4 เมษายน 2547 21:39 น.
กำมะหยี่
นั่งตรงที่เดิมวันวานผ่านพ้น
เด็กน้อยคนเก่าวัยเยาว์เติบใหญ่
มองไปแห่งนั้นฉับพลันแปลกใจ
จากที่เคยเหมือนอยู่ไกลๆ
แต่วันนี้กลับใกล้เข้ามา
ไม่ยากที่จะเดินไปหา
แค่เอื้อมมือสามารถไขว่คว้า
แต่ทว่าน่ากลัวจัง
4 เมษายน 2547 21:38 น.
กำมะหยี่
นั่งตรงที่เดิมวันวานผ่านพ้น
เด็กน้อยคนเก่าวัยเยาว์เติบใหญ่
มองไปแห่งนั้นฉับพลันแปลกใจ
จากที่เคยเหมือนอยู่ไกลๆ
แต่วันนี้กลับใกล้เข้ามา
ไม่ยากที่จะเดินไปหา
แค่เอื้อมมือสามารถไขว่คว้า
แต่ทว่าน่ากลัวจัง
3 เมษายน 2547 21:46 น.
กำมะหยี่
ทุกอณูของหญ้าดูไร้ค่าจัง
ใครๆก็ชิงชังพวกชนชั้นของเขา
เสียงของดอกหญ้า เดี๋ยวอย่าเพิ่งเหมา
เราจะลองเล่าเรื่องราวให้ฟัง
วันฟ้าแจ่มใสเมฆระบายยิ้มสีขาว
แสงแห่งดาวส่องสกาวอยู่ทั่วไป
ใครกันร้องไห้ อย่าได้เศร้าใจ
หญ้าน้อยเหมือนจะบอกไม่เป็นไร
เราจะให้ปุยฝ้ายเหล่านั้นไป
หนูน้อยยิ้มร่าเริงน่าดีใจ
มองของเล่นชิ้นใหม่เต้นระบำ_______ยามหลุดลอย
หันไปเอ๊ะนั่นพรานหนุ่มใกล้ถูกสอย
วิ่งตรงรี่เข้ามาพลอย ญ. หญ้าพักพิง
น้ำใจเต็มเปี่ยมเจ้าพร้อมเป็นที่แอบอิง
ที่พักพึ่งพิงที่พักผ่อนคลายใจ
เค้าคิดว่า ญ. หญ้ายิ่งใหญ่จังเลย
3 เมษายน 2547 21:45 น.
กำมะหยี่
ทุกอณูของหญ้าดูไร้ค่าจัง
ใครๆก็ชิงชังพวกชนชั้นของเขา
เสียงของดอกหญ้า เดี๋ยวอย่าเพิ่งเหมา
เราจะลองเล่าเรื่องราวให้ฟัง
วันฟ้าแจ่มใสเมฆระบายยิ้มสีขาว
แสงแห่งดาวส่องสกาวอยู่ทั่วไป
ใครกันร้องไห้ อย่าได้เศร้าใจ
หญ้าน้อยเหมือนจะบอกไม่เป็นไร
เราจะให้ปุยฝ้ายเหล่านั้นไป
หนูน้อยยิ้มร่าเริงน่าดีใจ
มองของเล่นชิ้นใหม่เต้นระบำ_______ยามหลุดลอย
หันไปเอ๊ะนั่นพรานหนุ่มใกล้ถูกสอย
วิ่งตรงรี่เข้ามาพลอย ญ. หญ้าพักพิง
น้ำใจเต็มเปี่ยมเจ้าพร้อมเป็นที่แอบอิง
ที่พักพึ่งพิงที่พักผ่อนคลายใจ
คุณๆเห็นว่าไงหญ้ายิ่งใหญ่จัง
3 เมษายน 2547 14:50 น.
กำมะหยี่
เด็กคนหนึ่งท่วงท่าท่วงทีดี
บุคลิกมีสง่า ช่างพาที
เสียแต่ว่าทระนงตัวซะไม่มี
ว่าข้านี้นั้นเก่งคุณต้องง้อ
ผู้ใหญ่เห็นว่ามันเก่งก็เลยยอ
แต่ก็รอให้โอกาสเด็กหน่อยหนอ
มีเวลาให้เท่าไหร่ก็ไม่พอ
ขี้เกียจรอเด็กอวดเก่งช่างหัวมัน
หน้าส่วนตัว
978
