29 กันยายน 2553 19:30 น.
กิตติกานต์
อุ่นไอดวงตะวันฉาย
แย้มยิ้มพริ้มพราย
อยู่ในสองนัยน์ตาหวาน
ขณะ ณ จิตเบิกบาน
รอบข้างสราญ
แด่จิตวิญญาณอันเสรี
หัวใจไร้ผู้นำชี้
อ่าน เขียน บทกวี
ด้วยอิสระนิรันดร์
ความคิด ความอ่าน ความฝัน
เสมอรางวัล
สรรค์สร้างจินตนาการ
กล่อมเกลาเยาว์วัยพ้นผ่าน
โลกของอีกด้าน
อาจตระการกว่าด้านนี้
ดวงตะวันฉายรุ้งสี
ดั่งอัญมณี
วะวับจับหยาดน้ำค้าง
ชีวิตนี้ล้วนแตกต่าง
ท่ามกลางเส้นทาง
ยี่สิบสี่นาฬิกาเท่ากัน
เราบริหารตะวัน
โยงใยผูกขวัญ
แด่วัย แด่วันอันเสรี.
...........................................
...........................................
แด่จิตวิญญาณเสรี..
วุ้นเส้น กิตติกานต์ *_*
17 สิงหาคม 2553 14:45 น.
กิตติกานต์
อยากพับแผ่นฟ้าให้ใกล้ใกล้
จะดูแลเฝ้าไข้ในทุกที่
เป็นห่วง เหลือเกินคนดี
อยู่ทางนี้กระวนกระวายใจ
อยากไปพบไปหาไปเห็นหน้า
ปรารถนาได้อยู่เคียงชิดใกล้
คอยช่วยคอยปลอบมอบห่วงใย
อยากให้เธอสุขใจและหายดี
แต่สิ่งที่ทำได้...
กำลังใจส่งไปให้ทั้งหมดนี้
ฝากฟ้าฝากตะวันฝากนที
ฝากมาลีหอมกรุ่นให้หนุนแทน
..........................................................
..........................................กิตติกานต์
8 สิงหาคม 2553 19:35 น.
กิตติกานต์
วันแม่สำหรับฉัน...มีทุกวัน...
๑ เมื่อวัยเด็กแม่บอก..แม่สอนว่า...
...แม่บอกว่าตั้งใจเรียนนะลูก
แม่จะปลูกผักเลี้ยงปลาหาส่งเจ้า
ท่ามชีวิตจนจนคนอย่างเรา
เอาอย่างเขาบางใครไม่ได้เลย
...นี่ข้าวปลาอาหารแม่ใส่กล่อง
ไว้อิ่มท้องกลางวันนะลูกเอ๋ย
ไข่ต้มสุกคลุกน้ำปลาว่าอย่างเคย
แม่เฉลย...เพียงนี้ที่ทำได้
...ไม่มีรถคันงามตามไปส่ง
เจ้ายังคงปั่นจักรยานแรงต้านไหว
ถีบสองเท้าออกกำลังหยั่งแรงใจ
ยิ้มสดใสรู้สัมมาคารวะครู
...อดทนหน่อยเสื้อผ้ายังใส่ได้
สีขาวอาจหม่นไปไม่ใหม่หรู
แต่ใช่เป็นอุปสรรคนักใฝ่รู้
สิ่งที่ดูสะอาดกายสะอาดใจ
...ในวันหยุดอย่าเพิ่งเที่ยวไปวิ่งเล่น
เจ้าอาจเป็นกำลังสำรองไว้
หากแม่พ่อร้องขอช่วยทันใด
เป็นกำลังยิ่งใหญ่ได้ทุกครา
...พ่อกับแม่จนแท้แก้ไม่ได้
อดออมไว้เพื่อลูกเรียนสูงกว่า
จะตรากตรำมิท้อต่ออุรา
ปริญญาของลูกปลูกไว้คอย
...หนทางอีกยาวไกลในข้างหน้า
ปรารถนาผ่องผุดใช่สุดสอย
ใช่เอื้อมมือไขว่คว้าซึ่งดาวลอย
ความฝันซอยถี่ถี่....ให้ดีใจ
๒ เมื่อวัยทำงานแม่บอก...แม่สอนว่า
...แต่ละวันของเจ้านั้นเหนื่อยนัก
โอ้ลูกรักพักผ่อนอย่าอ่อนไหว
ตักของแม่คอยเจ้าดั่งเยาว์วัย
อยากจะหนุนเมื่อใดอย่ารอรี
...มือไม้แม่หยาบกร้านด้านงานหนัก
แต่ความรักอ่อนอุ่นละมุนศรี
ฟังเถิดลูกผูกถ้อยร้อยวลี
คำแม่มีคำปลอบโยนอ่อนโอนรัก
...แม้วันนี้เจ้ามีทุกอย่างพร้อม
แต่อย่ายอมลืมหลังครั้งปักหลัก
เมื่อเยาว์วัยลำบากยากยิ่งนัก
แม่ฟูมฟักรดน้ำค่ำพรวนดิน
...มาวันนี้เจ้าเติบใหญ่ได้มีสุข
จงปลอบปลุกรอบข้างอย่างถวิล
จงนึกถึงวันที่...ไม่มีกิน
ใครโบยบินมาด้วยช่วยตอบคุณ
...แม่ภูมิใจตัวลูกเฝ้าผูกขวัญ
ผ่านคืนวันร้อนเลาะเกาะฟ้าอุ่น
จงยิ้มงามตามใจละไมละมุน
ดวงตาขุ่นฝ้าฟางกางรักรอ...
.................................................*_*
๑๒ สิงหาคมนี้
ขอมอบความรักให้กับแม่ทัศนีย์
แม่ผู้สอน ผู้ให้รักและให้ยึดมั่นในความดี
และขอเป็นลูกคนดีของแม่ทุกๆวัน
รักแม่ที่สุดค่ะ
...................................กิตติกานต์ *_*
28 กรกฎาคม 2553 22:19 น.
กิตติกานต์
29 กรกฎาคม เป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ
เพื่อเป็นการร่วมสืบสานภาษาไทย
โปรดอย่าบอกรักฉัน ด้วยคำว่า " I LOVE YOU"
แต่ขอให้บอกว่า "ผมรักคุณ"
.............ขอบคุณนะคะที่ให้ความร่วมมือ *_*
...เราคนไทยชื่นใจในภาษา
อักษราสร้างสีสันวรรณศิลป์
ใจสื่อใจ คำสื่อคำ น้ำคำริน
ถ้วนทุกถิ่นสื่อสารทั่วขวานทอง
...ภูมิคุ้มกันความเป็นไทยในถิ่นฐาน
ด้วยภาษาสืบสานขานสนอง
เป็นปึกแผ่นแดนไทยในถิ่นทอง
ใช้ภาษาปรองดองซึ่งผองไทย
...หากไม่มีภาษาไทยในวันนี้
อาจไม่มีสื่อสัมพันธ์ต่อกันได้
อาจขาดคำสื่อจิตมิตรใจ
อาจเป็นทาสชาติใดไม่อาจรู้ !
...เพราะภาษาดำรงคงเอกลักษณ์
เกียรติศักดิ์ศรีสยามคงนามอยู่
ความเป็นไทยไขภาษาพาเชิดชู
ไม่อดสูอายเขา เราภูมิใจ
...เพราะภาษาเดียวกันร่วมสรรค์สร้าง
กิจทุกอย่างภาษานำพาให้
สัมฤทธิ์ผลสมหวังดั่งตั้งใจ
ภาษาไทยเป็นเอกเอนกอนันต์
...เพราะเราพูดคำว่ารักประจักษ์จิต
จึงพิชิตหัวใจได้ไม่หวั่น
หากบอกไป I love you ดูขำครัน
ด้วยคำนั้นมิลึกซึ้งถึงแก่นใจ
...เพราะเรามีภาษาสื่อความคิด
จึงแจ้งจิตมวลมิตรสนิทได้
ร้อนเรียงคำสีสันวรรณคดีไทย
มรดกอวดโลกได้ไปชั่วกาล
...มาเถิดหนาพี่น้องตรองให้ชัด
ความวิบัติขจัดไปให้พ้นผ่าน
มือร่วมมือ ใจร่วมใจไทยตระการ
ดอกเบ่งบานกรุ่นภาษามาตุภูมิ
......................................................
................................กิตติกานต์ *_*
28 มิถุนายน 2553 21:20 น.
กิตติกานต์
เบ่งบานขานนิยามกาลชีวิต
เจ้าประดิดประดอยออกบอกความหมาย
กลางสายหมอกละลอกริ้วพลิ้วระบาย
เจ้าหายใจรายรอบมอบอุทยาน
...ทำหน้าที่วาระ ณ ชีวิต
เพียงเวลาน้อยนิดจริตก้าน
ดอกชมพูสวยงามตามวิญญาณ
เพียงเบ่งบานอวดโลกไร้โศกตรม
...จะกี่ฝน กี่ลม กี่แดดร้อน
มิอ้อนวอนใครอื่นมิขื่นขม
ชูดอกช่อล้อเล่นเซ่นสายลม
มิเจ็บคมคำใครต่อใจจินต์
...ปรารถนาหัวใจในดอกไม้
มิหวั่นไหวต่อใจใครทั้งสิ้น
สรรพสิ่งทุกเสียงเพียงได้ยิน
ปล่อยใจชินคุ้นย้ำคำว่ารัก
................................................
...........................กิตติกานต์ *_*
Lovers
0 คน เลิฟกิตติกานต์
Calendar
หน้าส่วนตัว
1958
