26 เมษายน 2548 12:27 น.
กาฟิวส์
(- - )( - -)(- - ) อาการส่ายหน้าของคนหมดหวัง
คงจะแทนคำตอบที่เธอถามได้นะใบหม่อน เฮ้อ..T_T
พูดแล้วเซ็ง กลับบ้านนอนดีกว่า ^-^
น้องแพรคับ พี่ชอบน้องแพรมาตั้งนานแล้ว ^_^ คบกับพี่นะะะ.
แพร!!! ตื่นได้แล้ว ..ํYOY
ทำไมเสียงหม่อนมาดังที่ข้างหูชั้นวะเนี่ย ตามมาหลอกหลอนในฝันเลยหรอยัยบ้า Y_Y
อ้าวว ไม่ได้ฝันนี่ว่า - - ไอ้หม่อนมานั่งที่ข้างเตียงชั้นจิงๆด้วย
มีไรอ่ะหม่อน มาแต่เช้า + +
เช้าบ้านแกอ่ะดิ่ จะเที่ยงแล้วเว้ย - - มาตามแกไปดูเกรด ตื่นได้แล้วว
O_O เกรดออกแล้วหรอหม่อน ตายแน่ๆเลยวันนี้ T-T
( ทำไมนางเอกตูเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังง่ะ )
แกตายแน่ถ้าแกไม่ตื่นตอนนี้ - - ไปอาบน้ำได้แล้ว เร็ว ๆ ด้วย
สายตาฆาตรกรของเพื่อนรักชั้นบอกมาว่า ถ้าช้าชั้นฆ่าแกแน่ไอแพร
และแล้ว - - มันก็ลากชั้นมาโรงเรียนจนได้ ( มันเก่งไหมล่ะเพื่อนชั้น - - สมแล้วที่ได้ 4.00 )
แพร ๆ ๆ ๆ ^^ ชั้นได้ 4.00 อีกแล้ว เย้ ๆ ๆ ๆ
แปลกตรงไหนวะหม่อน ชั้นก็เห็นแกได้ทุกเทอม-_-
มันยังไม่เลิกดีใจอีกรึไงวะเนี่ยย
ถ้าชั้นได้เกิน 3.5 สิน่าแปลกกว่า - -
ชั้นไม่กล้าดูเกรดตัวเองหรอก..น่ากลัวจะตาย ~~
ไม่ต้องกลัวหรอกไอแพร แกได้ตั้ง 3.83 แหน่ะ น่าแปลกใจออก
มันรู้ที่ชั้นคิดได้ไงเนี่ย แต่เอ๊ะ แกว่าอะไรนะใบหม่อนเพื่อนรัก ชั้นได้ 3.83 จิง ๆ หรอ
อย่ามาอำน่า!! ชั้นรู้หรอกมุกนี่อ่ะ เก่าละ - -*
ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ก็แอบดีใจเล็ก ๆ แล้วหันไปมองหาชื่อตัวเองที่บอร์ดของโรงเรียน
- แพรไหม พงษ์อมรกุล เกรดเฉลี่ย 3.83 -
จริงหรอเนี่ย!!! O_O โอ้แม่จ๋าา หนูทำได้แล้ว ๆ
ไอแพร ชั้นว่าแกรีบไปเอาใบเกรดแล้วไปยื่นใบสมัครดีกว่านะยะ
ไอ้หม่อน ชั้นไม่ได้ฝันไปใช่ไหม^^
ให้ชั้นลองฆ่าแกดูไหมล่ะ - -*
โหยโหดจริงเลยนะไอหม่อน
แพรคับเราให้แพร
ครัยฟะอยู่ๆ มาเรียกแล้วเอาดอกไม้ให้ตู อย่างกะในฝัน - -
ให้แพรไมอ่ะ
เราชอบแพร
O_O โอ๊ววว วันนี้มีเรื่องน่าอัศจรรย์ 2 เรื่องเกิดขึ้นในระยะเวลาใกล้เคียงกัน
แต่นายนั่นหายไปเร็วจัง เห่อะ เป็นนักวิ่งด้วยหรอฟะ + + ของโรงเรียนไหนล่ะเนี่ยย -_-
แพรนั่นมันออฟเดือนโรงเรียนข้าง ๆ เรานี่หว่าส์ ^^ ร้ายนะแก
เออกลับเห่อะ ชั้นจะเอาเกรดไปให้ป๊าดู ^^
ชั้นกับหม่อนเอาเกรดมายื่นที่โรงเรียนประจำจังหวัดที่ชั้นกะหม่อนจะต้องมาเรียนให้ได้ในอีกไม่กี่เดือน ( ยังกะแกจะเข้าได้ ) โรงเรียนนี้เค้าต้องการแค่เกรด แล้วก็จะคัดจากเกรดของนักเรียนเลย ไม่ต้องสอบเข้า แต่ชั้นก็ต้องลุ้น อยู่คนเดียว เพราะหม่อนน่ะได้4.00ทุกเทอม ยังไงก็เข้าได้อยู่แล้ว แต่ชั้นล่ะ แค่3.2 ถึง 3.8 จะได้ไหมเนี่ยย ~~
25 เมษายน 2548 13:43 น.
กาฟิวส์
อ๊ายยย ไม่เอาน๊าาา ชั้นไม่อยากแยกกะยายหม่อนเรยจิง ๆ ถึงแม๊ว่ามันจะทำให้ชั้นมีปมด้อยก็เถอะ เพราะอะไรน่ะหรอคะ ใบหม่อนเป็นคนที่ถ้าถอดแว่นหนา ๆ ของมันออกแล้วล่ะก็ มันเป็นคนที่สวยมากก แถมยังได้4.00 ทุกเทอม ไม่แปลกหรอกที่ยัยนั่นจะสอบเข้าประจำจังหวัดได้ แต่ชั้นสิ หน้าตาก็งั้น ๆ แถมยังโง่จนบัฟเฟอร์เรียกพี่อีก - -
( อ่อ.ลืมบอกไปค่ะ เราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ^^ โรงเรียนประจำจังหวัดจึงหะรูที่สุดแล้วว )
ทำสอบได้ไหมหม่อน - -
ได้สิ ^.^ ก็ชั้นอ่านมาดี แล้วแกล่ะแพร เป็นไงบ้าง
ถามได้ยัยบ้า ~~ ชั้นก็ทำไม่ได้เป็นปกตินั่นล่ะ ยังมาถามให้เจ็บใจอีก เชอะ!!
(- - )( - -)(- - )
25 เมษายน 2548 13:04 น.
กาฟิวส์
ชั้น แพรไหม พงษ์อมรกุล ลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรมดัง ( ประมาณว่ารวยอ่ะค่ะ ^^ )
พ่อหวงชั้นมากกก เลยส่งชั้เรียนคอนแวนหญิงล้วน นอกจากพี่ชายตัวแสบและพ่อแล้ว ชั้นก็ไม่สนิทกับผู้ชายคนไหนอีกเลย
นี่ยัยแพร ! จบ ม.3 แล้วแกจะไปต่อไหนวะ เสียงใบหม่อน หรือนังหม่อนดังมาทำรายความคิดของนางเอกอย่างฉัน - -
ชั้นเห็นป๊าบอกว่าจะให้เรียนโรงเรียนประจำจังหวัดเรามั้ง แต่ชั้นไม่อยากเรียนหรอกเพราะว่าชั้นอยากเรียนกะแกมากกว่าว่ะ
ก็นังหม่อนเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของชั้นเรยล่ะ ธรรมดาล่ะที่ชั้นจะผูกพันกะมัน เพราะเราเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาลเลยล่ะ ^^
เรียนที่นั่นแหล่ะดีแล้วแพร เพราะพ่อเค้าก็จะให้เค้าสอบที่นั่นเหมือนกัน เราจะได้เรียนด้วยกันน๊าา ^^
จริงนะหม่อน แต่ชั้นว่า .. เรามาอ่านหนังสือสอบก่อนดีกว่าไหม เพราะ`จารย์มองมาแล้วว่ะ - -
แห่ะ ๆ -.- ลืมไปเลยว่าอยู่ในห้องสมุด
ก็จะไม่ให้อาจารย์มองได้ยังไงล่ะยายเบ๊อะ - - ก้อเธอน่ะเล่นตะโกนซะขนาดเนี้ยะ เฮ้อ
ใกล้จะถึงวันสอบปลายภาคของพวกเราแล้วสินะ เพราะว่าอีกไม่กี่วันความหายนะของชั้นก็จะมาถึง >OO
13 เมษายน 2548 14:24 น.
กาฟิวส์
=>> ปิดเทอมของใครบางคนอาจจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด
ได้หยุดเรียน นอนอยู่บ้าน
ได้เที่ยว สนุกสนาน
แต่....
สำหรับฉันแล้ว มันมีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านั้น
ความเหงาความเดียวดายที่เกิดขึ้น
ด้วยเหตุที่ว่าฉันเป็นลูกคนเดียว เลยไม่มีเพื่อนเล่นเพื่อนคุย
ฉันเลยกลายเป็นคนที่ติดเพื่อนเอามาก ๆ
เพราะว่าเวลาที่ฉันอยู่กับเพื่อน ๆ นั้น
ฉันจะได้พูดได้หัวเราะ
พอกลับบ้านมาก็ต้องเหงา...
แต่ซัมเมอร์ปีนี้ ...
เป็นซัมเมอร์ปีที่ 2 ที่ชั้นได้ไปเรียนที่ต่างจังหวัด
ชั้นได้อยู่กับเพื่อนตลอดเวลา
รุ้สึกคิดถึงบ้าน...คิดถึงพ่อและแม่เป็นอย่างมาก
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลา 1 เดือนนี้
ก็มีหลายอย่างที่น่าจดจำ
ความรู้สึกดี ๆ ระหว่างคำว่าเพื่อนที่มีให้แก่กันและกัน
ไม่ว่าเราจะทุกข์ จะสุข....จะมีเพียงเพื่อนเท่านั้น
ที่จะช่วยเราได้ เพราะเราต้องดูแลกันและกัน
มิตรภาพที่เรามีนั้นจะมากขึ้นหรือน้อยลงก็ขึ้นอยู่กับช่วงเวลานี้
แล้วมิตรภาพของคุณกับเพื่อนล่ะ????
มันพัฒนาขึ้นรึยัง...อยู่ที่คุณเอง
หน้าส่วนตัว
1017
