24 กรกฎาคม 2546 18:52 น.
การ์ตูน
ไม่มีทางไป
จึงต้องกลับมานั่งร้องไห้ที่เดิมตรงนี้
ไม่มีใครสนใจจะใยดี
เลยต้องมาเพ้อพร่ำที่นี่...ริมหาดทราย
ระบายความเจ็บปวดด้วยน้ำตา
ขีดเขียนความร้าวล้า...ด้วยเศษไม้
ตะโกนให้ก้องฟ้า...ให้สมกับที่กักเก็บตลอดมา
.......ความเดียวดาย........
แล้วก็ล้มตัวนอนลงร้องไห้....เหมือนเดิม
ไม่มีที่ไหนที่จะไป
เพราะไม่ว่าอย่างไรกำลังใจก็ไม่อาจเพิ่ม
ความเจ็บในใจยังไง...ก็เท่าเดิม
จึงตัดสินใจกลับมาซ้ำเติม..ความเจ็บเดิมเดิม
...............ที่ทะเล...................
24 กรกฎาคม 2546 18:45 น.
การ์ตูน
สุภาพบุรุษเมฆขาว
ใฝ่ฝันถึงสุภาพสตรีดวงดาวที่สวยสุกใส
แม้บุรุษเมฆขาวมีตะวันเป็นเพื่อนรู้ใจ
ยังเฝ้าแอบเหงาเมื่อเห็นดาวกับจันทร์ฉายอยู่เคียงข้างกัน
อยู่ห่างด้วยระยะต่างของสีฟ้า
แอบเหว่ว้าเมื่อรู้ว่ารักไม่มีวันสมหวัง
เมฆขาวกับดวงดาวกลางคืนกับกลางวัน
ห่างเหมือนคนละฝั่งฝันทั้งที่ความจริงนั้นเหมือนอยู่ไม่ไกล
จึงยอมเปลี่ยนตัวเองเป็นเมฆดำแสนเศร้า
ทุกคืนจะแฝงตัวอย่างเหงาๆ--มองดาวหยอกล้อจันทร์ฉาย
ไม่รู้เลยเมื่อไหร่สุภาพสตรีดวงดาวจะเห็นใจ
หลายคราวที่ท้อจนแอบร้องไห้--
แต่ใครๆต่างเห็นค่าน้ำตาเป็นฝนโปรยปรายเท่านั้นเอง
----------- ------ ----
คืนหนึ่งงขณะมองฟ้าแล้วเกิดอารมณ์เศร้า เคยรู้สึกอยากได้อะไรที่มันอยู่เกินเอื้อม ท้ายที่สุด ยังไงมันก็เอื้อมไม่ถึงอยู่ดี ได้แค่มองอย่างทรมาน ปนสุขๆ ไปด้วย เลยได้อารมณ์ออกมาประมาณนี้
24 กรกฎาคม 2546 18:27 น.
การ์ตูน
ความรักของฉัน...แค่ดอกหญ้า
ไม่มีค่า..สนนราคา...ให้น่าจับต้อง
ไม่มีแม้ความน่าสนใจ...พอให้มอง
และไม่มีทางมีเจ้าของ
...........คอยใส่ใจ.............
ความเป็นตัวตนของดอกหญ้า
ยังคงความไร้ค่า....ไม่ว่านานแค่ไหน
ก็เหมือนกัน หัวใจของฉันที่ไม่เคยสำคัญกับใคร
มีชีวิตเพื่อรักใครใคร แต่ไม่ได้มีไว้เพื่อให้
..........ใครครอบครอง.........
23 กรกฎาคม 2546 20:56 น.
การ์ตูน
..........ฟ้าใส...วันไม่เหงา...........
โลกใบนี้ไม่มีวันว่างเปล่าอย่างที่เคยอีกครั้ง
ตั้งแต่ฉันตะโกนบอกว่า รักตัวเอง ออกมาดังๆ
..........ทุกสิ่งทุกอย่าง..ก็กลับคืนมา.........
ฉันมีชีวิตที่ใหม่แม้ยังอยู่กับอะไรที่เก่าๆ
และมีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกร้อยเท่า
เมื่อมองตัวเองว่า มีค่า
...เสียใจกับเธออย่างมาก...
ที่อิทธิพลความรักเธอโรยรา
ฉัน....วันนี้ไม่มีน้ำตา
แต่ยังยินดีที่ได้รู้จัก มุมมืดของกาลเวลา
.....อย่างเธอ......
23 กรกฎาคม 2546 20:33 น.
การ์ตูน
มองฟ้าแล้วคิดถึงคนฝั่งโน้น
กอดตัวเองกับขอบฟ้าไกลโพ้น อย่างเหว่ว้า
หยิบดาวดวงไกล คว้าไขว่ให้คนไกลตา
คว้าได้แต่ความเงียบของท้องฟ้า หยิบได้แต่น้ำตาตัวเอง
ทำไมมันไกลจังนะระยะทาง
นับวันช่องว่าง ยิ่งทำให้เค้วงคว้าง...จนร้องไห้เก่ง
ทรุดตัว ซบน้ำตาบนหน้า กับเพลงบางเพลง
เมื่อเลือกจะรักแล้วช้ำเอง ก็ทำได้แค่ฟังบทเพลงของน้ำตา
หน้าส่วนตัว
365
