5 ธันวาคม 2554 02:36 น.
การัณยภาส
หนึ่งดวงใจได้เกิดกำเนิดแล้ว
เป็นลูกแก้วนัยน์ตามาโปรดขวัญ
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูกัน
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ล่วงมา
ชีวิตน้อยเติบใหญ่ในมือพ่อ
ไม่ย่อท้อฟูมฟักรักหนักหนา
แม้นลำบากยากไร้ในชีวา
ไม่เคยว่าพร่ำบ่นอดทนจริง
ด้วยโลกนี้มีกรรมนำวิบาก
ต้องตรำตรากมากน้อยคอยสู่สิง
พ่อคือพระนำใจได้พักพิง
ไม่ทอดทิ้งนิ่งอยู่หรือดูดาย
แม้นลูกนี้อับจนหนทางสู้
ใช่รอบรู้หรูเลิศลอยเฉิดฉาย
พ่อค้ำจุนหนุนไว้ให้สบาย
ที่เลวร้ายกลายดีทุกวี่วัน
แม้นล้มลุกคลุกคลานนานเนาจิต
ยังรู้คิดเข้มแข็งมีแรงฝัน
ด้วยพ่อนี้มีรักคอยผลักดัน
ช่วยปลุกปั้นเรี่ยวแรงแห่งตัวตน
สำนึกรู้ชั่วดีที่พ่อสอน
เป็นดั่งพรทอนไว้ให้ฝึกฝน
คือธรรมะชนะผ่านมารผจญ
ได้รอดพ้นต้นเหตุกิเลสภัย
ด้วยพระพุทธพระธรรมนำดวงชีพ
เหมือนประทีปเรืองรองส่องไสว
บุญคุณพ่อเหนือฟ้ายิ่งกว่าใคร
พระในใจเลิศล้ำนำปัญญา
แล้วชีวิตจิตมั่นของฉันนี้
ยกความดีเพื่อชาติศาสนา
ขอกราบไหว้สักการะบูชา
ให้บิดาสุขสมอารมณ์ปอง
ดั่งร่มโพธิ์ร่มไทรในชีวิต
น้อมนำจิตสดใสไม่มัวหมอง
เทิดทูนไว้ล้นหลามตามครรลอง
เป็นพ่อพระเมืองทองของแผ่นดิน
1 ธันวาคม 2554 02:36 น.
การัณยภาส
เธอคือชายด้อยค่าราคาต่ำ
ฉันตอกย้ำในใจไว้เสมอ
เพียงสามคำสั้นสั้นฉันเกลียดเธอ
แต่ยังเผลอเพ้อถามมองตามไป
เธอเอียงอายทายทักพยักหน้า
ส่งยิ้มมางามงดดูสดใส
ฉันยิ้มตอบฝืนทำแบบจำใจ
แต่ข้างในไหวหวั่นและสั่นรัว
เธอเสียฟอร์มยอมทนเป็นคนขลาด
ฉันวางมาดนางฟ้ามาเหนือหัว
ดูแรงฤทธิ์พิษสงจงเกรงกลัว
แต่หดตัวเสียใจที่ได้ทำ
เธอสำเหนียกเรียกตนว่าคนบ้า
ฉันวางท่ายิ้มเยาะหัวเราะขำ
เหมือนมองผีอีกาหน้าตาดำ
แต่ร้องร่ำเจ็บปวดรวดร้าวใจ
เธอเจียมตนทนสู้ดูทุกสิ่ง
เป็นคนจริงนอบน้อมยอมรับไหว
ฉันเป็นหงส์ทรงค่าสูงกว่าใคร
แต่ในใจใคร่อยู่เคียงคู่กัน
เธออ่อนเพลียเสียใจไม่เคยบ่น
เฝ้าอดทนทุกเมื่อเพื่อสร้างฝัน
เกมครั้งนี้มีหัวใจเป็นเดิมพัน
ฉันเท่านั้นคือที่สุดจุดหมายปอง
ได้ตระหนักรักแท้ก็แพ้พ่าย
เมื่อเธอตายเคราะห์ซ้ำกรรมสนอง
ลมหายใจไร้ฝันตามครรลอง
ฉันเรียกร้องไขว่คว้าหาไม่เจอ
นางพญาวันนี้ที่ชนะ
ไม่ลดละทิฐิมีเสมอ
บอกซ้ำซ้ำย้ำไปไม่รักเธอ
น้ำตาเอ่อท่วมท้นล้นหลามใจ
ถามตนเองหลายครั้งฟังคำตอบ
ไม่เคยชอบไม่ดูรู้หรือไม่
รักคำเดียวไม่พูดหลุดออกไป
ทั้งหัวใจแตกดับพร้อมกับเธอ
หน้าส่วนตัว
2954
