พบเจอกันเลยก็ตาม
4 กรกฎาคม 2547 20:12 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
ฉันมีกีตาร์ตัวหนึ่ง
สายเสียงบรรเลงเพลงร็อก
สุ้มเสียงทำนองอ่อนหวาน
บางสายอบอุ่นเศร้าสร้อย
ฉันหากีตาร์ไม่เจอ
หรือจะเป็นกีตาร์ไม่มีสาย
แม้วันนี้กีตาร์ที่หายไป
เหมือนขาดหายคู่ใจยามคิดถึง
ขาดเธอไปใจฉันมันร่ำร้อง
รู้ดีว่าเธอไปไกลแสนไกล
กีตาร์มันขาดสาย
เหมือนใจมันไร้เธอ
เหมือนขาดเธอขาดไปไม่เหมือนเก่า
เหมือนตัวเราขาดสิ่งดีมีความหมาย
ที่เคยอยู่แนบสนิทชิดในใจ
ไม่เหมือนแม้สายกีตาร์ราคาแพง
********************
3 กรกฎาคม 2547 15:32 น.
กิ่งอ้อกะกดไผ่
เพียงแต่วันนั้น...ที่เราพบกัน
เปลี่ยนเป็นวันวาน...ที่หวนมาใหม่
และเป็นวันนี้...ที่เราเข้าใจกัน
เป็นเพราะผูกพัน...พวกเราคือเพื่อนกัน
เป็นเพราะเป็นเพื่อน...จึงมีวันนี้
เป็นวันที่เรา...กลับมาพบกัน
เป็นเพียงเพราะเพื่อน...ร่วมฝันกันมา
ทุกข์สุขผ่านไป...ตามกาลเวลา
และกับวันนี้...ที่เรายังมีกัน
เพื่อร่วมสร้างสรร...ต่อฝันวันวาน
แล้วก้าวเดินไป...ร่วมทางชีวิต
เพื่อทางข้างหน้า...เราต้องมีกัน
หน้าส่วนตัว
672
