24 พฤศจิกายน 2551 09:01 น.
กิตติเวทย์
รัก...ที่มอบให้นั้นสำคัญล้ำ
นี้.....คือคำหมายมั่นไม่หวั่นไหว
มิ......ลางเลือนเพื่อนรักด้วยภักดิ์ใจ
ลืม...ไม่ได้เพราะเพื่อนดีหายากจัง
รัก...จึงมอบเพื่อนเราอย่าเศร้าหมอง
นี้....จะช่วยประคองผองความหวัง
มิ.....ท้อแท้มีแต่แผ่พลัง
ลืม..ไม่ได้เพราะฝังกลางแก่นใจ
ก๊อปชื่อ...บทกลอนมาอีกแล้ว..(เห็นว่าเพราะดี)
23 พฤศจิกายน 2551 22:40 น.
กิตติเวทย์
โคลงกลอนเขาแต่งได้ ไพเราะ
เกาะเกี่ยวกันเหมาะเจาะ ยิ่งล้ำ
ยามใดอ่านก็เพราะ งามเด่น
คนอ่านอาจหมองช้ำ ร่ำไห้ตามโคลง
23 พฤศจิกายน 2551 16:46 น.
กิตติเวทย์
โทษที...ผิดพลาดทางเทคนิค...ครับ
......ไหว้สา...ไหว้สา....ไหว้สา
R A E E A R
T H T
H H
E E
A A
R R
T T
H H
E E
A A
R R
T
หั้ยหลานสาว...ฉางน้อย
23 พฤศจิกายน 2551 12:59 น.
กิตติเวทย์
เหนื่อย........และท้อก่อสร้างทางชีวี
ไหม.......คนดีที่รักเธอหนักไหม
คน.......อื่นเขาทำการงานสบาย
ดี.......ส่งให้สดใสในทางเดิน
มี.......ยุพินร่วมปีนฝันฉันไม่ท้อ
พี่.......จะขอสู้ไปไม่ขัดเขิน
เป็น.......แรงใจให้พี่สร้างเม็ดเงิน
แฟน.......ร่วมเดินสร้างฝันอันงาม
E V O O V E O V E
L L L L
O O O
V V V
E E E
L L L
O O O
V V V V
E E
ลองดูจิ..อิอิ..จะออกมาแบบไหน...
23 พฤศจิกายน 2551 11:13 น.
กิตติเวทย์
วัน........คืนลาลับแล้ว ลืมเลย
เวลา.....อย่าเฉยเมย นะเจ้า
ล่วง.....ลับกลับไม่เคย คืนหลัง
เลย....จึ่งปองคลอเคล้า อย่าให้เสียฟรี
ไม่.....ปล่อยเวลานั้น กลายศูนย์
หวน...ครุ่นคิดเถิดคุณ ที่แล้ว
คืน.....วันหมั่นกอรปทุน ทำชอบ
มา.....ช่วยกันถางแผ้ว สิ่งร้ายหายสูญ
หน้าส่วนตัว
1259
