16 มกราคม 2554 08:13 น.

แด่ พระคุณที่สาม

แด่ พระคุณที่สาม....

เด็กเหมือนดั่งดอกไม้หลายสี
ผลิดอกคอยแสงรพีที่ส่องฉาย
ปลูกมาจากต่างถิ่นทั้งดินทราย
เพียงมาหมายปั้นได้ในมือครู

ภาระหน้าที่ของครู เหนื่อยแสนสาหัส
สิ่งที่ได้ทำในหน้าที่ครูในวันนี้ ทำให้หวนย้อยไปถึงเมื่อวัยเยาว์
ว่าครูผู้อบรม สั่งสอนเรา ท่านเหนื่อยใจ เหนื่อยกายเพียงไร
ทุกวัน...ได้ตระหนักทุกๆอย่างที่ครูผู้สั่งสอนต้องพบเจอ...
แต่สิ่งหนึ่งที่แตกต่าง...อาจไม่ทั้งหมด
นั่นคือ เด็กในปัจจุบันนี้สอนยาก ไม่เห็นความสำคัญของการศึกษาเหล่าเรียนนัก
อีกทั้ง ไม่ค่อยเคารพในครูเหมือนเมื่อเราเป็นเด็กๆ
การเป็นครูในวันนี้
หลายสิ่งหลายอย่างถูกตั้งคำถามอยู่ในใจ
เพียงแค่เราหวั่นไหว ไม่เชื่อมั่น ขาดศรัทธาในความเป็นครู
เชื่อว่า คงจะอยู่บนเส้นทางนี้อย่างไม่มีความสุข...

สำหรับฉัน...จะทำหน้าที่ของครูให้ดีที่สุด
เหมือนเมื่อวัยเยาว์ที่ได้รับจากครูในดวงใจ
แด่ พระคุณที่สาม...
ที่ยังมีชีวิตอยู่และบางท่านได้อำลาโลกนี้ไปแล้ว...

..........................................................................
วุ้นเส้น กิตติกานต์
๑๖ มกราคม ๒๕๕๔

2237

love

comment

8 มกราคม 2554 00:22 น.

: + แด่ดวงตาไร้เดียงสา คู่นั้น + :

กิตติกานต์


...เมื่อได้สบตา...คู่นั้น		
โลกของฉันก็อ่อนไหว
ที่เคยแข็งกร้าวในจิตใจ	
ถูกดวงตาไร้เดียงสา...กลบกลืน

...โลกทั้งโลกกลับงดงาม	
คืนนิยามความสดชื่น
คืนรอยฝันของวันคืน		
ที่เป็นอื่น...กลับคืนมา

ฉันพ่ายแพ้...ตาคู่นั้น	
เต็มรอยฝันความเดียงสา	
พิสุทธิ์ใสไร้มายา		
เปล่งประกายแววตา...มาทายทัก

...สองมือมิแปดเปื้อน		
มิเคยเอื้อมดาวเดือนมิรู้จัก
มิพูดคำว่ารัก แต่ว่ารัก		
ให้ผู้ใหญ่รู้จักตระหนักคิด

...เมื่อยามยิ้มยิ้มจริงใจ	
มิเคยใช้มารยาดัดจริต
สองแก้มแสนงามยามพินิจ  
แม้จะติดขี้มูกก็ผูกใจ

...โลกของเจ้าผืนผ้าขาว	
อยากวาดดาวพราวแสงใส่
ชีวิตละมุนละไม		
ห่างไกลจากภัยทั้งปวง

...เมื่อได้สบตาคู่นั้น		
ห้วงแห่งความฝันก็หมดห่วง
มิใช่นาทีการตักตวง		
ขออย่าล่วงล้ำดวงตางาม.

วุ้นเส้น : กิตติกานต์
วันเด็กแห่งชาติ 2554