24 มีนาคม 2547 16:47 น.
กานิเมด
ปิดเทอมแล้วเราไม่ได้พบกัน
ก็บ้านฉันกับเธอไกลกันมาก
ไกลแค่ระยะทางไม่ลำบาก
ไม่ยากหากเราคิดถึงกัน
อยากได้ยินเสียงของเธอ
ไม่ใช่เพ้อถึงอยู่แค่ในฝัน
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหากัน
คิดตั้งนานน่าขันซะเลือเกิน
24 มีนาคม 2547 16:44 น.
กานิเมด
ฉันเฉยชากับเธอเพราะอะไร
ก็อยากให้เหตุผลดีกว่านี้
คิดยังไงพูดไม่ไลยสักที
เพราะใจที่มีคำว่าเพื่อนมันเปลี่ยนไป
ที่ไม่อยากเห็นหน้าเธอ
เพราะกลัวเผลอห้ามใจไว้ไม่ไหว
หลอกคนอื่นว่าไม่เคยคิดอะไร
แต่หลอกใจตัวเองไม่ได้เลย
24 มีนาคม 2547 12:26 น.
กานิเมด
อย่าพูดอะไรออกมาเลย
อย่าเพิ่งเอ่ยคำนั้นจะได้ไหม
ไม่อยากจำให้มันยิ่งปวดใจ
เก็บเอาไว้เถอะนะ....ฉันไม่เอา
รู้ดีว่าเธอจะพูดอะไร
และรู้ในใจเธอมีแต่เขา
ขอเก็บความทรงจำของเรา
คำเศร้าเศร้า....ขอไม่เอา....เลยสักคำ
12 มีนาคม 2547 04:20 น.
กานิเมด
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
จะกลับไปแก้ไขเรื่องวันเก่า
ฟ้าวันนี้คงไม่กลายเป็นสีเทา
เรื่อของเราคงไม่จบด้วยความห่างไกล
อยากเดินกลับไปเมื่อวันก่อน
แต่เวลาไม่อาจย้อนคืนมาได้
ขอโทษ...คงพูดได้แค่ในใจ
สายเกินไปที่จะพูดมันออกมา
12 มีนาคม 2547 04:13 น.
กานิเมด
เก็บความทรงจำของเราไว้ดีดี
ทุกภาพทุกอย่างที่เธอเคยเห็น
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยเป็น
ทุกความชาเย็นที่เธอเคยให้มา
เพราะฉันจะลืมทุกอย่างให้หมด
น้ำตาทุกหยดที่เคยอ่อนล้า
เหลือเธอจำคนเดียวนะที่ผ่านมา
ส่วนฉันจะลืมว่าเรารู้จักกัน
หน้าส่วนตัว
1255
