2 เมษายน 2547 17:56 น.
กำมะหยี่
เปรียบมนุษย์กับผีเสื้อตัวน้อย
ค่อยค่อยบินไต่ตอมมวลบุปผา
ดูดน้ำหวานจากเกสรช่อผกา
แล้วพากันจากไปไม่หวนคืน
ดั่งคนจรหมอนหมิ่นผจญภัย
ก้าวไปสู่แดนไกลเป็นร้อยผืน
ปราศจากอนาคตอันยั่งยืน
เมื่อถึงคืนลาลับกลับสู่ดิน
1 เมษายน 2547 22:40 น.
กำมะหยี่
คิดว่าเราเก็บมันเอาไว้ได้
แล้วทำไมถึงให้ออกมาเพ่นพ่าน
เริ่มกลัวว่าเสียงของมันจะกังวาน
ไม่ได้การณ์แล้วสิทำไงดี
1 เมษายน 2547 18:39 น.
กำมะหยี่
How can I tell you what I feel.
I have enough the time till I will.
Now I know my feeling has change.
I will wait for you to tell me,
Honey we are same heart
1 เมษายน 2547 18:22 น.
กำมะหยี่
How can I tell you what I feel.
I have enough the time till I will.
Now I know my feeling has chang.
I will wait for you to tell me,
Honey we are same heart
1 เมษายน 2547 18:04 น.
กำมะหยี่
ถ้าไม่อยากคบเป็นเพื่อน
ก็ไม่ต้องทำตัวเถื่อนจะได้ไหม
หากนิสัยเลวๆอยู่บ่อยไป
ใครหน้าไหนเค้าจะอยากคุยกะแก
หน้าส่วนตัว
717
