11 ธันวาคม 2552 15:26 น.
กิตติเวทย์
พระ สงฆ์องค์อาจเอื้อ ทางธรรม
ว่า อย่าประกอบกรรม ชั่วช้า
พ่อ เองก็สอนตาม พระสอน
ว่า ลูกฟังคำข้า พ่อนี้หวังดี
แม่ เรารักมากล้น เกินคำ
ว่า กล่าวบอกลูกทำ ชอบล้ำ
ลูก กลับไม่จดจำ ทางชอบ
ว่า แม่อย่ามาย้ำ ลูกนี้เติบโต
หลาน เล็กเด็กกะเปี๊ยก งอแง
ว่า กล่าวทำขี้แย ออดอ้อน
เหลน เองเมื่อนอนแบ ดูยาก เลี้ยงนา
ว่า กล่าวยังยอกย้อน อย่าย้ำรำคาญ
10 ธันวาคม 2552 10:21 น.
กิตติเวทย์
หมอดูทายทักให้ ใจดี
มิตรคู่ครองชีวี หวังนั้น
หลังปีใหม่ดิถี พบแน่ นายเฮย
เฉยอยู่เธอก็ดั้น ดิ่งด้น มาเจอ
หมอทายเธออยู่ใกล้ เหมือนไกล
เพียงแต่ยังตรองใจ ใช่แท้
จึงเป็นดั่งคนไกล มองผ่าน
ปีใหม่ไม่นานแล้ หมอย้ำ ของจริง
12 พฤศจิกายน 2552 08:32 น.
กิตติเวทย์
พบกันวันก่อนนั้น บังเอิญ
เธอช่างงามเหลือเกิน แม่เจ้า
ปองชมชื่นเพลิดเพลิน อกอิ่ม
อยากเอ่ยเผยวอนเว้า พี่นี้หมายปอง
มิทันจะเผยถ้อย ความนัย
นวลพี่ก็จากไป เสียแล้ว
อกเอยปริ่มขาดใจ รักแรก พบนา
อยากบอกว่ารักแก้ว นิ่มน้องกัลยา
วอนเทพดลเธอนั้น หวนคืน
จิตผ่องปองจุดยืน รักเจ้า
หากพบจะไม่ฝืน กลืนเก็บ ไว้นา
บอกว่าปองเคียงเคล้า รักล้นดวงมาน
26 ตุลาคม 2552 12:34 น.
กิตติเวทย์
ชายคนหนึ่งแต่งภูมิฐานยศพันเอก
ทำตัวเฉกเช่นตำรวจตรวจเข้มแข็ง
เคาะประตูบ้านตายายฉายแสดง
บอกยืนยันมีคนแจ้งแหล่งโจรปล้น
ขอค้นหน่อยครับตายายกฎหมายให้
ดูนี่ไซร้หนังสือถือมาค้น
ไม่ว่ายายไม่ว่าใครใจอับจน
ไม่เคยเห็นหมายค้นเป็นอย่างไร
ทั้งตายายปรึกษาผวาสั่น
ช่วยแบ่งปันข้อคิดจิตหวั่นไหว
เป็นตำรวจจริงแท้ไม่แน่ใจ
แต่สุดท้ายยายให้ตาเปิดประตู
ยายเคยดูทีวีมีข่าวเห็น
ฝึกคิดเป็นเชิงบวกเป็นพวกหรู
คิดเชิงลบคับแคบใจไม่น่าชู
ตายายจึงเปิดประตูให้เข้าไป
ณ ทันใดโดยที่ยายมิคิดคาด
มันตวาดบอกมาเงินอยู่ไหน
หากไม่บอกกูยิงหัวกระจาย
กูผู้ร้ายหาเป็นเช่นยศปลอม
อะโห วะตะ โอหนอ พ่อหนุ่มเอ๋ย
ยายไม่เคยมีเงินเก็บ Save ถนอม
แค่มีกินมีใช้ไม่ตายตรอม
ไม่ตายผอมก็บุญหนอพ่อขุนโจร
มันจับผมยายกระชากหน้าผากหงาย
มันตบพั๊วหน้ายายไถกระโถน
บอกกูมาเงินอยู่ไหนมันตะโกน
หน้าผากยายปูดโปนโจรไม่แคร์
..........จบดีกว่า..
ยิ่งแต่งยิ่งดูอำมะหิต..สงสารยาย
23 ตุลาคม 2552 15:42 น.
กิตติเวทย์
คงเหมือนเดิมอีกแล้วไม่แคล้วคลาด
แม้จะคาดไว้ก่อนยังอ่อนไหว
รู้ทั้งรู้ว่าทุกปีไม่มีใคร
ยังแอบใฝ่แอบหวังช่างไม่จำ
เดือนสิบสองผ่องเพ็ญอยากเร้นหลบ
ปล่อยผู้คนเล่นจบครบอิ่มหนำ
หากไม่หลบคงปวดร้าวเศร้าระกำ
ในคืนค่ำที่ไร้คู่อยู่เดียวดาย
มองเห็นเขาเคล้าคลอท้อใจนัก
มองเห็นเขามีคนรักพักตร์แจ่มใส
มองเห็นเขาประคองป้องกันไฟ
มองเห็นเขารวมใจใส่กระทง
มองดูเขาเรากลั้นมันไม่ได้
ปล่อยน้ำตารินใหลใจประสงค์
สิ้นเรี่ยวแรงอ่อนล้าถลาลง
ลอยกระทงทุกปีไม่มีใคร
หน้าส่วนตัว
1003
