17 เมษายน 2547 13:59 น.
กำมะหยี่
นั่งนั่งนั่ง .... นั่งรอไปเรื่อยๆ
มีแต่คนเดินเอื่อยๆมาให้เห็น
คนซื้อของกว่าจะซื้อช่างยากเย็น
นี่แหละเป็นทุกข์เข็ญของนายชัย
เซ็งจังเลยคุณคร้าบ..แวะมาเหอะ
จะซื้อเยอะหรือน้อยชอบอันไหน
หยิบขึ้นมาดูใกล้ๆตามพอใจ
แล้วค่อยตัดสินใจถามราคา
มูลค่าของนั้นตามแต่เนื้อ
ถ้าเผื่อว่างบจำกัดก็เสนอ
ผมจารีบลดทันทีน้า...คุณเธอ
กลัวต้องไปซับน้ำตาที่ก้นครัว
เดินมาแล้วนั่นไงแม่ยาใจ
ขายได้เงินเท่าไหร่แล้วคะผัว
นายชัยยอกรกล่าวลิ้นระรัว
เกือบเป็นกอบเป็นกำแล้วน้องหมวย
อีกสี่ซ่าห้าบาทเต็มแล้วจะ
คงพอค่าซื้อมือถือแบบสวยๆ
เมียผมคงจะได้อวดความรวย
ส่วนผมซวยนั่งเศร้าช้ำกว่า
13 เมษายน 2547 12:38 น.
กำมะหยี่
Farmers work in the field.
Since morning to noon they still.
Almost 5 oclock till in the farm.
This ground full with cereal.
That made they feel pround.
Enjoyment is all around.
Put your hand and join with me.
7 เมษายน 2547 17:56 น.
กำมะหยี่
ฟ้าสวยใสแต่ใจหม่นชอบกลนัก
โอ้ ! เพื่อนรักทำไมทำห่างเหิน
หันมามองหน่อยสิอย่าหมางเมิน
เกี่ยวก้อยนะเพื่อนเกลอมาดีกัน
5 เมษายน 2547 15:56 น.
กำมะหยี่
.....โพล้เพล้พลบค่ำแล้ว ประไร
แสงหิ่งห้อยสว่างไป ทั่วต้น
ลำพูที่อยู่ยืนได้ ไม่ว่า ห่วงหวง
พร้อมจิตที่แรงกล้า ว่าอ้า ด้วยกัน.....
4 เมษายน 2547 22:38 น.
กำมะหยี่
ขอวานดวงแขแลดวงตะวัน
เหมือนที่ฉันนั้นเฝ้ารอคอยเขา
อยากให้สายลมพัดมาเบาเบา
ถึงจะเหงายังเฝ้าปองรักเธอ