13 เมษายน 2548 14:24 น.
กาฟิวส์
=>> ปิดเทอมของใครบางคนอาจจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด
ได้หยุดเรียน นอนอยู่บ้าน
ได้เที่ยว สนุกสนาน
แต่....
สำหรับฉันแล้ว มันมีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านั้น
ความเหงาความเดียวดายที่เกิดขึ้น
ด้วยเหตุที่ว่าฉันเป็นลูกคนเดียว เลยไม่มีเพื่อนเล่นเพื่อนคุย
ฉันเลยกลายเป็นคนที่ติดเพื่อนเอามาก ๆ
เพราะว่าเวลาที่ฉันอยู่กับเพื่อน ๆ นั้น
ฉันจะได้พูดได้หัวเราะ
พอกลับบ้านมาก็ต้องเหงา...
แต่ซัมเมอร์ปีนี้ ...
เป็นซัมเมอร์ปีที่ 2 ที่ชั้นได้ไปเรียนที่ต่างจังหวัด
ชั้นได้อยู่กับเพื่อนตลอดเวลา
รุ้สึกคิดถึงบ้าน...คิดถึงพ่อและแม่เป็นอย่างมาก
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลา 1 เดือนนี้
ก็มีหลายอย่างที่น่าจดจำ
ความรู้สึกดี ๆ ระหว่างคำว่าเพื่อนที่มีให้แก่กันและกัน
ไม่ว่าเราจะทุกข์ จะสุข....จะมีเพียงเพื่อนเท่านั้น
ที่จะช่วยเราได้ เพราะเราต้องดูแลกันและกัน
มิตรภาพที่เรามีนั้นจะมากขึ้นหรือน้อยลงก็ขึ้นอยู่กับช่วงเวลานี้
แล้วมิตรภาพของคุณกับเพื่อนล่ะ????
มันพัฒนาขึ้นรึยัง...อยู่ที่คุณเอง
10 มีนาคม 2548 21:51 น.
กาฟิวส์
ในโลกใบเล็ก ๆ ใบนี้
คุณรู้หรือไม่ว่า สิ่งที่ไม่อาจห้ามได้นั้น
มีอยู่หลายอย่าง
เช่น ห้ามดวงอาทิตย์ขึ้นและตก
ห้ามการตาย
ห้ามรัก...
เพราะฉนั้น ชั้นแค่รักเค้ามาก
มันผิดหรอ
เค้าถึงไม่ทำท่าทางรังเกียจเช่นนี้
ชั้นไม่เคยต้องกานให้เค้ามารักมาชอบชั้น
เพราะรู้ว่ามันเปนไปไม่ได้
แต่ชั้นขอแค่รักเค้าไม่ได้เรยหรอ...
แค่คอยมองเทอด้วยความหวังดี
คอมมองดูความรักของเทอกับเค้าคนนั้น
เติบโตไปด้วยกัน
แต่อยากให้รู้ไว้ว่า...
หากวันไหนที่เทอต้องเจ็บจากความรัก
เทอจะยังมีชั้นรออยู่ที่ตรงนี้เสมอ
ถึงจะไร้ค่า...แต่ก้อบ้าที่จะรักเทอ ตลอดไป
9 มีนาคม 2548 17:13 น.
กาฟิวส์
//จะต้องทำหน้ายังไงกันเนี่ย ๆ ๆ
แล้วชั้นก้อเดินไปจนถึงห้องชีวะ
แต่ก้อไม่พบเค้าเลย
เฮ้อ!! ค่อยยังชั่วหน่อย
สุดท้ายชั้นก้อได้เบอร์เค้ามา
พรุ่งนี้เราก้ไม่ได้เจอกันอีก
พรุ่งนี้คงคิดถึงเค้ามาก
พรุ่งนี้คงต้อง....คงต้อง
โทรหาเค้าแล้วกัน...
แต่สิ่งที่ชั้นได้รับจากกานที่คิดถึงเค้า
อยากโทรหาเค้า
คือการที่เค้ารับโทรสับแล้วมีทีท่าว่าไม่อยากจะคุยกับชั้น
ชั้นโทรหาเค้าได้3วัน
เราคุยกันครั้งละไม่เกิน52วินาที
เค้าคงจะรำคาญชั้น อย่างที่ทุกคนรุ้สึก
เค้าไม่ผิดหรอก
ชั้นขอแค่ได้ยินเสียงก้อพอใจแล้ว
แต่ชั้นอยากบอกเค้าว่า...
ชอบเค้ามาก จากจัยจิง
เปนห่วง...งานที่ส่งไม่ครบรีบส่งนะ
ดูแลสุขภาพ อย่าเอาแต่ขี้เกียจล่ะ
.........รักและคิดถึง
นู๋น้อยตาดำ ๆ ผู้อกหักอย่างช่ำชอง
9 มีนาคม 2548 16:09 น.
กาฟิวส์
เค้าแค่ยิ้ม
แต่เพื่อนของชั้นยังจะดึงเค้านั่ง
แถมคราวนี้เทอยังเรียกชื่อชั้นอีกด้วย - -*
โอ๊ยยย ตายย
ทามงัยล่ะหว่าาส์
ชั้นเรยต้องแก้เขินออกไปว่า
*จาให้เราเดือดร้อนด้วยไหมนิ่*
เพราะเพื่อนชั้นคนนั้นดันเรียกชื่อชั้น
แล้วก้อต้องหันหน้าหลบสายตาครัยคนนึงอีกครั้ง
เพราะเค้าคือคนๆนั้นนั่นเอง
พอผ่านวันนั้นมาได้
วันนี้ก้อเปนวันสอบวันสุดท้าย
และอาจจะเปนวันสุดท้ายเช่นกันที่ชั้นจาได้เจอหน้าเค้า
เพราะว่าเค้าจะสอบนักเรียนเตรียมทหาร
แล้วเค้าก้อเข้าข่ายที่จะสอบติดด้วย
ชั้นเลยต้องมองหาเค้าตั้งแต่สาย ๆ
( เพราะเค้าเปงคนที่มาโรงเรียนสาย )
โอกาสเหมาะ วานนี้โรงเรียนตรวจผม ( เสียวเหมือนกันนะเนี่ย )
ชั้นเลยต้องคอยมองหาเค้า
ในที่สุดก้อเจอตอนที่เค้าเดินมาจากที่เกาะ ( พวกมาสายเรียกว่าพวกติดเกาะ )
เพื่อมาเข้าแถว
ชั้นเห็นเค้าแล้ว เป็นเวลา 2 วินาทีครึ่งได้
เพราะชั้นต้องโดนตรวจผมน่ะสิ
แล้ววันนั้นตลอดวัน ชั้นก้อไม่เหนเค้าอีกเรย
*เราจะไม่เจอน่ามันแล้วช่ายมะแก* ( มัน=สรรพนามแทนเค้า )
*ไม่เหนก้อช่วยไม่ได้ อาจเปนวันสุดท้ายก้อได้* แม่สื่อบอก
*แต่เพิ่งเจอ 2 วิเองน๊าา ฮาร์ทบีทก้อยังไม่ได้ให้*
ยังบ่นไม่ทันจบ เราก็เดินไปหลังตึกชีวะ
เพราะต้องไปดูแปลงงานที่ได้รับมอบหมาย
แล้วชั้นก้อเหนข้างหลังของคนๆหนึ่ง
และกระเป๋าที่คุ้นเคย ( จำกระเป๋าเค้าได้ด้วยนะ ^.^ )
*บุพเพอาละวาดแล้วแก* แม่สื่อบอก
*ไม่มั้ง*
แก้อาการเขินอีกละ ชั้นเรยต้องเรียกแซวเพื่อนของชั้นที่เดินมาข้างๆ เค้า
' .'
แล้วเค้าก้อมาคุยกะแม่สื่อ แล้วเดินไป
*เอามาสิลูกอมน่ะ จะได้เอาไปให้มัน* แม่สื่อชั้นล่ะดีจิง ๆ
*อยู่หน้าห้องชีวะน่ะ แล้วค่อยไปเอา* ชั้นล่ะเขินมั่กมากส์
*กลับไปบ้านเมื่อกี้เอาเบอร์มันมาให้เค้ารึป่าว??* ชั้นถามเพื่อนอีกคนที่ชอบแซวชั้น เพราะมันบอกว่ามันมีเบอร์เค้า เด๋วจะกลับบ้านไปเอามาให้
* อ๊าาายย ลืม!! ไม่เปงรัยเด๋วไม่ถามให้ตอนนี้เรย * ดูมันสิ
*ไม่ต้องเรยนะ*
แล้วเพื่อนๆ ที่น่ารักทั้งหมดก้อจะทิ้งให้ชั้นอยู่คนเดียวแล้วไปถามเบอร์เค้า
*ใครไปเลิกคบ!!* ชั้นไม่รุ้จาพูดรัย เรยต้องพูดอย่างนี้ออกไป
แล้วเท้าชั้นมานก้อพาชั้นเดินไปไหนไม่รุ้
อ่อ ห้องน้ำนี่เอง ชั้นเดินมาแก่เขิน
*มันไปแล้ว ๆ มาเรย ไม่ต้องอายหรอก*
ไปแล้วจิงๆแหะ เฮ้อ!!
เกือบแย่แล้วชั้น
แล้วชั้นกับเพื่อน ๆ ก้อจะออกไปส่งแม่สื่อที่หน้าโรงเรียน
แต่!!! พอเดินไปที่ห้องชีวะเพื่อเอากระเป๋า
ชั้นซึ่งเดินนำเป็นคนแรกก้อต้องตกกะจัย
เมื่อเค้านั่งอยู่ที่บันได ทำน่าไม่ถูกเรยทีเดียวล่ะชั้น
แล้วชั้นก้อเดินไปเอาลูกอมในกระเป๋าให้แม่สื่อ
ตลอดมาเค้าไม่เคยรุ้ว่าชั้นเปนครัย ชั้นเลยตัดสินจัยจะให้แม่สื่อบอกเค้า เพราะเค้าจะไปแล้วนี่!!
*บอกไปเรยนะว่าเราเอาให้ แต่ไม่ต้องชี้ให้มานดูนะว่าคนไหน*
แล้วแม่สื่อก้อส่งต่อ ๆ ไปให้เพื่อนอีกคน พลางตะโกนบอกชื่อชั้นว่าให้เอาลูกอมไปให้เค้า อย่าบอกนะว่าชั้นให้ แล้วเค้าคงไม่รุ้หรอกเน๊อะ เล่นตะโกนกานยางเงี้ย
*อ๊ายยย*
แล้วเท้าชั้นก็เริ่มพาชั้นไปอีกรอบ
แต่คราวนี้มันไม่ใกล้เท่าห้องน้ำเมื่อกี้นะสิ แต่มันกำลังพาชั้นหนีรอบโรงเรียนเรยนะ แล้วชั้นก้อไปหยุดที่หน้าโรงเรียน รอเพื่อนๆ ออกมา
แล้วเพื่อนชั้นก้อโทรถามว่าชั้นอยู่ไหน ชั้นจึงบอกเค้าไป แล้วเค้าก้อมาหาชั้นที่หน้าโรงเรียน
*เฮ้ย !! มันถามด้วยนะว่าครัยเอาให้ ถ้าไม่บอกมันจะไม่เอา*
*แล้วบอกไปรึป่าวล่ะ* ชั้นถามแม่สื่อ
*ไม่ได้บอก*
*งั้นมันก้อไม่เอาสิ* เสียดายจัง
*เอาเหมือนเดิม*
อ่าวว งง
ไหนบอกไม่เอาไง
เฮ้อ ๆ แต่ดีแล้วล่ะ
แล้วเราก้อหนีเค้าไปร้องคาราโอเกะ ( เพราะเค้าตามมาหน้าโรงเรียน )
เกือบ 6 โมงเย็น เราร้องได้ประมาน1.30 ชั่วโมง
เราก้อเข้าไปที่โรงเรียนเพื่อไปเสนองาน
*อย่าเจอเชียวนะ ม่ะงั้นทามหน้าไม่ถูกจิง ๆ ด้วย*
พูดยังไม่ทันจบ ก้อเหงเค้าเข้าอีกแล้วว
ทามงัยดี ๆๆ
( มีต่อนะคะ ช่วยติดตามด้วยล่ะ )
9 มีนาคม 2548 12:26 น.
กาฟิวส์
' นี่ !!! ช่วยรัยเราหน่อยสิ เราฝากลูกอมไปให้เค้าหน่อยนะ คนนั้นน่ะ '
พฤติกรรมของชั้น ที่คอยส่งลูกอมไปให้เค้าคนนั้น
เริ่มมา 5 วันแล้วล่ะ
โดยชั้นจะส่งฮาร์ทบีทวันละหนึ่งถุง ( ถุง 10 เม็ด )
ฝากไปกับเพื่อนของเค้า ซึ่งเป็นเพื่อนของชั้นด้วย
เรียกง่าย ๆ คือ " แม่สื่อ "
เค้าเปนหนุ่มห้องคิงส์ เค้าเรียนดี ( แต่ติดที่เกเรนิดหน้อย )
ส่วนชั้น...เป็นเด็กน่าตาไม่ดี เรียนก้อพอใช้ได้
ถึงจาอยู่ห้องควีนส์ แต่มานก้อคงไม่ดีสักเท่าไหร่
เค้าเปนคนที่น่าตาน่ารัก
แม่สื่อของชั้นบอกว่า เค้าเปนคนเงียบ ๆ
ไม่ค่อยจะพูดจากับครัยนัก แต่เค้าก็เปนเพื่อนที่ดีเรยล่ะ
ชั้นเหนน่าเค้าบ่อย ๆ
ห้องเราอยู่ใกล้ ๆ กัน
เพราะเค้าชอบมาเล่นกับเพื่อนของเค้า( ชั้นด้วย ) ที่ห้องของชั้น
ชั้นแอบมองเค้าเงียบ ๆ
แต่เพื่อนของชั้นน่ะสิ
มันดันรู้ว่าชั้นชอบเค้า
ตายล่ะหว่าาา ชั้นจะทำยังไงดีเนี่ย!!!
ระหว่างพักเที่ยง
ชั้นและแม่สื่อพร้อมเพื่อนที่รู้ความลับนั่งกินผลไม้กันอยู่ที่ห้อง
แล้วเค้าก็เดินเข้ามา แล้วหยิบขนมไปกินแล้วหายไปเลย
ส่วนชั้นน่ะหรอ
อิอิ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
เพราะขนมที่เค้าหยิบไปกินมันเปนของชั้นนี่...
( ถึงจะไม่เกี่ยวอารายแต่ก้อดีจัยน่ะ )
" มานั่งกินเลยไหม นั่งข้างเราก้อได้ มานั่งเร็ว ๆ "
เพื่อนที่รู้ความลับของชั้นเรียกเค้ามานั่ง
ขณะที่เค้ากำลังจาหยิบขนม ( ของชั้น ) แล้วเดินไป
แต่ทำไมต้องตะโกนถามพร้อมหันหน้ามาหาชั้นด้วยล่ะ
O_O" ตาชั้นที่โตอยู่แล้วยิ่งโตเข้าใหญ่
เพราะเค้ามองหน้าชั้นน่ะสิ
ทำให้ชั้นต้องหันหนีเลยล่ะ
( เพราะชั้นมีนิสัยอย่างหนึ่งก้อคือ ชั้นมักจะไม่กล้าสบตากับคนที่ชั้นแอบชอบหรือแอบรักหรอก คุณเปนบ้างไหมคะ ?? )
หน้าส่วนตัว
926
