14 มิถุนายน 2546 20:37 น.
กำไลแก้ว
อนาคตข้างหน้าคาดไม่ได้
วันนี้ตายพรุ่งนี้อยู่หยั่งไม่ถึง
วันข้างหน้าควรเข้าใจให้ลึกซึ้ง
เพื่อเป็นหนึ่งบรรลุซึ่งความพอใจ
หลาย ๆ ครั้งสิ่งรอบข้างคอยสอนบอก
เป็นการฟอกจิตใจในหลายหน
เราจึงหมั่นสร้างสิ่งดีในใจตน
บรรลุผลคุณธรรมล้ำจรรยา
11 มิถุนายน 2546 15:40 น.
กำไลแก้ว
วิตกหนักอาภัพนักชีวิตนี้
ทุกอย่างมีให้คิดมิเว้นว่าง
หากผิดพลั้งก็จะกลายเป็นหลงทาง
เหมือนเคว้งคว้างผู้คนกังวลใจ
อันจะเดินก้าวไปในภายหน้า
มองดูฟ้าก็ไกลเกินใฝ่ฝัน
แต่ชีวิตยังมีชีพต้องคิดพลัน
เดินตามฝันถึงสิ่งนั้นไกลแสนไกล
เกิดมาแล้วทุกคนต้องเวียนว่าย
ยังมิสายที่จะคิดลุกขึ้นสู้
สิ่งต่าง ๆ. ..ผ่านมาเหมือนเป็นครู
ต้องเรียนรู้เพื่อสู้ตามทางเดิน
แต่ละทางแสนคดดูลดเลี้ยว
ผ่านน้ำเชี่ยวภูผาที่สูงเด่น
คนที่สู้เท่านั้นจักเดินเป็น
ผ่านทุกเข็ญยากเย็นนับประการ
9 มิถุนายน 2546 15:50 น.
กำไลแก้ว
ที่รักฉันป่วยเป็นไข้
เขาเป็นเช่นไรห่วงใยยิ่งนัก
หรือว่าเขาจะเจ็บหนัก
ถึงได้กังวลใจนักนะเรา
สวดมนต์ภาวนา
ขอเธอจ๋าจงหายป่วยไข้
เธอเป็นอย่างนี้รู้ไหมใคร
ที่กังวลใจอยู่คนเดียว
อยากเสกตัวเองกลายเป็นหมอ
จะได้รอทำการรักษา
จะคอยวัดไข้คอยจัดยา
มารักษาให้บรรเทา
ยามพักฟื้นหากเธอเหงา
จะมีฉันคอยเป็นเงาอยู่เคียงใกล้
คอยรักษาดูแลกายและใจ
ด้วยความรัก ความห่วงใย และอาทร
9 มิถุนายน 2546 15:45 น.
กำไลแก้ว
เสาร์อาทิตย์หยุดเรียนเขียนการบ้าน
จันทร์ถึงศุกร์พล่านเรียนเขียนหนังสือ
ช่วงเย็นของทุกวันต้องฝึกปรือ
ท่องหนังสือเขียนด้วยมือให้เข้าใจ
แต่ละวันรายงานไม่หยุดหย่อน
ครูช่างสอนสั่งงานไม่ขาดสาย
เรานักเรียนเขียนตามเหมือนสบาย
ยังไม่วายถูกดุเพราะคุณครู
ส่งงานการบ้านหาว่าช้า
นี่เธอเขียนมาให้ใครอ่าน
ใช้อะไรเขียนงานและการบ้าน
คุณครูอ่านแล้วดูไม่เข้าใจ
ตัวอักษรของเธอเหมือนไก่เขี่ย
ครูไล่เบี้ยทีละตัวคอยสั่งสอน
บอกให้ฉันเขียนใหม่อีก10ตอน
เพื่อน ๆมองดูฉันอย่างเข้าใจ
กรรมหนอกรรมดูครูทำกับฉันได้
เขียนแทบตายกลับกลายอ่านไม่ออก
รู้ไหมคะคุณครูหนูจะบอก
ก็หนูลอกเลยต้องเขี่ยมาส่งครู
9 มิถุนายน 2546 15:29 น.
กำไลแก้ว
กล่าวถึง.....รายงาน....วิชาหนึ่ง
ซึ่งมีการ.....เรียบเรียง...ลงแผ่นใส
นักเรียน...ทำกัน...อย่างตั้งใจ
เหตุไฉน...ครูนั่งหลับ...ไม่ฟังเลย
อาจเป็นเพราะ...คุณครูเขา...คงนอนดึก
เราก็นึก...เข้าใจ...ในเหตุผล
ดีอยู่อย่าง...ที่ครูนั่ง...ไม่นอนกรน
ถึงไม่สน...เราก็คง...ต้องรายงาน
ที่ทำไป...ก็ใช่...คือหน้าที่
ส่วนหนึ่งมี...คือคะแนน...ก่อนสอบไล่
ที่รวบรวม...เนื้อหา...อย่างตั้งใจ
ก็กลัวใคร...กล่าวหา...หน้าที่ครู
ขอครูจง...เข้าใจ...ในหน้าที่
ว่าครูมี...ส่วนหนึ่ง...ในการสอน
หากคุณครู...มาได้เห็น...บทคำกลอน
หนูกราบวรณ์...ครูจงรู้...หน้าที่ตน
หน้าส่วนตัว
3512
