21 พฤศจิกายน 2553 23:51 น.
กิตติกานต์
เจ้าลูกปลาตัวเล็กในแม่น้ำ
ทุกคืนค่ำว่ายน้ำติดตามแม่
โบกครีบน้อยไหวไหวไม่เชือนแช
ชมจอกแหนลำคลองหนองบึงงาม
ใยคืนนี้บ้านเราแสงเงาไหว
ผืนแผ่นน้ำเป็นอะไรใคร่ไต่ถาม
ว่ายประชิดโบกครีบรีบติดตาม
ตั้งแต่สามทุ่มงามยามวิกาล
ล้วนรูปร่างสีแปลกและแตกต่าง
เล็กใหญ่กลางเรียวกลมผสมผสาน
หอมดอกไม้กลิ่นธูปฟุ้งลำธาร
แม่จ๋าวานช่วยตอบปลอบลูกที
แม่ปลาตอบถ้อยคำนำความว่า
พระคงคาสกปรกรกเหลือที่
เหล่ามนุษย์ผู้ทำลายหมายฤดี
ขอขมาชลธีแม่คงคา
ก่อนจะทิ้งขยะลงตรงเราอยู่
มนุษย์รู้แก่ใจใช่เดียงสา
แต่มักง่ายในสันดานแต่นานมา
น้ำเสียของสิ้นค่า เอามาทิ้ง
แม่น้ำจึงรองรับน้ำมือมนุษย์
เรามิอาจยั้งหยุดในทุกสิ่ง
ปลาอย่างเราเหงาเศร้าเงาความจริง
หวั่นประวิงพิษภัยในคงคา
ลูกดูสิปู่ย่าตายายเจ้า
เหม็นน้ำเน่าหายใจให้ผวา
เมื่อไม่นานข่าวว่าปลาโลมา
ก็ซบหน้ามาตายหาดทรายงาม
....นี่คือคำอ้างอิง...ของแม่ปลา....
วุ้นเส้น กิตติกานต์
14 พฤศจิกายน 2553 13:51 น.
กิตติกานต์
เธอตื่นหรือยัง ความรัก ?
ต้องฟูมฟักสักแค่ไหน...จึงจะผลิดอกออกใบ
สถิตในใจใครสักคน
เธออยู่ที่ไหน ความรัก ?
โปรดมาทักทายสักหน....มายิ้มมาแย้มแต้มกมล
ปรนการต่อเฝ้าคอย
เธองดงามแค่ไหน ความรัก ?
จะสลักถ้อยคำเรียงร้อย ...กี่ล้านคำหวานล่องลอย
.เพียงจะสอยมาครอบครอง
เธอหลับอยู่หรือ ความรัก ?
.เธอพักที่รอหรือหอห้อง.....โปรดทิ้งท่วงท่าทำนอง
โลกกู่ก้อง ร้องเรียกหาเธอ
ให้ฉันปลุกไหม ความรัก ?
จะได้ประจักษ์แก่ใจเสมอ....อย่าให้คอย คอย คอยเก้อ
จนเผลอแอบร่ำ น้ำตา
อยู่กับฉันได้ไหม ความรัก ?
ฉันตระหนักซาบซึ้งคุณค่า...โปรดประทับกับดวงวิญญา
ตราบจนกว่าชีวินจะสิ้นลม.
....................................................
.....................................................กิตติกานต์
8 พฤศจิกายน 2553 14:24 น.
กิตติกานต์
...ผืนแผ่นดินเมืองใดไร้ขยะ
เมืองนั้นจะดูสง่ามีราศี
หากเมืองใดขยะเกลื่อนปฐพี
เป็นเมืองที่น่าอายในสันดาน
...คำขวัญว่า ทิ้งขยะให้ถูกที่
ตัวบ่งชี้พฤติกรรมนำทุกด้าน
เป็นวินัยปลูกฝังยั่งยืนนาน
ให้ลูกหลานช่วยกันรักษ์แผ่นดิน
...เริ่มกันที่ถิ่นฐานสถานอาศัย
เก็บขยะแยกไว้ไม่ติฉิน
ขยะเปียกบางอย่างฝังลงดิน
ก็หมดกลิ่นเป็นปุ๋ยดินซุยดำ
...ถุงพลาสติก ขวดน้ำ ของเหลือใช้
ขยะบางอย่างแยกไว้คุณค่าล้ำ
ส่งโรงงาน รีไซเคิลอย่าเมินทำ
เป็นประจำหยุดโลกร้อนช่วยผ่อนคลาย
...เลิกเถิดนะ ทิ้งขยะไม่เลือกที่
ตามนที ท้องถนน คนมักง่าย
ขยะเกลื่อนเต็มเมืองเรื่องน่าอาย
วอนตายายลุงป้าพี่น้าอา
...เมื่อลมพัดขยะปลิวทุกแถวถิ่น
อย่าชาชินสกปรกรกหนักหนา
เหมือนคนสวยสิวเสี้ยนล้ำรำคาญตา
แม้ผู้ดีมีปัญญาก็น่าชัง
...หากบ้านใดเมืองใดไร้ขยะ
เมืองนั้นจะพิลาศทุกวาดหวัง
สะอาดตาเจริญใจด้วยจริงจัง
บ้านทุกหลังสุขใจได้ร่วมมือ
Lovers
0 คน เลิฟกิตติกานต์
Calendar
หน้าส่วนตัว
1860
