28 กรกฎาคม 2545 18:15 น.
กานพลู
บริการด้วยรอยยิ้ม
ผู้ชายคนหนึ่งเขียนจดหมายไปยังโรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่ง
ในแถบมิดเวสต์ที่เขาตั้งใจจะไปพักในช่วงพักร้อน
ผมมีความประสงค์ที่จะนำสุนัขไปพักที่โรงแรมกับผมด้วย
มันเป็นสุนัขที่ดูแลมาอย่างดีและมีความประพฤติเรียบร้อย
คุณจะกรุณาอนุญาตให้สุนัขพักอยู่ในห้องกับผมตอนกลางคืนด้วยได้ไหม
มีจดหมายตอบกลับมาทันที่จากเจ้าของโรงแรม...
ผมบริหารโรงแรมแห่งนี้มาหลายปี ตลอดเวลา
ผมไม่เคยเจอสุนัขที่ขโมยผ้าเช็ดตัว ผ้าปูเตียง เครื่องเงิน
หรือภาพวาดจากผนัง
ผมไม่เคยตะเพิดสุนัขออกจากโรงแรมตอนกลางดึก
เพราะว่ามันเมาหรือเอะอะโวยวาย และยังไม่เคยเจอสุนัข
ที่ไม่ยอมจ่ายเงินค่าห้องพักด้วย
แน่นอนครับ โรงแรมของเรายินดีต้อนรับสุนัขของคุณ
และหากสุนัขของคุณจะเขียนจดหมายมารับรองคุณบ้าง
เราขอตอบล่วงหน้าเลยว่าเรายินดีต้อนรับคุณเช่นกัน
คาร์ล อัลเบรค และรอน เซ็งเก้
เซอร์วิสอเมริกา
21 กรกฎาคม 2545 15:03 น.
กานพลู
เพราะเธอคือเพื่อน
เมื่อยามเธอท้อแท้และสิ้นหวัง
ฉันจะส่งพลังจากใจนี้ไปให้
ไม่ว่าเธอจะอยู่ห่างไกล... แสนไกล
แต่พลังจากใจ...จะถูกถ่ายทอดไป...
...จนถึงเธอ...
21 กรกฎาคม 2545 09:55 น.
กานพลู
การให้
ให้ให้จงหมั่นให้ ใครใคร
ให้เสร็จอย่าใส่ใจ จดไว้
ให้แล้วก็แล้วไป หมดเรื่อง กันนา
แต่รับจงอย่าได้ หมดปลื้มลืมคุณ
21 กรกฎาคม 2545 09:31 น.
กานพลู
คนไม่เคยซึ้งใคร...ในชีวิต
อาจจะคิดซึ้งเราเข้าก็ได้
สำหรับเราคนซึ้งไม่ซึ้งใคร
อาจจะซึ้งใจ...คนซึ่ง...ไม่ซึ้งเรา..
20 กรกฎาคม 2545 17:24 น.
กานพลู
เชือกเส้นหนึง...
ดึงคนขึ้นจากหุบเหวได้
คำพูดที่เป็นกำลังใจ
ก็ทำให้ความรู้สึกที่กำลังจะหมดไป
กลับขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้งเหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
1866
