31 พฤษภาคม 2550 13:55 น.
การัณยภาส
สวนดอกไม้ในแดนฝันของวันนี้
เขียวขจีรื่นรมย์สมใจหมาย
แสนสดชื่นระรื่นอยู่มิรู้วาย
อนึ่งคล้ายภาพฝันพลันเหมือนจริง
เสียงนกร้องดังก้องป่าเรียกหาเพื่อน
ฤาร้องเตือนเชิญให้อยู่มาสู่สิง
ทั้งเก้งช้างกวางป่ามาเป็นระวิง
ผลัดกันวิ่งผลัดกันล้มน่าชมดู
เสียงใบไม้ไหวกระดิกระริกสั่น
เหมือนคุยกันแสนเสนาะไพเราะหู
คล้ายจังหวะของฝ่าเท้าเต่าปูลู
เที่ยวน่ารู้ภูกระดึงติดตรึงใจ
สวนดอกไม้ในแดนฝันของวันนี้
งดงามดีมีคุณค่ากว่าวันไหน
เพราะล้ำเลิศเกินจะนับประทับใจ
ดั่งเที่ยวไปในสวรรค์วันภิรมย์
29 พฤษภาคม 2550 16:33 น.
การัณยภาส
ผีเสื้อสมุทรสุดแสนโสภา
น่าอิจฉาเป็นยักษ์ยังมีผัว
เป็นมนุษย์สวยจริงแท้แต่น่ากลัว
หาจนทั่วไม่เห็นใครมาไยดี
ก้มลงมองดูตัวหัวจรดเท้า
ผมงามเงาดูสง่ามีราศรี
หน้าผ่องใสเป็นวัยรุ่นหุ่นก็ดี
ไยไม่มีชายใดมาหมายปอง
29 พฤษภาคม 2550 15:59 น.
การัณยภาส
คือก้อนหินดินทรายกลางสายน้ำ
ถูกเหยียบย่ำซ้ำซากถากด้วยฝน
ถึงหนาวเหน็บเจ็บช้ำจำต้องทน
เพื่อคืนวันที่มืดมนผ่านพ้นไป
ขอแค่เพียงสายน้ำเย็นมองเห็นค่า
ขอท้องฟ้าคืนวันอันสดใส
เพื่อก้อนหินก้อนนั้นได้ฝันไกล
ไม่ลาญแหลกแตกสลายบนพื้นดิน
26 พฤษภาคม 2550 17:28 น.
การัณยภาส
เพิ่งจะรู้ว่าวันนี้ฉันมีรัก
เพิ่งรู้จักว่ารักแท้ดีแค่ไหน
แต่วันนั้นฉันรักเธอช้าเกินไป
มาวันนี้จึงร้องไห้เสียดายเวลา
เธอเคยชอบเคยเฝ้ามองแลดูฉัน
ทุกทุกวันเธอคิดถึงคำนึงหา
เธอบอกรักกับฉันแล้วทางแววตา
แทนคำพูดที่บอกว่าผมรักคุณ
วาเลนไทน์ในปีนั้นฉันไม่รู้
ไม่มองดูเธออยู่ไหนหายสาบสูญ
แต่เธอคิดถึงฉันนี้ทวีคูณ
รักแล้วลุ้นลุ้นแล้วเจ็บเจ็บแล้วไป
ถ้าวันนั้นฉันเห็นค่าเพียงสักนิด
คงไม่คิดเสียใจเมื่อใกล้สาย
กว่าจะรู้ว่ารักเธอทั้งหัวใจ
ก็วันนี้เธอมีใครมาทดแทน
เพิ่งจะรู้ว่าวันนี้ฉันมีรัก
แต่อกหักรักร้าวรานนานนับแสน
กลิ่นกุหลาบอาบรักนั้นมันคลอนแคลน
เพราะดอกรักมันง่อนแง่นแล่นลอยไป
กลิ่นดอกรักเมื่อครั้งก่อนบานสล้าง
แต่ครั้งนี้มันโรยร้างปลิวห่างหาย
รักเคยก่อรอและหวังพังทลาย
รู้คุณค่าเมื่อมันสายไปหลายปี
แม้ใจเธอหมดรักฉันขาดสะบั้น
ขอเรียงร้อยสายใยนั้นให้สุขขี
จะจดจำที่ผ่านมาทุกนาที
เพราะวันนี้มีรักแท้แม้ช้าไป
หน้าส่วนตัว
2530
