14 พฤศจิกายน 2551 21:44 น.
กิตติกานต์
ขอบคุณ...ที่มีคุณอยู่ในโลกนี้
ทำให้มีกำลังใจไม่ไหวหวั่น
ขอบคุณ..ที่ได้คิดถึงคุณทุกวัน
ได้สร้างสรรค์สิ่งดีดี
ขอให้คุณ...สุขกายและใจ
อย่ามีสิ่งใดให้หมองศรี
เป็นผู้ทำประโยชน์ต่อไป...นะคนดี
โลกใบนี้...ต้องการคุณ .
# กาลเวลา 2548 #
14 พฤศจิกายน 2551 21:24 น.
กิตติกานต์
ชมฟ้าคืนค่ำ....
กาพย์ฉบัง 16
คืนนี้พระจันทร์ทรงกลด สุกใสสวยสด
เปล่งประกายรัศมี
แสงจันทร์กระจ่างราตรี ดวงดาวมากมี
เคียงฟ้ากระจัดกระจาย
แผ่นฟ้าดำขลับระบาย สุดจะบรรยาย
ความงามแห่งท้องนภา
เงียบสงบในเวหา มิอาจพรรณนา
เท่ากับเพียงได้มาชม
เย็นฉ่ำน้ำค้างพร่างพรม เย็นฉ่ำสายลม
เย็นฉ่ำดื่มด่ำฤทัย
ธรรมชาติงามวิไล แม้จิตรกรไซร้
มิอาจวาดได้สวยปาน
แสงนวลชวนใจประสาน ให้จิตเบิกบาน
สุขสมชมฟ้าค่ำคืน
ยามนี้คุณหลับหรือตื่น โลกยามดึกดื่น
เพียงอยากให้คุณได้ชม.
# เชียงใหม่ # ตุลา 2546 #
" ชมฟ้าคืนค่ำ 2 " กาพย์ฉบัง 16
14 พฤศจิกายน 2551 21:09 น.
กิตติกานต์
กาพย์ฉบัง 16
คืนนี้ดาวพราวเต็มฟ้า ทอแสงเจิดจ้า
ระยิบระยับอยู่ไกล
ฟ้ามืดใช่มืดหม่นใจ หมู่ดาวสุกใส
อยู่ที่ใดก็ได้ชม
ปล่อยใจลืมเรื่องเศร้าตรม ให้จิตภิรมย์
แหงนหน้ามองฟ้านับดาว
ตรงไหนหนอหัวใจหาว มากมายเรื่องราว
เล่าสู่กันฟังบ้างสิ
คุณอยู่ที่ใดยามนี้ อยากให้คุณมี
เวลาดูท้องฟ้าจัง
ฟังนะโปรดตั้งใจฟัง เสียงกระซิบสั่ง
ผ่านดาวด้วยความห่วงใย
หากรู้สึกท้อแท้ใจ จงมองฟ้าไป
ปล่อยวางใจให้เสรี
ภาระหนักอึ้งที่มี บรรยากาศนี้
ให้คุณรู้สึกผ่อนคลาย
ชมฟ้าคืนค่ำให้สบาย แสงดาวเฉิดฉาย
ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ.
# บ้านคลองซาง #
"ชมฟ้าคืนค่ำ"กาพย์ฉบัง 16
14 พฤศจิกายน 2551 20:47 น.
กิตติกานต์
แว่วสำเนียงเสียงไพรไหวแผ้วผ่าน
สาดสำเนียงเสียงลำธารกังวานแว่ว
เงียบสงัดกลางไพรในถิ่นแนว
รับรู้แล้ว เรไร ในค่ำคืน
หยดน้ำค้างเวิ้งว้างไม่ว่างเปล่า
กลางขุนเขาสอยดาวปลุกเราตื่น
หนาวน้ำค้างกลางไพรไร้ไฟฟืน
ผ้าห่มผืนหลับใหลได้ไม่หนาวเกิน
พอยามเช้ารื่นรมย์ชมปักษี
หลากพันธุ์มีที่สอยดาวเจ้าบินเหิน
ชื่นน้ำค้างวาววับจับจิตเพลิน
เขาพาเดินที่ใดเราไปกัน
กับบทเพลงแห่งสอยดาวเฝ้าฝันถึง
เพลงบทหนึ่งขับลำนำกับคำมั่น
สงบเงียบกลางป่าเขาเราผูกพัน
สายสัมพันธ์สานป่าอยู่คู่คงไทย
กับคืนนี้ใต้แสงดาวเราอบอุ่น
พอเคยคุ้นกลิ่นพนาที่อาศัย
ร่วมร้องเพลงขับกล่อมน้อมหัวใจ
เพื่อพงไพรสอยดาวอยู่คู่แผ่นดิน.
17 ก.พ.2548
### อ่านจบแล้ว กรุณาติชม กวีอ่อนหัด ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ ###
14 พฤศจิกายน 2551 20:38 น.
กิตติกานต์
เพลงใบไม้หวิวไหวต้องใบสน
กล่อมกมลคนเหนื่อย...อย่าเรื่อยล้า
ประกายดาวพราวกระพริบระยิบตา
ทอแสงมาทักใจ...อยู่ไหนใจ...
ขอบฟ้ากว้างเวิ้งฟ้ามหาสมุทร
หรือสิ้นสุดแดนดิน ณ ถิ่นไหน
จักเจ็บปวดรวดร้าวสักเท่าใด
กลับเถิดใจ เยียวยาใจให้หายดี
มาที่นี่ขอเชิญชวนสวนสงบ
หอมกลิ่นอบอวลร่ำงามดอกไม้
คีตศิลป์ธรรมชาติเพราะบาดใจ
ซึ่งจัดไว้ต้อนรับ...ใจกลับเรือน.
กลับเถิดใจ...เยียวยาใจให้หายดี...
หน้าส่วนตัว
1288
Lovers
0 คน เลิฟกิตติกานต์
Calendar
