2 ธันวาคม 2551 21:51 น.
กิตติกานต์
สิ่งใดที่ทำให้ใจมีสุข
จงรีบปลุกดวงใจไขปัญหา
ปรารถนาสิ่งใดในโลกา
จงบอกมาคืนนี้จะเสกให้...
คิดให้ดีก่อนขอรอยั้งคิด
ตรวจดูจิตยามนี้ผลิผ่องใส
3 ประการหนุนเกื้อเหนือสิ่งใด
จงเป็นไปตามต้องการ...โอม....เพี้ยง.
อะไรๆก็ยุ่งยากและยากแท้....เล่นเวทมนตร์เลยดีกว่าพวกเรา...
อธิษฐานตามใจชอบ.....เลยค่ะ.....
26 พฤศจิกายน 2551 21:48 น.
กิตติกานต์
......Hi บายดีไม๊
ขอบคุงที่ท๊ากทายมาอย่างยิ่ง
แหมคุนนี่..น่าร๊าก จิงๆ
แม่ยอดหยิงอยากเจอเทอสักครา...
.....อ่านแล้วก็รู้สึกขำ
กำลังทำอะไรกันอยู่หนา
ภาษาไทยคราววิบัติต้องพัฒนา
" หวัดดีจร้า" ทำไมใยมี ร
.....คำว่าเดี๋ยว กลายเป็นคำเขียนว่า "เด๋ว"
เล่นนานนานปวดเอวเสียจริงหนอ
"ม่ายเปนราย" "มายหรอ" สุดจะท้อ
ภาษาไทยจะสานต่อได้อย่างไร?
....."จิงๆคับ ไคบอก" อย่าหลอกเล่น
เห็นและเห็น ภาษาไทย โอ้ใจหาย
ฉันจึงต้องขอไว้หน้าโปรไฟล์
ช่วยอนุรักษ์ภาษาไทยให้ยั่งยืน
....."ทำรัยอยู่จร๊ะ" ทำอะไรอยู่จ๊ะ
"ไปแระคะ" ไปแล้วค่ะ อย่าได้ฝืน
เล่นไป ดูไป ใจกล้ำกลืน
ขอจงตื่น..รักษ์ภาษาค่าแห่งไทย.
......โปรดช่วยกันรักษ์ภาษา...ก่อนที่จะเกินเวลาแก้ไข...
ขอบคุณค่ะ.......กิตติกานต์
24 พฤศจิกายน 2551 20:30 น.
กิตติกานต์
ค่ำแล้ว...นะที่รัก
จงประจักษ์ว่าฉันห่วง
หมู่นกคืนรังรวง
เวลาล่วงไม่ลืมเลือน
รู้ว่า...เธอทุกข์หนัก
อย่าโหมหักใจลอยเลื่อน
พักเถิด...ชมดาวเดือน
ฉันเป็นเพื่อนอยู่ตรงนี้
ดาวตกจากฟากฟ้า
สู่โลกาก็มากมี
คืนผ่าน...พันราตรี
ดาวยังมี...มากเหมือนเคย
ความหวังก็เช่นกัน
คงมีวันได้ชื่นเชย
โลกงามยามเอื้อนเอ่ย
ทุกข์ใดเลยขอให้คลาย
ตั้งจิตและใจมั่น
ปณิธานไม่ห่างหาย
ชีวิตไม่วางวาย
สู้ต่อไป...ใจอดทน
ทุกข์ใดให้ระงับ
จงสดับสิ้นสับสน
ละลง..ปลงใจตน
ก็จะพ้นทุกข์ถมใจ.
21 พฤศจิกายน 2551 11:12 น.
กิตติกานต์
......ต่อให้สอย ดาวเดือน ที่เกลื่อนฟ้า
หยิบดารา กระพริบพร่าง มาวางให้
ต่อให้เก่ง แกร่งกล้า เหนือกว่าใคร
อย่าหมายใจ.....ว่าจะรัก.....
......ต่อให้บอก ว่ารัก สักล้านครั้ง
ก็มิยัง คลอนใจ คลายแน่นหนัก
ไม่ปรารถนา สิ่งใด อย่าทายทัก
ถึงโลกจัก แตกสลาย.....อย่าหมายใจ
......ต่อให้มอบ ดวงจิต ชีวิตนั้น
จะยืนยัน ความจริงใจ คงไม่ได้
ต่อให้โลกนี้ มิมีใคร
อย่าหมายใจ ว่าฉัน.....จะรักคุณ.
************
20 พฤศจิกายน 2551 15:57 น.
กิตติกานต์
หากเหนื่อยล้าหัวใจ
และไม่รู้จะไปไหนดี
ปล่อยวางใจให้เสรี
มาที่นี่ป่าพงไพร
มาฟังเสียงสายลม
ผสมเสียงหริ่งไร
มองแสงดาวพร่างพราย
ฟังเสียงหัวใจ..ของตัวเอง
ยามทุกข์ไร้คนปลอบใจ
ป่าพงไพรช่วยกล่อมบรรเลง
เสียงน้ำฟังคล้ายเสียงเพลง
ป่าบรรเลงเพราะจับใจ
ชมนกชมผีเสื้อกัน
ทุกคืนวันไม่หวั่นไหว
น้ำค้างต้องแสงแพรวพราย
ธรรมชาติคือสายใย..... ร้อยดวงใจของทุกชีวี
หากเหนื่อยล้าหัวใจ
และไม่รู้จะไปไหนดี
หลับตาลงซิคนดี
มาที่นี่...ป่าสอยดาว .
ป่าสอยดาว
หน้าส่วนตัว
1969
Lovers
0 คน เลิฟกิตติกานต์
Calendar
