28 มกราคม 2548 12:50 น.
กาฟิวส์
นี่ๆ ภัทรจ๋า ตอนเที่ยงนี้ไปทานข้าวกับชั้นไหม..พอดีเพื่อน ๆ ให้มาชวรน่ะ
เสียงเจื้อยแจ้วของยัยสาว ๆ ห้องชั้นน่ะสิ จะครัยล่าา
ไปด้วยกันไหมแป้ง?
ทำไมต้องมาถามชั้นด้วยยะ เฮ้อ!! ไม่เข้าจัยเรยจิงจิ๊ง ~~
คงไม่ล่ะ แป้งมีนัดกับเพื่อนน่ะ นายไปเห่อะ
=>> โห๊ยย จารย์ใจร้ายชะมัด เปิดเรียวันแรกนะเนี่ย ให้งานเป็นกองแน่ะ
เสียงบ่นของชั้นดูจะทำให้ยัยข้าวมองตามขวับ
เอ่อนี่ แป้ง!! กลุ่มรายงานสังคมน่ะ เราจะหาครัยมาเพิ่มอีกคนล่ะ
ไม่รุ้สิ เทอหาเอาเองละกัน ก้อชั้นขี้เกียจนิ่!!
เคย่ะ สิ้นเสียงนี้ปั๊ป คนที่นั่งข้างชั้นก้อเริ่มจะพูด
ถ้าไม่รังเกียจเราอยู่ด้วยได้ไหม พอดีไม่มีกลุ่มน่ะ
อย่าถามชั้นนะว่าครัย ก็นายคนที่ทำเล่นตัวเมื่อเช้าไงเล่า
แล้วแต่ข้าวอ่ะ ชั้นเอาไงก้อได้ - - ว่าไงยัยข้าว
ก็ดีน่ะสิ จาได้มีคนไว้ใช้งาน
~~ขอบคุนนะที่รับชั้นเข้ากลุ่ม
นายที่ชอบทำหน้าตาแปลก ๆ แหะ แต่ที่แปลกกว่านั้น
เพื่อนชั้นน่ะสิ ยัยข้าวมันยิ้มน่าบานมากเรยนะ
แบบว่าประมาณมีผู้ชายมาบอกรักยังงั้นแน่ะ - -
เห้ยแป้ง!! พี่ชั้นมารับแล้วน่ะ ไปก่อนนะเว้ย
เออ!! อย่าลืมทำการบ้านนะเว้ย จะรอลอก
และแล้ว ชั้นก้อต้องยืนรอรถเมล์ต่อไป
@.@ แน่นอนล่ะสิ บ้านชั้นไม่รวยพอที่จะมีรถมารับนี่
แป้ง!!
เสียงใครเรียกวะ โคตรคุ้นเลย
รอใครรึป่าว กลับด้วยกันไหม เดี๋ยวให้คนไปส่ง
โอ๊ย!! พระเจ้าจอร์จ ทำไมชั้นต้องเจอแต่ตานี่นะ
ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวรถเมล์ก้อมาแล้ว นายกลับเห่อะ
งั้นเดี๋ยวภัทรรอเป็นเพื่อนนะ
อือ ก็ได้
มาสักทีซี๊ รถเมล์ไปไหนหมดนะ ยิ่งจา 2 ทุ่มแล้วด้วย
( ที่ดึกก้อเพราะชั้นต้องเรียนเสริมน่ะสิ แต่เราไปกินติมกันต่อ
เรยดึกนิดนึง แต่ก้อปกติน๊าาา )
โอ๊ย!! รถหมดแล้วแน่เลยอ่ะ
ให้ภัทรไปส่งเถ่อะแป้ง นี่มันก้อ 2 ทุ่มกว่าแล้วนะ เดี๋ยวแม่เป็นห่วง
อือ ก็ได้
ขึ้นรถสิ บ้านแป้งอยู่แถวไหนล่ะ
หน้า มอ อ่ะ
=> ทำไมเวลามานช้ายังงี้น๊าา
หลังนี้ล่ะบ้านแป้ง ขอบใจนะที่มาส่ง
ดีจังบ้านภัทรก้อซอยถัดไปน่ะ พรุ่งนี้เช้าภัทรจะมารับนะ
ไม่เป็นไรหรอก
เดี๋ยวภัทรมารับพรุ่งนี้ ฝันดีคับ
อ่าววว นายนี่ ชั้นบอกว่าไม่ต้องไงเล่าา
เฮ้อ
23 มกราคม 2548 18:42 น.
กาฟิวส์
แป้ง ๆ ตื่นได้แล้ว ครูมาแล้วเร็วสิ
เสียงครัยมารบกวนอีกแล้วว!!!!..อ๋อ ที่แท้ก้อยัยข้าวนี่เอง
เฮ้อได้เวลาเรียนอีกละ หลังจากที่ปิดเรียนไป 1 เดือนกว่า ๆ
อ่าว..นักเรียนทุกคน วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำนะจ๊ะ
เสียงกล่าวของอาจารย์จุ๋ม ผู้ซึ่งเป็นครูสอนคณิตฯ วิชาที่ชั้นชอบที่สุด(^.^)
อ่าว..นายภัทรเข้ามาสิ ครูจาได้แนะนำให้เพื่อน ๆ รู้จัก
คับ แม๋ เล่นตัวจิงนะ เข้ามาวันแรกก้อเอาซะชั้นไม่ชอบขี้หน้าเรย
แต่ไง๋สาวๆห้องชั้นถึงเอาแต่กรี๊ดอยู่ได้ ( แน่นอนล่ะชั้นไม่เห็น .. แอบหลับ )
เค้าชื่อภัทร ย้ายตามผู้ปกครองที่มาเป็นรองผู้ว่าที่จังหวัดเรา
คุณนู๋สะด้วย แม๋ ๆ ขอดูหน้าทีเห่อะ ( แง้ตาจากภวังค์ขึ้นมานิดนึง )
ก้อเท่านั้นล่ะ เชอะ!! - -
อ๋าา มีที่ว่างพอดี ยัยแป้งฝากดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ
เป็นอาการปกติของคนที่เพิ่งตื่น - - อะรัยนะคะ จารย์
ก้อแน่ล่ะชั้นกำลังบ่นอยู่นี่ จารุ้เรื่องอารายล่ะ
ครูบอกว่า ฝากภัทรด้วย เค้าจาไปนั่งข้างเทอน่ะ
ค่ะ ~~ ทามมัยต้องชั้นด้วย..ทามมัยที่ว่างมันต้องมาว่างข้างชั้นพอดีเนี้ย
ข้าวๆๆ เปลี่ยนที่กะชั้นไหม ชั้นไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันว่ะ
ไม่เอาเว้ยย ชั้นอายอ่ะ เค้าน่ารักมากเรยนะ
- - แล้วยัยข้าวก้อร่ายสรรพคุณของนายนั่นมาจนชั้นเกือบหลับ
แต่ชั้นก้อคงจาหลับแล้ว ถ้าเค้าไม่ถามชั้นขึ้นมาว่า
เที่ยงนี้ขอไปกินข้าวด้วยได้ไหม ภัทรยังไม่มีเพื่อนเลย นะครับแป้ง
โอ๊ยยเพื่อนผู้ชายในห้องเยอะแยะ ทำไม ต้องชั้นด้วยเล่า!!
ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
10 ตุลาคม 2547 20:47 น.
กาฟิวส์
"โหยย..วิชารัยม่ะรุ้ โคตรยากเรยง่า" เสียงไอ้โอ๋มานบ่น "เพราะแกไม่ได้อ่านมาล่ะสิท่า...รอลอกชั้นอย่างเดียวเรย" แน่นอนว่าชั้นจาด่ามานได้เท่านี้ เพราะว่ามันคือเพื่อนคนเดียวที่ชั้นแกล้งมันทีรัย แล้วต้องรุ้สึกผิดทุกที ทำไมอ่ะหรอ เพราะชั้นรักมันอ่ะสิ รักมากเรยด้วย 3ปีที่ผ่านมาเรานั่งใกล้ ๆ กันตลอด แน่นอนว่ามันหวังลอกชั้น แต่ถึงว่าชั้นจะรุ้ว่ามันคิดยังไง ชั้นก้อยังอดไม่ไหวกะความน่ารักของมัน ถึงมันจะเปนคนที่ไม่ค่อยพูด แต่ทุกทีที่มันพูด ทำหั้ยเพื่อนแตกวงได้เรยทีเดียว
วันนี้เพื่อนในกลุ่ม(เรียกว่าโขลงก้อได้นะ เพราะมันมีตั้ง15คน) มันดูเศร้าผิดปกติ เพราะว่าวันนี้เปนวันสุดท้ายที่เราจาได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่เรายังได้อยู่โรงเรียนเดียวกันนิ่ ด้วยเหตุนี้ชั้นเรยไม่ค่อยจาเสียจัยสักเท่าไหร่
สอบเสร็จวันนี้ มันเสร็จเร็วกว่าที่เรคาด เราเรยนัดกันว่าจะไปกินอารหรูหราที่บ้านของโอ๋(มันคือส้มตำ)เพราะบ้านมันอ่ะใกล้โรงเรียนที่สุดแล้ว เรียกว่า10ก้าวถึง(เวอร์ป่าวอ่ะ)
"ไอ้แอร์ไปซื้อสิวันนี้โอ๋เลี้ยง" แปลกมากนะที่มันจาเลี้ยง ไม่ช่ายมันงกหรอกนะ แต่เพราะส่วนมากเราจาเกรงจัยแม่มันนอ่ะ เพราะแค่มากินบ้านมานนี้ก้อดีแล้ว ยังจาเลี้ยงอีก ซึ่งทุกทีเพื่อน ๆ จาไม่ยอมหั้ยมานเลี้ยงหรอก แต่ครั้งนี้อ่ะสิ ไม่มีครัยกล้าขัดเรยอ่ะ ชั้นเรยต้องตกกระไดพลอยโจรไปด้วย "เออ..เอาตังค์มา แล้วเปิ้ลไปกะเรานะ เราไม่รุ้ร้านอ่ะ" "โห..อิหอยยงั้นก้อไม่ต้องไปเรย เด๋วชั้นไปเอง" เสียงเปิ้ลด่ามาเปนระยะ ๆ
พอเรากินเสร็ด กำลังจาเอาถ้วยจานไปเปิ้ลก้อบ่นขึ้นมาว่า ช่วยกานเก็บดีๆ นะ เด๋วบ้านนี้อ่ะเราจาไม่ได้มาอีกแล้วล่ะ "ทามมัยล่ะเปิ้ล" ก้อโอ่มานจาย้ายแล้วแอร์ไม่รุ้หรอ" ชั้นอึ้ง วิ่งไปที่หน้าบ้านที่ไม่มีคนอยู่ ร้องไห้ออกมาเพราะเสียจัยว่าถึงแม่ว่าโอ๋จาต้องย้าย แต่เค้าก้อน่าจาบอกชั้นบ้าง แต่นี้เล่นไม่มีครัยบอกชั้นเรย
เค้าเดินเข้ามา มองหน้าชั้น แล้วจากไป
เย็นนั้น ชั้นเรยโทรหาเค้า เพราะคิดว่าเราคงไม่ได้คุยกันอีกแน่ถ้าชั้นไม่โทรไป เค้ารับ แล้วชั้นก้อถามทันทีว่าทามมัยไม่บอกชั้นเรื่องที่เค้าจะต้องย้าย "ก้อบอกแล้วแอร์ก้อเปนยังนี้ เราเรยไม่บอกดีกว่า แต่ม่ายช่ายว่าจาม่ายบอกนะ แต่มานยังไม่ถึงเวลา" เท่านั้นล่ะ ชั้นทิ้งตัวลงกะโทรสับ แล้วร้องไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง
เปิดเทอม ม.4 นี้ สิ่งที่เปลี่ยนแปลงคือเราไม่ได้อยุ่ด้วยกัน แต่สิ่งที่สำคันคือ จัยของชั้นยังอยุ่กะแกนะโอ๋ จารอวันที่แกกลับมาบอกคำว่าลากะเรา
8 ตุลาคม 2547 13:59 น.
กาฟิวส์
+++++++วาเลนไทน์+++++++++++
ชั้นเดินออกมาที่หน้าบ้าน แล้วก้อต้องชะงัก เพราะดอกไม้ที่วางอยุ่หน้าบ้าน ชั้นม่ะยักกะรุ้น๊าาา ว่าบอยจาโรแมนติกเหมือนกัน ชั้นนั่งยิ้มน้อยยิ้มหญ่ายกะดอกไม้ที่ได้มา...."นี่ ๆ ๆแกคิดว่าดอกไม้นั่นอ่ะเปนของครัยห๊าา นั่งยิ้มอยุ่ได้" แปร่ว ๆๆ เมื่อเสียงของพี่อ้น(พี่ชายจอดยุ่งของชั้นเองล่ะ)ดังมาก่อนตัวซะอีก "ม่ะยักกะรุ้น๊าา...ว่าพี่อ้นทามรัยแบบนี้เปนด้วย" "เออน่ะ!!รีบไปโรงเรียนเห่อะ...ไป๊ ๆ ๆ" "ไล่ยังกะน้องเปงมู๋เรยนะไอ้พี่คุนอ้น"
สายจนได้ๆ ชั้นมาช้าแล้วนะ แต่ทามมัยบอยยังไม่มาอีกล่ะเนี้ยย "น้องคะน้อง... น้องช่วยเอาดอกไม้ไปหั้ยพี่บอยได้ไหมอ่ะนะคะน้อง" ชั้นต้องขอร้องน้องม.ที่น่าตาเหรอหรามาก(แต่มานก้อไม่แพ้ชั้นมากเท่าไหร่หรอก) "ได้คับแล้วผมจาเอาหั้ย" ทามไงได้ก้ออยากเซอร์ไพรส์เค้านิ่ "ขอบคุนมากค่ะ"
ไม่ทันเท่าไหร่จากเวลาที่ชั้นเอาดอกไม้ฝากน้องเค้าไป บอยที่รักของชั้น(ไม่ค่อยจาเวอร์เรยนะเนี่ยยย) ก้อเดินมาจากหน้าโรงเรียนพอดี ทามมัยมือเค้าไม่มีอารายเรยอ่ะ - -
"ทานรัยยังอ่ะบอย...ไปทานรัยกานป่าวอ่ะ??" "ไปสิ บอยก้อตื่นแต่เช้าไปทามธุระมายังไม่ได้ทานรัยเรยอ่ะ" ชั้นก้ออยากรุ้อยุ่หรอกนะว่าเค้าไปทามอารายมาแต่ทามไงได้ล่ะ ชั้นม่ะต้องกานหั้ยเค้ารุ้สึกว่าโดนจับผิดนิ่ ( ชั้นคิดถูป่าวเนี่ย)
แน่นอนล่ะ เรายังไม่ทันได้ทานข้าวกานเรยอ่ะ แต่ว่า..."บอย...สาไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เค้าไม่ตอบหรอกชั้นรุ้ เพราะตอนนี้เค้ามัวยุ่งกับการรับของหรือพวก..ดอกไม้จากรุ้นน้องและรุ่นพี่ที่เปนแฟนคลับเค้านิ่
แน่นอนล่ะ...ว่าชั้นแอบไปร้องไห้ที่ห้องน้ำ เพราะนอกจากที่เค้าจาไม่มีอะรัยมาหั้ยชั้นแล้ว เค้ายังไม่สนจัยชั้นอีกด้วยย
@@@@@@@@@@
ระหว่างทางเดินไปเข้าแถว เค้าบอกกับชั้นว่า "เย็นนี้กลับด้วยกันนะสา" แน่นอนล่ะ เค้าคงจาขอเลิกกับชั้นตอนนั้นแน่ ๆ "ได้สิ แล้วเจอกัน สาไปเข้าแถวกะเพื่อนก่อนนะ"
"อ่าววบอย ดอกไม้ไปไหนหมดแล้วล่ะ"มานเหลือแค่ช่อเดียวอ่ะ คือช่อที่ชั้นเอาหั้ยอ่ะ "บอยทิ้งไว้ที่ห้องอ่ะ" อ่าวว "แล้วช่อนี้ของครัยอ่ะบอย" "ของสาวที่บอยรักมากที่สุดอ่ะ" สงสายเค้าจาพูดสิ่งดีๆก่อนที่จาขอเลิกกับชั้นล่ะสิ*-*
"ของสาม่ายช่ายหรอ" "ทามมัยรุ่ละ สาไม่ได้ลงชื่อนิ่" "้กอ...เอาเปนว่า บอยรุ้ละกาน" เอาก้อเอาวะ "เปนไงล่ะจาไม่เข้าบ้านกานเรยรึไงห๊าา สองคนนั้นอ่ะ" "บอย บอยจาบอกเลิกสาไม่ช่ายหรอเอาสิ ก่อนที่พี่อ้นจาออกมา" "ครายบอกอ่ะว่าบอยจาบอกเลิกกะสา บอยเนี่ยะนะจาบอกเลิกผุหยิงที่บอยรักมากที่สุด ม่ะมีทางอ่าาา" ชั้นร้องไห้ออกมา "จิงหรอ" "ขี้แยจิงเร้ยย"
"พี่อ้นจัดให้สาหรอ" ในบ้านมีแต่ดอกไม้แล้วก้อดอกกุหลาบ "ป่าวว แฟนเอ็งอ่ะมานจัดหั้ยเมื่อเช้าไง ที่ชั้นต้องไล่แกรีบออกจากบ้านอ่ะ"
"สารักเทอจังเรย บอย" "บอยก้อรักสาครับ"
+++จามีคายไหมน๊าา ที่จาโชคดีเหมือนสา+++
7 ตุลาคม 2547 15:57 น.
กาฟิวส์
"สา" "หือ...มีรัยอ่ะ" "สามีแฟนยังอ่ะ??" "อั่นแหน่ .. จาจีบสาหรอ สาม่ะกล้าหรอกเด๋วก้อโดนพวกรุ่นพี่แฟนคลับบอยตบเอาพอดีอ่ะดิ่" นี่ชั้นบ้าไปรึป่าวเนี่ยยย ทามมัยตอบเค้าไปอย่างนั้นล่ะ!!! โอ๊ยย...ชั้นอยากจาบ้าตายย
"บอยพูดจิงๆนะสา ถ้าสาตกลง ทามมัยต้องกลัวพวกเค้าด้วยล่ะ ในเมื่อสาก้อมีบอยอยู่ทั้งคน..จิงม่ะ" อึ้งครับท่านน เราก้อว่าเค้าคงจาแหย่เราเล่น นี่เค้าก้อชอบเราจิงๆหรอเนี่ยย!! "แต่สาคิดว่า...เอ่อ...คือ.." "สาเปนรัยป่าวอ่ะ อ้ำอึ้งเหือนม่ะช่ายสาที่บอยรุ้จักเรยนะ" เล่นมาพูดตรงๆแบบนี้ ชั้นก้อต้องอึ้งน่ะสิ ถามได้ "ก้อสาตกจายอ่ะดิ่ อยู่มาถามเงี้ยย..สาม่ะช่ายพระอิฐพระปูนน๊าา" ไม่ได้ฝันช่ายไหมเนี่ยยย (น่าจาช่ายอ่ะนะ) "แล้วสาจาลองคบกะบอยได้ป่าวล่ะ?? หั้ยโอกาสบอยนะ" "บอย...บอยอ่ะเปนเดือนของโรงเรียนนะ สาแค่เด็กผู้หยิงบ้าๆคนนึง ถ้าเกิดวันนึงบอยเจอคนที่ดีกว่าสาล่ะ ถ้าบอยทิ้งสาล่ะ สาจะอยู่ยังไง"
เค้าเงียบไป แล้วก้อตอบออกมาอย่างมั่นจัย "ก้อบอยรักสานิ่ รุ้ไหมว่าบอยอยากโทรหาสาขนาดไหนตอนปิดเทอม บอยต้องคอยถามนั่นถามนี้ตลอดเพื่อที่จะได้คุยกะสา เพราะสาคงไม่คุยกะบอย เพราะสาคิดว่าบอยเปนเดือนของโรงเรียนช่ายป่าวอ่ะ?? สาถึงไม่กล้าที่จาหั้ยโอกาสบอย" อ่าวว...ชั้นไม่ได้แอบชอบเค้าข้างเดียวนิ่หน่าา เนี่ยยเค้ารักชั้นหรอ "บอยชอบสา...จิงๆหรอ" "จิงสิ ไม่งั้นบอยคงไม่หาโอกาสมาบอกสาวันนี้หรอก เพราะว่าเพื่อนบอยอ่ะมันจาหั้ยบอยติดต่อสาหั้ย บอยกลัวจะเสียสาไป เรยต้องรีบบอก"
แม่จ๋าาาา...ช่วยสาด้วยย สาจาทามงัยดีอ่ะ "บอยสาจะคบกับบอย แต่บอยตั้งสัญญาก่อนนะ..ว่าบอยจะม่ายทามหั้ยสาต้องเสียจัย" ถึงจาเสียจัยสาก้อยอม แต่สาก้อต้องป้องกันไว้ก่อน ไม่หั้ยเสียบอยไป "ได้สิ...ขอบคุณนะ ที่หั้ยโอกาสบอย"
"สาต่างหาก ที่ต้องขอบคุณบอยที่เลือกสา"
จามีครัยอีกไหมเนี่ยยยที่จาโชคดีกับการแอบรักเหมือนเรา 555+...
"น้อง ๆ น้องชื่อสารึป่าว" เสียงจากกลุ่มพี่ม.5นิ่ เค้าถามชั้นหรอ น่าจะช่ายนะ ก้อชั้นชื่อสานิ่ "ช่ายค่ะ...พี่มีรัยกะสาหรอคะ"
โอ๊ยยยยย ชั้นจาบ้านตายไหมเนี่ยย เพียงแค่วันที่สองที่เราคบกัน ชั้นก้อเจอรุ่นพี่มาหาเรื่องถึงห้องแล้วว ทามงัยดีเนี่ยยย .... บอย ๆ ๆ บอยอยุ่ไหนอ่ะ พี่พวกนี้เค้าจามาตบสาแล้วนะ
"น้องเป็นแฟนกะบอยหรอ??" จาตอบว่าไงดีล่ะเนี่ยยย
==> "ช่ายคับ สาเปนแฟนผม เราเพิ่งคบกัน พวกพี่มีรัยกะแฟนผมหรอคับ??" บอยมาจากไหนอ่ะ มาช่วยสาไว้ทันหรอเนี่ยยย... ซุปเปอร์แฟนของชั้น"ดีนะที่น้องบอยมาช่วยเทอไว้ทัน เจอกันคราวหน้า คงสนุกแย่เรยนะคะน้องสา..." "มีรัยก้อบอกผมมาเรยคับพี่ อย่ามาขู่แฟนผมเรย ผมม่ายชอบบบ"
"ถ้าไม่มีรัยขอตัวนะคับ ผมจะไปกินข้าวกะแฟน"
หน้าส่วนตัว
878
